Ήταν από εκείνα τα βράδια που το ασταμάτητο -και ανούσιο- σκρολάρισμα στο TikTok δεν οδηγούσε πουθενά, παρά μόνο σε φλύαρα αυτοαναφορικά βιντεάκια. Ωστόσο, αυτό που έβγαλε από την αδράνεια τα κύτταρά μου, ήταν το βίντεο μιας κοπέλας που “τραγουδούσε” ένα κομμάτι που δεν το είχα ακούσει ξανά. Εκείνη τη στιγμή, αυθόρμητα ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός της περιεργείας μέσα μου και πάτησα στο εικονίδιο κάτω δεξιά, το οποίο σε παραπέμπει στα υπόλοιπα βίντεο που έχουν ανέβει στην πλατφόρμα και έχουν χρησιμοποιήσει το (όποιο) τραγούδι. Προς έκπληξή μου, είδα πως το original βίντεο, το πρώτο, είχε ανέβει από την Ελένη Φουρέιρα λίγες ώρες νωρίτερα. Κάτι έχουμε εδώ, σκέφτηκα.

@iamfoureira @APON #gtnm ♬ APON x FOUREIRA GTNM – Foureira

Η ονομασία του τραγουδιού μέχρι εκείνη την ημέρα δεν είχε αποκαλυφθεί, αλλά ήταν ξεκάθαρο, βάσει των στίχων, πως θα είχε τίτλο “Γδύσου“. Επίσης, το τραγούδι δεν φαινόταν να ήταν της Φουρέιρα αλλά του Apon, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, είπα «Ποιος είναι ο Apon;» Ψάχνοντας λοιπόν να ανακαλύψω στα social τον καλλιτέχνη (Apon) πίσω από αυτή τη δημιουργία, κατέληξα σε ένα άτομο που δε γνώριζα και μου έμοιαζε αρκετά μυστήρια περίπτωση. Ήμουν σίγουρος ότι η συνεργασία τους στο “Γδύσου” θα έπιανε κορυφή στα trends αργά ή γρήγορα, οπότε μέσω της Panik Records -που ανήκουν και οι δύο- κατάφερα να κανονίσω τη συνέντευξη μαζί του. Από την Panik μου είπαν «Είναι εξαιρετικό παιδί ο Apon και χαμηλών τόνων», αλλά, σε αυτές τις περιπτώσεις, είμαι πάντα λίγο δύσπιστος. Δώσαμε ραντεβού στα Πετράλωνα, στο Rudu Bar, και πριν ξεκινήσω να ηχογραφώ τη συζήτησή μας, ο Apon μου είχε ήδη επιβεβαιώσει τα λόγια που είχα ακούσει γι’ αυτόν. Τα υπόλοιπα, στις παρακάτω γραμμές.

– Γιατί Apon;
Έτσι με “βάφτισε” ο αδερφός μου, ήταν δική του έμπνευση, και είναι αναγραμματισμός από το ονόμά μου: Παναγιώτης – Πάνος. Είναι και ο χαρακτήρας μου κάπως έτσι, είμαι εσωστρεφείς, λίγο “εξαφανίζομαι”.

– Ο αδερφός σου παίζει ρόλο, γενικά, στη ζωή και στη μουσική σου -απ’ όσο έχω καταλάβει.
Παίζει ρόλο σε όλα. Είναι αδερφός μου, παραγωγός μου, ο καλύτερός μου φίλος. Apon είμαστε ουσιαστικά και οι δύο γιατί μαζί το έχουμε χτίσει.

– Ποιος γράφει τα τραγούδια;
Μουσική και στίχους εγώ, ενώ όλες τις παραγωγές ο IAMSTRONG [σ.σ. ο αδερφός του].

– Και πώς έμπλεξες με τη μουσική;
Καταλάθος, θα έλεγα. Ξεκίνησα να παίζω μπουζούκι, πράγμα που δεν το ξέρει πολύς κόσμος, πήγα σε ένα ωδείο για 4-5 χρόνια και μετά, κάποια στιγμή, έκανα ένα διάλειμμα. Το ξαναέπιασα μετά το Λύκειο το θέμα της μουσικής, και ξεκίνησα να τραγουδάω, να μαθαίνω κιθάρα μόνος μου, πιάνο κ.τ.λ. Τότε, αν θυμάμαι καλά, ο αδερφός μου ξεκίνησε να κάνει κάτι remixes -ήταν DJ- και έτσι κάναμε τους πρώτους μας πειραματισμούς στο στούντιο.

– Και τα πρώτα τραγούδια που έγραψες σε τι στυλ ήταν;
Ελαφρολαϊκά, νομίζω. Κάναμε, όμως, και κάποια ξένα. Έπαιζε πολύ house εκείνη την περίοδο, οπότε γύρω απ’ αυτό κινούμασταν.

– Τι μουσική σου σε τι κατηγορία θα την έβαζες; Πώς θα την χαρακτήριζες;
Είναι urban, αλλά και οι δυο μας, από την παιδική μας ηλικία, έχουμε ποικιλία στα ακούσματά μας. Από λαϊκά και ροκ μέχρι hip-hop κ.λπ. Μας αρέσει να “παντρεύουμε” πράγματα από διάφορα είδη, είτε στη στιχομυθία είτε στη μουσική παραγωγή. Έτσι, στα τραγούδια μας θα ακούσεις RnB, και soul, και blues, και πεντατονικά στοιχεία. Στον καινούργιο μου δίσκο, για παράδειγμα, έχω κάποια κομμάτια στα οποία θα ακούσεις και επιρροές από δημοτική μουσική -έχουμε και ρίζες.

– Είναι και πολύ σέξι, θα έλεγα. Είναι μια κατεύθυνση που την επιλέγεις ή προκύπτει γράφοντας;
Σίγουρα δε γίνεται επιτηδευμένα, έτσι όπως το θέτεις. Στην καθημερινότητά μας είμαστε πολλά πράγματα. Δεν έχουμε μόνο έναν ρόλο και μία πτυχή. Οπότε εγώ σε αυτό το άλμπουμ ήθελα να βάλω όλες τις δικές μου πτυχές. Την αισθησιακή, την ευαίσθητη… Το “Σε Ξέρω”, που θα είναι και ο τίτλος του άλμπουμ, είναι ένα κομμάτι από αυτό που είμαι ως άνθρωπος, όπως και το “Γδύσου” που κάναμε με την Ελένη Φουρέιρα. Θα υπάρχουν κι άλλα τραγούδια που θα έχουν διαφορετική κατεύθυνση. Έτυχε -ίσως έπαιξαν ρόλο και κάποια ακούσματά μου. Δεν είπα ποτέ «θα κάτσω να γράψω αισθησιακά κομμάτια».

– Πριν σε συναντήσω, σκεφτόμουν πως στην Ελλάδα δεν έχουμε μουσική, με ελληνικό στίχο, που να λειτουργήσει ως soundtrack στις προσωπικές, ερωτικές μας σκηνές. Πάντα βάζαμε ξένη μουσική, soul, RnB κ.λπ. Ενώ το “Γδύσου” μπορείς να το βάλεις ακριβώς εκείνη τη στιγμή και να “κουμπώσει” στη συνθήκη.
Συμφωνώ. Μάλιστα, πολλές φορές, βάζουμε και μουσική που ο στίχος δεν έχει καμία σχέση με το ερωτικό στοιχείο. Με το “Γδύσου” βαϊμπάρεις, αυτό είναι και το νόημα του τραγουδιού.

– Σε νοιάζει δηλαδή το βάιμπ (vibe) στη μουσική σου.
Πάρα πολύ! Είναι το νούμερο ένα! Επειδή κάνουμε και για άλλους καλλιτέχνες τραγούδια, αν δεν μας σηκώσει από την καρέκλα δεν το αποθηκεύουμε καν. Έχουμε αυτή την προσέγγιση.

– Για ποιους άλλους έχετε γράψει;
Κατ’ αρχάς, σε όλα τα κομμάτια κάνει την παραγωγή ο IAMSTRONG. Εγώ έχω γράψει για τη Μαρίνα Σάττι, τη Ζόζεφιν, την Ελένη Φουρέιρα, τη Demy, την Τάμτα, τον Πέτρο Ιακωβίδη, τη Χριστίνα Σάλτη και προσεχώς για τον Αντώνη Ρέμο. Είναι και άλλοι, βέβαια.

– Στη Σάττι κάνατε παραγωγή στο “Γέννα”;
Όλη η παραγωγή έγινε από την Μαρίνα και τον αδερφό μου, το 80% του δίσκου περίπου, και εγώ έχω γράψει 4-5-6 τραγούδια.

– Με την Panik Records πώς έκατσε η συνεργασία;
Πώς δεν έκατσε νωρίτερα να λέμε. (γέλια)

– OK! Πώς δεν έκατσε νωρίτερα;
Συγκυρίες. Τα πράγματα που είναι να συμβούν, θα συμβούν στο timing που πρέπει και όταν θα είναι όλοι έτοιμοι για να δώσουν κάτι σε ένα πρότζεκτ. Πάντα υπήρχε η επαφή, μιας που γράφαμε τραγούδια για καλλιτέχνες της, απλά το αποφασίσαμε και εμείς πιο μετά, να πούμε «ας το κάνουμε».

– Θες να καταφέρεις κάτι με τη μουσική σου ή μόνο εκφράζεσαι;
Σίγουρα το κάνω για να “κουρδίζομαι” ως άνθρωπος. Άμα δε γράψω αποσυντονίζομαι, νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτή είναι η αφετηρία μου. Και σίγουρα θέλω να δώσω στον κόσμο ωραία μουσική, να γουστάρει, να βαϊμπάρει και να μοιραζόμαστε πράγματα. Όσον αφορά τον δίσκο, για να σου πω κάτι πιο συγκεκριμένο, ως μήνυμα, θέλω με το πρώτο part του “Σε Ξέρω” να απενεχοποιήσω το σεξουαλικό κομμάτι της ζωής μας. Τύπου, «μην τα παίρνετε τόσο σοβαρά». Να μπορεί να εμπνεύσει ακόμα κι ένα ζευγάρι που είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια, να κάνουν κάτι out of the box. «Παίξε λίγο με το vibe».

– Και με τη σεξουαλικότητα.
Ναι. Με οτιδήποτε θέλει ο καθένας.

– Έχεις δεχθεί μηνύματα για το “Γδύσου”, έτσι, πιο προσωπικά; «Φίλε, με το κομμάτι σου έκανα το καλύτερο σεξ της ζωής μου».
(γέλια) Νωρίς είναι, αλλά ναι, έχω δεχθεί. Ας το αφήσουμε ως εκεί αυτό. (γέλια)

– Τι είναι για σένα επιτυχία; Είναι αυτά τα μηνύματα, για παράδειγμα; Να μπουν τα κομμάτια σου τα trends του TikTok και να πάνε “σφαίρα” στο YouTube;
Στην εποχή που είμαστε, σίγουρα παίζουν ρόλο τα νούμερα. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε.

– Εσύ, όμως, με τι θα νιώσεις καλά μέσα σου;
Όταν πραγματικά δεθεί ο κόσμος με το κομμάτι και όχι απλά για μία εβδομάδα λόγω ενός trend. Ο όγκος της πληροφορίας μας μπερδεύει για το ποιο τραγούδι κάνει πραγματικά επιτυχία. Εγώ θέλω να ταυτίζεται ο κόσμος με τη μουσική μου και, θα ήμουν ευλογημένος, αν αυτό έχει διάρκεια. Δύσκολο στην εποχή μας που τρέχουν όλα, αλλά αν συμβεί αυτό και σε 5 δικά μου τραγούδια θα ήμουν πολύ χαρούμενος.

– Έχεις κάποιο πλάνο για να το καταφέρεις αυτό;
Κάτι πολύ συγκεκριμένο ως προς αυτό, όχι. Ο στίχος, πιστεύω, ότι μπορεί να το καταφέρει. Όταν κάνεις κάτι με ειλικρίνεια, χωρίς επιτήδευση, θα εκτιμηθεί έστω και αργότερα. Σίγουρα μετράει ο καλλιτέχνης και η μουσική, αλλά ο στίχος κάνει τη διαφορά. Εφόσον μιλάμε την ίδια γλώσσα, αν κάτι είναι συγκεκριμένο και δυνατό, ως στιχουργικό θέμα, θα μπορέσεις να ταυτιστείς (ως ακροατής) και τώρα και σε δέκα χρόνια.

– Στο “Γυμνή”, ξεκινάς με τον στίχο «Σκέφτεται τα βράδια να ‘μαι πίσω της». Θεωρείς ότι θα μπορούσε αυτό να ειπωθεί από γυναίκα στη μουσική βιομηχανία; «Σκέφτομαι τα βράδια να ‘ναι πίσω μου». Δεν το ακούμε συχνά.
Αν μπορεί να το υποστηρίξει, φυσικά. Αυτό έχει να κάνει με τον καλλιτέχνη, αν έχει το απαραίτητο θράσος. Εγώ με θράσος το λέω.

– Όχι θάρρος;
Νομίζω θράσος είναι, στην εποχή που ζούμε. Όλα λογοκρίνονται πολύ εύκολα και δεν ψάχνουμε πίσω από ένα τραγούδι. Θράσος είναι να πεις «αυτό αισθάνθηκα, αυτό έκανα».

– Εσένα αυτό το θράσος τι το πυροδοτεί;
Είναι κάτι αυθόρμητο. Αν θέλω να γράψω για καψούρα, θα το κάνω με τον τρόπο που θέλω εγώ. Αν θέλω να βρίσω, θα το κάνω. Αυτή την προσέγγιση έχει και ο IAMSTRONG. Ό,τι γεννιέται αυθόρμητα έτσι θα κρατηθεί, είτε αφορά στίχο είτε μουσική. Γενικά, στη μουσική, δεν χρειάζεται να υπεραναλύουμε τα πράγματα. Σκοτώνεται η φαντασία έτσι.

– Ο δίσκος πότε θα βγει;
Ιανουάριο με Φεβρουάριο του ’24. Όλος ο δίσκος είναι solo, χωρίς συνεργασίες, με εξαίρεση τη συμμετοχή της Ελένης στο “Γδύσου”.

– Πώς προέκυψε το συγκεκριμένο;
Είχε έρθει στο στούντιο για άλλον λόγο, να κάνουμε ένα τραγούδι για τον δίσκο της, και μετά ο Σπύρος (IAMSTRONG) είχε την ιδέα να της βάλουμε να ακούσει κομμάτια από τον δίσκο μας γιατί ξέρουμε ότι γουστάρει διαφορετικά και ξεχωριστά πράγματα. Το “Γδύσου” δεν ήταν να μπει στο άλμπουμ, υπήρχε ως demo μόνο επειδή μας άρεσε. Όταν το άκουσε η Ελένη λέει «Τι είναι αυτό; Γράψε μου κουπλέ, θέλω να μπω». Μπαμ μπαμ. Μια που γράψαμε το κουπλέ, μια που μπήκε και τελείωσε.

– Ωραία τύπισσα;
Τρομερή είναι! Ακομπλεξάριστη, έχει πάρα πολύ γέλιο στο στούντιο και είναι από τους ανθρώπους που γουστάρουμε να δουλεύουμε. Παρόλο που έχει κάνει τόσες επιτυχίες και έχει χτίσει αυτό το brand, έχει τη δίψα μιας artist που ξεκίνησε τώρα. Τα μάτια της έχουν σπίθα! Και αυτό για εμάς είναι κινητήριος δύναμη. Αν ο καλλιτέχνης δεν μπει στο στούντιο να “αναστώσει” τον παραγωγό, δε γίνεται κάτι. Η Ελένη δουλεύει λες και ξεκίνησε τώρα. Τρομερό.

– Εσύ τι θα κάνεις αν φύγει η σπίθα από το βλέμμα σου;
Θα πάω να αγοράσω άλλη (γέλια). Δεν ξέρω, μπορεί να σταματούσα. Αν βλέπω ότι αυτά που γράφουμε και κάνουμε δε μας φτιάχνουν, θα κάνω κάτι άλλο. Ας ελπίσουμε ότι θα αργήσει αυτή η στιγμή. Έχουμε ακόμη.

– Σε αυτή τη συνάρτηση μπαίνει και ο κόσμος; Τι μετράει περισσότερο δηλαδή. Αν δε γουστάρει ο κόσμος ή αν δε γουστάρεις εσύ αυτό που κάνεις;
Έχει να κάνει καθαρά με το μέσα σου, το πώς ψάχνεις εσένα. Δεν έχει να κάνει με τον κύκλο σου και τον κόσμο. Μπορεί να το χάσεις κάπου στην πορεία και να το βρεις ξανά. Έχουμε πολλές διακυμάνσεις στη ζωή.

– Με τα social πώς τα πας; Είσαι απών;
Ήμουν, αλλά τώρα αλλάζει λίγο αυτό. Όλα είναι θέμα συνέπειας και εξοικείωσης. Γενικά αισθάνομαι άνετα. Ο καθένας έχει την περσόνα του και, όπως και στη μουσική, πρέπει να κάνεις πράγματα που σου ταιριάζουν -δεν είναι όλοι για όλα. Εγώ έχω μια εσωστρέφεια, οπότε δε θα δείξω κάτι άλλο στα social.

– Σε τρομάζει ή σε αγχώνει που πλέον τα social media παίζουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της μουσικής;
Όχι, καθόλου. Νομίζω είναι τέλεια εποχή, ως προς αυτό. Έχεις την ελευθερία να βγάλεις τη μουσική σου, να την προωθήσεις. Παλιά το έκαναν αυτό συγκεκριμένοι άνθρωποι που κινούσαν τα νήματα. Μπορεί να χάθηκαν έτσι πολλά ταλέντα, αυτό πιστεύω. Το ότι μπορείς να επικοινωνήσεις τη μουσική σου με τον κόσμο τόσο εύκολα, μόνο καλό μπορεί να είναι.

– Δεν είναι και λίγο παγίδα; Η τέχνη γίνεται content (περιεχόμενο).
Αυτό είναι στην ευχέρεια του κάθε καλλιτέχνη, πώς αφουγκράζεται το έργο του και τι θέλει να μοιραστεί. Αν σου πω «ναι» ή «όχι», είναι σαν να τους βάλουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Υπάρχουν αυτοί που βγάζουν 15 κυκλοφορίες τον μήνα και άλλοι που βγάζουν 5, και οι τελευταίοι μπορεί να είναι πιο διαδραστικοί.

– Εσύ γουστάρεις άλμπουμ ή singles; Θες να κοιτάξεις πίσω σου, σε δέκα χρόνια, και να δεις για παράδειγμα 4 δίσκους;
Σίγουρα! Δε νομίζω να σου πει κάποιος καλλιτέχνης το αντίθετο. Οι δίσκοι είναι “παράσημο”, μια άλλη διεργασία, ψάχνεσαι πολύ με τον εαυτό σου και μπαίνεις συνέχεια στην κατάσταση της αποδοχής και της απόρριψης. Δηλαδή, για να καταλήξουμε σε αυτά τα 8-10 κομμάτια που θα έχει το άλμπουμ, απορρίψαμε καμιά εκατοσταριά. Αυτό είναι ωραίο γιατί μαθαίνεις περισσότερα πράγματα για σένα. Το ίδιο ισχύει και για τη συνεργασία μας με τους άλλους καλλιτέχνες.

– Τι εννοείς;
Στο “Γέννα” της Σάττι, για παράδειγμα, ρίξαμε πολλή δουλειά και ψάξιμο για να καταλήξουμε στα τραγούδια. Και μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία γνωρίσαμε καλύτερα τη Μαρίνα. Μέσα από ένα single δεν μπορεί να συμβεί αυτό.

– Ποιανού τη γνώμη, για τη δουλειά σου, εκτιμάς περισσότερο; Με την έννοια της συγκίνησης, όχι ότι υποτιμάς τους υπόλοιπους.
Αν πάμε στους ανθρώπους που δεν είναι στον χώρο, εννοείται θα επιλέξω την οικογένειά μου -εκτός του αδερφού μου, αφού δουλεύουμε μαζί. Με συγκινεί που καταλαβαίνουνε τι κάνω, τι κάνουμε, το αποδέχονται, ακούνε τα κομμάτια -ακόμη κι αν δεν είναι “φιλικά” προς αυτούς αφού είναι γονείς-, είναι φουλ υποστηρικτικοί. Αλλά όταν γράφω, υποσυνείδητα, πάντα έχω ένα κίνητρο να φτάσω τον αδερφό μου να πει «Πω πω, γάμησε!»

– Apon, νομίζω με κάλυψες. Δεν ξέρω αν θες να προσθέσεις κάτι εσύ.
Υγεία, καλές γιορτές, να ερωτευθεί ο κόσμος, να ακούσει μουσική, να βαϊμπάρει και να γουστάρει. Να σκεφτόμαστε out of the box και να μην έχουμε τόση τοξικότητα γύρω μας -όλοι δείχνουν με το δάχτυλο κάποιον, λιθοβολούν-, αυτό είναι το μήνυμα..