Ένδοξες ημέρες επιστροφής στο… flower power περνάει η μισή ελληνική indie δισκογραφία.
Μετά τον Prins Obi και τις ‘60s-‘70s αναφορές του στο νέο του άλμπουμ, ένα ακόμη μέλος της τελευταίας αυτής φουρνιάς ανεξάρτητων μουσικών μας (εκ)δηλώνει τα μουσικά του διαπιστευτήρια για μουσικές άλλων, μακρινών δεκαετιών.
Το νέο άλμπουμ του Noda Pappa, με τον τίτλο, «Piano in the Shower» είναι ένα πραγματικό τεχνικολόρ view master από (ετερόκλητους) ήχους του παρελθόντος: από τους σόλο τραγουδοποιούς που έδρασαν προ μισού αιώνα – όπως ο James Taylor, ο Harry Nilsson, ο Gordon Lightfoot και ο Cat Stevens – μέχρι το country rock των Flying Burrito Brothers και το ορχηστρικό folk των James Gang και από εκεί, μετά από ένα μικρό μουσικό μακροβούτι αρκετών ετών, στο glam rock του αγαπημένου του Mark Bolan των T-Rex, τους Wizzard του Roy Wood και τα ψυχεδελικά ‘60s συγκροτήματα που σημάδεψαν γενιές και γενιές, σαν τους Pearls Before Swine του σπουδαίου Tom Rapp, τους Music Emporium, τους Gandalf, τους H.P. Lovecraft, τους Βρετανούς Kaleidoscope και τους εξίσου σημαντικούς Family.
Μετά από αυτό το ανελέητο (και άχαρο, αλλά μερικές φορές χρήσιμο) name dropping, είναι σκόπιμη μια παρατήρηση: το δημιουργικό φίλτρο του Νώντα Παππά είναι αρκετά φιλόξενα εκλεκτικό ώστε να κοσκινίζει τους απολύτως απαραίτητους ήχους και να τους εντάσσει τα τραγούδια του, πετώντας στην συνέχεια όλη την μουσική «φύρα» ή τα «ξίγκια» που του φαίνονται άχρηστα.
Λόγου χάρη, ενώ είναι δεδηλωμένη η αγάπη του για το glam rock, καταφέρνει και εγκολπώνει στα τραγούδια του «Piano In The Shower» μόνο εκείνα τα glam στοιχεία που του μεταλαμπάδευσαν υποσυνείδητα οι ατέλειωτες ώρες ακροάσεων του άλμπουμ «Electric Warrior» και όχι οι αμήχανες proto-glam επιρροές που πιθανώς θα μπορούσε να πάρει από τον, λίγο έως πολύ, προκάτ ήχο των Sweet ή των Slade.
Αν μπορούσα να αναφέρω μια σύγχρονη επιρροή του Noda, αυτή δεν θα ήταν άλλη από τους Black Lips, με τους οποίους άλλωστε έχει περιοδεύσει την εποχή που ήταν ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των εξαιρετικών Acid Baby Jesus, με τους οποίους μάλιστα σχεδιάζει να κυκλοφορήσουν σύντομα νέο υλικό. Του λείπει, άραγε, εκείνη η περίοδος; Και πως αντιμετωπίζει αυτό το ενδεχόμενο του να ξαναβρεθεί μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς του συνοδοιπόρους;
«Πιστεύω το να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των μελών είναι το Α και το Ω σε ένα συγκρότημα. Ο ρόλος του καθενός είναι κάτι που προκύπτει από μόνο του, όποτε τα μόνα που χρειάζονται είναι σεβασμός και διαίσθηση», λέει γι’ αυτή την περίοδο της μουσικής του ζωής, μιλώντας μου επ’ ευκαιρίας του νέου του άλμπουμ, που όπως και να έχει, δημιουργεί κάποιες επιπλέον προσδοκίες σε έναν καλλιτέχνη που, νομοτελειακά, τρέφεται καθημερινά από την διάθεση να εκθέσει εαυτόν σε ένα ευρύτερο κοινό.
«Κάθε φορά που κυκλοφορώ κατι καινούργιο, προετοιμάζω τον εαυτό μου για το χειρότερο πιθανό σενάριο, όποτε ό,τι προκύψει είναι απλά μια ευχάριστη έκπληξη», αναφέρει σχετικά με την ψυχολογική άμυνά του απέναντι στην (τυχόν) πίεση που νιώθει εσωτερικά μέσα του.
Φήμες, δηλαδή Rumours
Ο Noda ξεκίνησε να γράφει το εν λόγω άλμπουμ το 2018, πολύ πριν την πανδημία. Το άλμπουμ στην συνέχεια, και ενώ ταυτόχρονα «έτρεχαν» και οι παράλληλες ηχογραφήσεις με τους Acid Baby Jesus, καταχωνιάστηκε μέχρι που ο δημιουργός του το ξαναέπιασε με αφορμή ένα άσχημο προσωπικό γεγονός, καθώς έπαιρνε διαζύγιο από την πρώην γυναίκα του και όλη αυτή η αλγεινή κατάσταση συνετέλεσε τα μέγιστα στην σύνθεση και ηχογράφηση των τραγουδιών.
Και όπως συνέβη στο παρελθόν και με άλλα, αντίστοιχα, άλμπουμ όπως το «Rumours» των Fleetwood Mac (το αρχετυπικό δείγμα «άλμπουμ χωρισμού»), τα τραγούδια διαθέτουν μια, εκ πρώτης όψεως (ή, μάλλον, ακροάσεως) μια χαρούμενη, σχεδόν αισιόδοξη αύρα, μέχρι ο ακροατής να ψάξει στο βάθος των στίχων τους και να συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα, οι ακτίνες του ήλιου ίσα ίσα που αχνοφαίνονται μέσα από τα κομμάτια αυτά.
Και αν οι ακτίδες αυτές δεν μπορούν να εισχωρήσουν πιο βαθιά στον ψυχισμό του, προσφέροντάς του μουσική επικουρία και έμπνευση, ο Νoda έχει βρει όλες εκείνες τις δικλείδες ασφαλείας που βάζουν ξανά το μυαλό και την δημιουργικότητά του στο σωστό δρόμο.
«Λίγο περπάτημα με βοηθάει πολύ ή το να διαβάσω λίγες γραμμές από ένα βιβλίο. Τις πιο πολλές φορές όμως είναι απλά ότι πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να συνεχίσει και τότε προκύπτει κάτι ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω ακριβώς στο writer’s block, χρειάζεται απλά δουλειά», τονίζει, επιπροσθέτοντας ότι, ως γνήσιος άνθρωπος της γενιάς του που σχεδόν… αναπνέει pop culture, κάποια πράγματα, καταστάσεις και επιρροές είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στο είναι του, ώστε απλά παραμένουν εν υπνώσει και περιμένουν υπομονετικά την στιγμή εκείνη προκειμένου να βγουν στην επιφάνεια.
Έτσι, αναφορικά με τυχόν νέες μουσικές που ακούει, ταινίες και σειρές που βλέπει ή βιβλία που διαβάζει, μου ξεκαθαρίζει ότι «δεν επηρεάζομαι καθόλου από αυτά, επειδή τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά, προσπαθώ να επιστρέφω σε παλιά ακούσματα και διαβάσματα που με έκαναν να ξεκινήσω να γράφω. Στιλιστικά βέβαια είναι μια άλλη ιστορία, πολλές φορές μπορεί να ακούσω κάτι καινούριο και να με ενδιαφέρει η παραγωγή του ή τα εφέ».
Ο Νoda είναι και ευγνώμων σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δίχως την συμβολή των οποίων το νέο άλμπουμ θα ακουγόταν σίγουρα διαφορετικό, «συνεργάτες, όπως τα μέλη της μπάντας μου, τους μουσικούς που βοήθησαν με το άλμπουμ, τον [σ.σ: εξαιρετικό παραγωγό και ενορχηστρωτή] Σέργιο Βούδρη και [σ.σ: αυστραλό μουσικό και κομίστα] τον Ben Montero».
Πως ορίζει, ωστόσο, ο ίδιος την επιτυχία ενός άλμπουμ;
«Με ενδιαφέρει να αρέσει σε κόσμο και να φέρνει χαρά σε όποιον άνθρωπο το ακούει. Επίσης θέλω να μπορώ να το χαίρομαι και εγώ όταν το ακούω έξω κατά τύχη», μου επισημαίνει και σχεδόν φιλοσοφικά τελειώνει την κουβέντα μας λέγοντας με νόημα σε όλους όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την μουσική, όπως ο ίδιος:
«Αν έχετε λύσει το βιοποριστικό σας πρόβλημα ή δε σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο ακριβώς, τότε είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στη ψυχή σας, είναι το ανώτατο στάδιο».
Ή, πάλι, το ανώτερο στάδιο να είναι αυτό που φτάνουμε κάθε φορά με κάτι νέο που φτιάχνουμε και να προσπαθούμε πάντα να το ξεπεράσουμε.
*Το άλμπουμ «Piano in the Shower» κυκλοφορεί από την Just Gazing Records.
Ένδοξες ημέρες επιστροφής στο… flower power περνάει η μισή ελληνική indie δισκογραφία.
Μετά τον Prins Obi και τις ‘60s-‘70s αναφορές του στο νέο του άλμπουμ, ένα ακόμη μέλος της τελευταίας αυτής φουρνιάς ανεξάρτητων μουσικών μας (εκ)δηλώνει τα μουσικά του διαπιστευτήρια για μουσικές άλλων, μακρινών δεκαετιών.
Το νέο άλμπουμ του Noda Pappa, με τον τίτλο, «Piano in the Shower» είναι ένα πραγματικό τεχνικολόρ view master από (ετερόκλητους) ήχους του παρελθόντος: από τους σόλο τραγουδοποιούς που έδρασαν προ μισού αιώνα – όπως ο James Taylor, ο Harry Nilsson, ο Gordon Lightfoot και ο Cat Stevens – μέχρι το country rock των Flying Burrito Brothers και το ορχηστρικό folk των James Gang και από εκεί, μετά από ένα μικρό μουσικό μακροβούτι αρκετών ετών, στο glam rock του αγαπημένου του Mark Bolan των T-Rex, τους Wizzard του Roy Wood και τα ψυχεδελικά ‘60s συγκροτήματα που σημάδεψαν γενιές και γενιές, σαν τους Pearls Before Swine του σπουδαίου Tom Rapp, τους Music Emporium, τους Gandalf, τους H.P. Lovecraft, τους Βρετανούς Kaleidoscope και τους εξίσου σημαντικούς Family.
Μετά από αυτό το ανελέητο (και άχαρο, αλλά μερικές φορές χρήσιμο) name dropping, είναι σκόπιμη μια παρατήρηση: το δημιουργικό φίλτρο του Νώντα Παππά είναι αρκετά φιλόξενα εκλεκτικό ώστε να κοσκινίζει τους απολύτως απαραίτητους ήχους και να τους εντάσσει τα τραγούδια του, πετώντας στην συνέχεια όλη την μουσική «φύρα» ή τα «ξίγκια» που του φαίνονται άχρηστα.
Λόγου χάρη, ενώ είναι δεδηλωμένη η αγάπη του για το glam rock, καταφέρνει και εγκολπώνει στα τραγούδια του «Piano In The Shower» μόνο εκείνα τα glam στοιχεία που του μεταλαμπάδευσαν υποσυνείδητα οι ατέλειωτες ώρες ακροάσεων του άλμπουμ «Electric Warrior» και όχι οι αμήχανες proto-glam επιρροές που πιθανώς θα μπορούσε να πάρει από τον, λίγο έως πολύ, προκάτ ήχο των Sweet ή των Slade.
Αν μπορούσα να αναφέρω μια σύγχρονη επιρροή του Noda, αυτή δεν θα ήταν άλλη από τους Black Lips, με τους οποίους άλλωστε έχει περιοδεύσει την εποχή που ήταν ο κιθαρίστας και τραγουδιστής των εξαιρετικών Acid Baby Jesus, με τους οποίους μάλιστα σχεδιάζει να κυκλοφορήσουν σύντομα νέο υλικό. Του λείπει, άραγε, εκείνη η περίοδος; Και πως αντιμετωπίζει αυτό το ενδεχόμενο του να ξαναβρεθεί μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς του συνοδοιπόρους;
«Πιστεύω το να υπάρχει σεβασμός μεταξύ των μελών είναι το Α και το Ω σε ένα συγκρότημα. Ο ρόλος του καθενός είναι κάτι που προκύπτει από μόνο του, όποτε τα μόνα που χρειάζονται είναι σεβασμός και διαίσθηση», λέει γι’ αυτή την περίοδο της μουσικής του ζωής, μιλώντας μου επ’ ευκαιρίας του νέου του άλμπουμ, που όπως και να έχει, δημιουργεί κάποιες επιπλέον προσδοκίες σε έναν καλλιτέχνη που, νομοτελειακά, τρέφεται καθημερινά από την διάθεση να εκθέσει εαυτόν σε ένα ευρύτερο κοινό.
«Κάθε φορά που κυκλοφορώ κατι καινούργιο, προετοιμάζω τον εαυτό μου για το χειρότερο πιθανό σενάριο, όποτε ό,τι προκύψει είναι απλά μια ευχάριστη έκπληξη», αναφέρει σχετικά με την ψυχολογική άμυνά του απέναντι στην (τυχόν) πίεση που νιώθει εσωτερικά μέσα του.
Φήμες, δηλαδή Rumours
Ο Noda ξεκίνησε να γράφει το εν λόγω άλμπουμ το 2018, πολύ πριν την πανδημία. Το άλμπουμ στην συνέχεια, και ενώ ταυτόχρονα «έτρεχαν» και οι παράλληλες ηχογραφήσεις με τους Acid Baby Jesus, καταχωνιάστηκε μέχρι που ο δημιουργός του το ξαναέπιασε με αφορμή ένα άσχημο προσωπικό γεγονός, καθώς έπαιρνε διαζύγιο από την πρώην γυναίκα του και όλη αυτή η αλγεινή κατάσταση συνετέλεσε τα μέγιστα στην σύνθεση και ηχογράφηση των τραγουδιών.
Και όπως συνέβη στο παρελθόν και με άλλα, αντίστοιχα, άλμπουμ όπως το «Rumours» των Fleetwood Mac (το αρχετυπικό δείγμα «άλμπουμ χωρισμού»), τα τραγούδια διαθέτουν μια, εκ πρώτης όψεως (ή, μάλλον, ακροάσεως) μια χαρούμενη, σχεδόν αισιόδοξη αύρα, μέχρι ο ακροατής να ψάξει στο βάθος των στίχων τους και να συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα, οι ακτίνες του ήλιου ίσα ίσα που αχνοφαίνονται μέσα από τα κομμάτια αυτά.
Και αν οι ακτίδες αυτές δεν μπορούν να εισχωρήσουν πιο βαθιά στον ψυχισμό του, προσφέροντάς του μουσική επικουρία και έμπνευση, ο Νoda έχει βρει όλες εκείνες τις δικλείδες ασφαλείας που βάζουν ξανά το μυαλό και την δημιουργικότητά του στο σωστό δρόμο.
«Λίγο περπάτημα με βοηθάει πολύ ή το να διαβάσω λίγες γραμμές από ένα βιβλίο. Τις πιο πολλές φορές όμως είναι απλά ότι πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να συνεχίσει και τότε προκύπτει κάτι ενδιαφέρον. Δεν πιστεύω ακριβώς στο writer’s block, χρειάζεται απλά δουλειά», τονίζει, επιπροσθέτοντας ότι, ως γνήσιος άνθρωπος της γενιάς του που σχεδόν… αναπνέει pop culture, κάποια πράγματα, καταστάσεις και επιρροές είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στο είναι του, ώστε απλά παραμένουν εν υπνώσει και περιμένουν υπομονετικά την στιγμή εκείνη προκειμένου να βγουν στην επιφάνεια.
Έτσι, αναφορικά με τυχόν νέες μουσικές που ακούει, ταινίες και σειρές που βλέπει ή βιβλία που διαβάζει, μου ξεκαθαρίζει ότι «δεν επηρεάζομαι καθόλου από αυτά, επειδή τα ερεθίσματα είναι τόσα πολλά, προσπαθώ να επιστρέφω σε παλιά ακούσματα και διαβάσματα που με έκαναν να ξεκινήσω να γράφω. Στιλιστικά βέβαια είναι μια άλλη ιστορία, πολλές φορές μπορεί να ακούσω κάτι καινούριο και να με ενδιαφέρει η παραγωγή του ή τα εφέ».
Ο Νoda είναι και ευγνώμων σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δίχως την συμβολή των οποίων το νέο άλμπουμ θα ακουγόταν σίγουρα διαφορετικό, «συνεργάτες, όπως τα μέλη της μπάντας μου, τους μουσικούς που βοήθησαν με το άλμπουμ, τον [σ.σ: εξαιρετικό παραγωγό και ενορχηστρωτή] Σέργιο Βούδρη και [σ.σ: αυστραλό μουσικό και κομίστα] τον Ben Montero».
Πως ορίζει, ωστόσο, ο ίδιος την επιτυχία ενός άλμπουμ;
«Με ενδιαφέρει να αρέσει σε κόσμο και να φέρνει χαρά σε όποιον άνθρωπο το ακούει. Επίσης θέλω να μπορώ να το χαίρομαι και εγώ όταν το ακούω έξω κατά τύχη», μου επισημαίνει και σχεδόν φιλοσοφικά τελειώνει την κουβέντα μας λέγοντας με νόημα σε όλους όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την μουσική, όπως ο ίδιος:
«Αν έχετε λύσει το βιοποριστικό σας πρόβλημα ή δε σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο ακριβώς, τότε είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στη ψυχή σας, είναι το ανώτατο στάδιο».
Ή, πάλι, το ανώτερο στάδιο να είναι αυτό που φτάνουμε κάθε φορά με κάτι νέο που φτιάχνουμε και να προσπαθούμε πάντα να το ξεπεράσουμε.
*Το άλμπουμ «Piano in the Shower» κυκλοφορεί από την Just Gazing Records.