Οι συναυλίες τις Δευτέρες είναι πάντα εξαντλητικές, δεν έχει σημασία ποιος παίζει, η εποχή του χρόνου, ακόμα και αν είσαι σε διακοπές ή όχι. Ωστόσο, δεν έμοιαζε σαν Δευτέρα χθες το βράδυ στο Release Athens.

Στην κατάμεστη πλατεία Νερού, οι Disturbed έσπασαν τα ταμπού, ταρακούνησαν το είναι μας, και μας χάρισαν μία βραδιά απόλυτης δεξιοτεχνίας αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι δεν συγκαταλέγονται τυχαία στους κορυφαίους εκπροσώπους του σύγχρονου metal

Μία μπάντα που αγαπά αυτό που κάνει και ξέρει να τιμά το κοινό της. Με ένα νέο δυνατό άλμπουμ και ένα φανατικό κοινό, γεματο ενέργεια που ξεκαθάρισε από την αρχή ότι είναι έτοιμο να τα δώσει όλα, η βραδιά μετατράπηκε σε άλλη μία αξέχαστη nu metal εμπειρία.

Βγήκαν στη σκηνή με το Hey you, από τον νέο δίσκο τους, ένα κομμάτι «αφύπνισης», όπως ο David Draiman έχει υποστηρίξει: «Έχουμε γίνει οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας. Η πολιτική συζήτηση έχει γίνει η εξαίρεση αντί του κανόνα. Οι άνθρωποι έχουν χάσει τον εαυτό τους στον εθισμό της οργής».

Η αρχή της συναυλίας έδινε ένα hint για αυτό που θα ακολουθήσει. Ενέργεια, πάθος, συγκίνηση, μία μπάντα δεμένη, από επαγγελματίες που ξέρουν τι θέλει το κοινό και το δίνουν αβίαστα.

Και παρόλο που μια metal συναυλία, σημαίνει ταχύτητα και δύναμη, ενέργεια και συνεχές mosh pit, ήταν μία στιγμή από μία μπαλάντα τους που θα μείνει αξέχαστη.

Κάθε φορά που οι Disturbed παίζουν το «A Reason to Fight», ο David συγκινείται και το αφιερώνει στους φίλους που έχει χάσει, Chester Bennington (Linkin Park) και Chris Cornell (Soundgarden, Audioslave), Scott Weiland (Stone Temple Pilots) μεταξύ άλλων, λέγοντας πάντα ότι έχει βαρεθεί να χάνει τόσο στενούς φίλους.

Ωστόσο, αυτή τη φορά ο David φανερά φορτισμένος, με δάκρυα στα μάτια, έκανε μία κατάθεση ψυχής και ανέφερε ότι ο ίδιος παλεύει με τους δαίμονές τους και ότι πριν από λίγο καιρό παραλίγο να ενωθεί με τους φίλους του από την άλλη πλευρά.

Ήταν μια συγκλονιστική στιγμή για τους χιλιάδες φανατικούς του κοινού. Έσπασε τα ταμπού των ψυχικών νοσημάτων, μίλησε προσωπικά, μας ένωσε σε μία γροθιά και μας υπενθύμισε ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι πραγματικές, και ότι πρέπει να μείνουμε όλοι μαζί για να παλέψουμε.

When the demon that’s inside you is ready to begin
And it feels like it’s a battle that you will never win
When you’re aching for the fire and begging for your sin
When there’s nothing left inside, there’s still a reason to fight

«Όλοι χρειαζόμαστε ένα λόγο να παλεύουμε. Έτσι; Ζητώ συγγνώμη αλλά ακόμα δεν μπορώ να λέω αυτό το τραγούδι χωρίς να λυγίζω. Οι δαίμονες γνωστοί ως εθισμός και κατάθλιψη είναι πραγματικοί! Είναι αρρώστιες, δε διαφέρουν από τον καρκίνο. Επιτίθενται στο σώμα σου από μέσα.

Όπως δεν μπορείς να δεις τον καρκίνο να μεγαλώνει μέσα σε κάποιον, δεν μπορείς να δεις ούτε την κατάθλιψη ούτε τον εθισμό με κάποιο τρόπο. Κάνουν μετάσταση, καταλαμβάνουν όλο το σώμα. Όχι επειδή είσαι αδύναμος, ούτε επειδή δεν έχεις χαρές.

Όπως κανένας δεν επιλέγει τον καρκίνο, έτσι κανένας δεν επιλέγει να είναι εθισμένος ή να έχει κατάθλιψη. Κάθε μέλος της μπάντας έχει παλέψει με αυτούς τους δαίμονες, και εγώ έχω κουραστεί να κάθομαι και να βλέπω τους φίλους μου να πεθαίνουν. Μου λείπουν όλοι τόσο μα τόσο πολύ. Μου λείπει ο Chester, ο Chris, μου λείπει o Scott, και πόσοι ακόμα που έχουμε χάσει.

Και για να είμαι εντελώς ειλικρινής και ανοιχτός μαζί σας, και εγώ το Φεβρουάριο που πέρασε, παραλίγο να γίνω ένας από αυτούς. Αν μπορεί να συμβεί σε μένα, μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Πόσοι εκεί κάτω δεν έχετε αντιμετωπίσει εθισμό ή κατάθλιψη ή γνωρίζετε κάποιον που να παλεύει; Σηκώστε τα χέρια σας! Τώρα ρίξτε μια ματιά γύρω σας.

Όπως μπορείτε να δείτε φίλοι μου, δεν είστε μόνοι!»

Το κοινό παραληρεί, έχω ανατριχιάσει ολόκληρη, χειροκροτήματα και συγκίνηση. Κάθε μέταλ συναυλία μου ενισχύει ότι αυτή η μουσική σκηνή είναι ενωμένη, γεμάτη συναίσθημα, αλληλεγγύη και είτε το συγκρότημα είναι heavy metal, είτε power metal, αυτή η αίσθηση ότι το κοινό είναι μία γροθιά μου είναι πάντα έντονη.

Σημαντική στιγμή ήταν βέβαια η αγαπημένη του ελληνικού κοινού διασκευή του Sound of Silence, όπου η σκηνή από σκληρά κιθαριστικά riffs μετατράπηκε σε μίνι συμφωνική ορχήστρα, με τσέλο, πιάνο και βιολί να συνοδεύουν τον David σε μία από τις καλύτερες διασκευές του θρυλικού κομματιού των Simon & Garfunkel.

Στο προσωπικό μου αγαπημένο το «The light» η αλήθεια είναι ότι περίμενα παραπάνω ένταση και δυναμική. Σύμφωνα με συνεντεύξεις της μπάντας είναι και το αγαπημένο του κιθαρίστα Dan Donegan καθώς στιχουργικά έχει τεράστια δυναμική.

«Όλοι δίνουμε τους δικούς μας αγώνες. Όλοι έχουμε χάσει κοντινούς μας ανθρώπους – πατέρες, αδέρφια. Έτσι, το ‘The Light’ είναι ακριβώς ένα τόσο αναζωογονητικό, θετικό μήνυμα που προσπαθεί να υπενθυμίσει στους ανθρώπους ότι έχουμε αυτές τις σκοτεινές στιγμές. Μερικές φορές χρειαζόμαστε αυτή την υπενθύμιση, για να μας δείξει το φως για να μπορέσουμε να παλέψουμε με αυτόν τον πόνο».

Ωστόσο, ο David ζήτησε από όλους να σηκώσουν τους αναπτήρες ή τους φακούς των smartphone κάθε φορά που θα ακούγονται οι λέξεις «The light», δημιουργώντας ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, υπενθυμίζοντας σε όλους τη θετική δύναμη της μουσικής στη ζωή μας.

Sometimes darkness can show you the light -Μερικές φορές το σκοτάδι μπορεί να σου δείξει το φως- και το κοινό πλημμύριζε από φως.

Η βραδιά έκλεισε με μία από τις πιο ηλεκτρισμένες στιγμές της συναυλίας με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία τους Down With the Sickness, με όλους τους θαυμαστές να χοροπηδούν πάνω κάτω, να συμμετέχουν σε mosh pits ή να ουρλιάζουν το περίφημο “Oh, ah, ah, ah ,ah!” μαζί με τον David κατά τη διάρκεια ολόκληρου του τραγουδιού.

Οι Disturbed δίνουν μεγάλη σημασία στη δυναμική των στίχων. Είναι όλοι σχεδόν βιωματικοί.

Δεν φοβούνται να εκφράσουν τους προβληματισμούς, να καταθέσουν τις δυσκολίες τους και τα σκοτάδια της ψυχής τους. Κάθε τους συναυλία σε γεμίζει συναίσθημα και η σκηνική τους παρουσία δημιουργεί μία εκρηκτική επαφή με το κοινό, που ανεξάρτητα από τις πιθανές φωνητικές, ηχητικές αστοχίες, σε αφήνει με μία γλυκιά αίσθηση απόλυτης έκστασης και συγκίνησης.

Αθήνα, είναι πάντα χαρά μας να παίζουμε εδω! Νομίζω ότι είστε το καλύτερο κοινό ολόκληρης της περιοδείας! Να προσέχετε τους εαυτούς σας, να προσέχετε ο ένας τον άλλον, να είστε ασφαλείς! Ειρήνη!!!

* Στα plus η αναφορά του στις προηγούμενες μπάντες «Bullet for my Valentine» και «Nova Twins», που τις ευχαρίστησε και υπογράμμισε πόσο τα έσπασαν πριν τη δική τους εμφάνιση ενισχύοντας ακόμα την άποψή μου, ότι πρόκειται για επαγγελματίες που τιμούν τον χώρο, αγαπούν αυτό που κάνουν και το μεταφέρουν με όλο τους το είναι στο φανατικό κοινό τους.