Ο Elmore James είχε πηγαίο ταλέντο και του έχει πιστωθεί η διαμόρφωση του σύγχρονου τρόπου παιξίματος για τη slide κιθάρα.

Η προσέγγισή του ήταν απλή και άμεση, και γι’ αυτό, ίσως, η επιδραστικότητά του είναι μεγάλη – κάτι που επιβεβαιώνεται και στα απομνημονεύματα του Keith Richards το 2010, στο βιβλίο “Life”. Όταν ο κιθαρίστας των Rolling Stones συνάντησε τον Bryan Jones, συμφώνησαν ότι το παίξιμο του Elmore James στην κιθάρα ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα στη blues, το είδος της μουσικής που τους είχε επηρεάσει όσο κανένα άλλο και υπηρέτησαν σε υψηλά στάνταρντ στα πρώτα τους δισκογραφικά βήματα.

Η φωνή του James είχε μια ξεχωριστή δυναμική και ακουγόταν ειλικρινής, αλλά οι ικανότητές του ως κιθαρίστα είναι αυτές που τον έκαναν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, ο Elmore James, ήταν ένας από τους “δασκάλους” των blues, δημιουργώντας μια νέα γλώσσα που μπορούσε να γίνει κατανοητή από ανθρώπους στην Ιρλανδία, τη Βρετανία και άλλα μέρη του μη αγγλόφωνου κόσμου. Η slide κιθάρα του, τα riff του, ήταν Ευαγγέλιο για μία γενιά που έβραζε από ενέργεια και είχε άσβεστη δίψα για ζωή.

«Ξέρω ότι δεν είμαι ο Elmore James ή ο Muddy Waters», αναφέρεται ότι είχε πει κάποια στιγμή ο “μεγάλος” Rory Gallagher. «Κάποια στιγμή, όταν θα είμαι 40 ή 50 ετών, ελπίζω να έχω έναν πολύ ξεχωριστό ήχο, όπως είχε ο Elmore [James] ή ο Muddy [Waters], έτσι ώστε να λες “αυτός είναι ο Rory Gallagher” όταν ανοίγεις το ραδιόφωνο».

Γεννημένος στο Μισισιπή, ο James ήταν νόθο παιδί που πήρε το επώνυμο Joe Willie ‘Frost’ James και ζούσε με τη μητέρα του. Στις πρώτες του εμφανίσεις, τότε που τον θεωρούσαν κάτι σαν «παιδί θαύμα», έβγαινε με ψευδώνυμα Cleanhead ή Joe Willie James.

Όταν απαλλάχθηκε από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – είχε καταταχθεί στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και συμμετείχε στην εισβολή του Guam (1944), ο James επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου τελειοποίησε τον ήχο της κιθάρας του, πριν ξεκινήσει να εργάζεται ως session μουσικός για την Trumpet Records στις αρχές της δεκαετίας του 1950 – ήταν η πρώτη δισκογραφική εταιρεία που ηχογράφησε τον Sonny Boy Williamson.

Προαγόμενος σε session leader, ο James ηχογράφησε στην Trumpet το “Dust My Broom” το 1952, μια ξεσηκωτική απόδοση ενός blues κλάσικ – η σύνθεση ανήκει στον μπλουζίστα που «πούλησε την ψυχή του στον διάβολο», τον Robert Johnson –  που επηρέασε, σίγουρα, τον Jimi Hendrix στον τρόπο παιξίματος.

Ξεκινώντας με ένα αιχμηρό riff το τραγούδι ξεχειλίζει από ενέργεια και με την ερμηνεία του το ωθεί σε ύψη που σε καλεί υποσυνείδητα να τον ακολουθήσεις. Η “φλεγόμενη” ηχογράφηση του James όχι μόνο έδωσε νέα ζωή στο τραγούδι – υπολογίζεται πως ο Johnson το έγραψε το 1936 – αλλά επηρέασε την Rhythm n’ Blues τα επόμενα χρόνια και, φυσικά, τη rock.

Το “Dust My Broom” θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά τραγούδια του Elmore James, αν και είναι επίσης δημοφιλής και καθοριστικό το “Shake Your Money Maker”. Το συγκεκριμένο, είχε ηχογραφηθεί το 1961 στα στούντιο J&M στη Νέα Ορλεάνη και μπήκε στην λίστα “500 Songs that Shaped Rock and Roll” του Rock and Roll Hall of Fame το 2019.

Το “Shake Your Money Maker” είχε μεγάλο αντίκτυπο όχι μόνο στον κόσμο των blues, αλλά πέρασε και στη σφαίρα της rock αναπόφευκτα. Ήταν ένα τραγούδι που αναδείκνυε τη φωνή και την κιθάρα του James, αλλά και το ορχηστρικό τμήμα του είναι αξιοσημείωτο, ειδικά το μπάσο που θυμίζει έντονα το παίξιμο του Willie Dixon στο “Roll Your Moneymaker” του Shakey Jake Harris το 1958.

Αργότερα, το διασκεύασαν ο Jimmy Page με τους Black Crowes (1999), οι Fleetwood Mac (1968) – υπό την “ηγεσία” του Peter Green, ο George Thorogood (1988) κ.α. Χαρακτηριστικά, ο Page θυμόταν τις νύχτες που περνούσε μαθαίνοντας τα riffs στο τραγούδι του James ως ανερχόμενος κιθαρίστας, και όταν ένιωσε τελικά αρκετά έτοιμος για να παίξει slide σε ένα κομμάτι των Led Zeppelin, ήταν στο “In My Time of Dying”, ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου “Physical Graffiti” που κυκλοφόρησε το 1975.

Ο James μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1992 στην κατηγορία “Early Influences”, και όπως αναφέρει η σελίδα του Ιδρύματος:

«Όποιος χρησιμοποιεί slide στην κιθάρα του χρωστάει στον Elmore James. Ακατέργαστο, διεγερτικό ηλεκτρικό, ήταν αυτό που ουσιαστικά ορίζει το blues rock».

Ο James πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1963, οπότε δεν πρόλαβε ποτέ να δει την επιρροή που είχε στην σύγχρονη Δυτική μουσική, στους Rolling Stones, στους Led Zeppelin ή, ακόμα, και στον Jack White. Η πρωτοποριακή slide τεχνική του αποδείχθηκε, ίσως, το πιο επιδραστικό άγγιγμα στην τάστα της κιθάρας. “The King of Slide Guitar”.