Η δουλειά του θρυλικού συνθέτη John Williams στην ταινία «Indiana Jones and the Dial of Destiny» του χάρισε την 49η υποψηφιότητά του για Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής. Με συνολικά 54 υποψηφιότητες για Όσκαρ, αν συνυπολογίσουμε και αυτές για το πρωτότυπο τραγούδι, ο Williams έχει τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ από οποιονδήποτε άλλο εν ζωή άνθρωπο.

Σύμφωνα με την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών που είναι υπεύθυνη για την απονομή των βραβείων, ο αείμνηστος Γουόλτ Ντίσνεϊ κατέχει το απόλυτο ρεκόρ με 59 συνολικά υποψηφιότητες για Όσκαρ.

Πάντως, σε ηλικία 91 ετών, ο Γουίλιαμς είναι ήδη ο γηραιότερος υποψήφιος σε μια τόσο ανταγωνιστική κατηγορία βραβείων.

Ο θρυλικός κινηματογραφικός συνθέτης έχει συνθέσει τα soundtracks για δεκάδες ταινίες όπως τα “Σαγόνια του Καρχαρία” (1975), “E.T. the Extra-Terrestrial” (1980) και “Home Alone” (1990), και στην πορεία έχει πάρει πέντε βραβεία Όσκαρ και έχει κερδίσει πάνω από 25 Grammy.

Τα 15 καλύτερα soundtracks του John Williams

Memoirs of a Geisha (2005)
Ένα από τα πλέον άγνωστα μουσικά θέματα/soundtracks του Williams, ένα ταξίδι αναζήτησης του συνθέτη στις μουσικές της Ασίας. Ο Williams στρέφει το αυτί του σε παραδοσιακά ιαπωνικά όργανα, δημιουργώντας ένα υπέροχο έργο που κυμαίνεται μεταξύ απαλών, διαλογιστικών θεμάτων και πιο ορχηστρικών στιγμών με περιρρέουσα ένταση.

Far and Away (1992)
Για άλλη μια φορά, ο Γουίλιαμς καταφέρνει να «μεταφράσει» τη μουσική μιας άλλης χώρας στο δικό του χαρακτηριστικό ύφος. Η ρομαντική περιπέτεια που σκηνοθέτησε ο Ron Howard αφηγείται την ιστορία δύο Ιρλανδών μεταναστών (Tom Cruise, Nicole Kidman) που προσπαθούν να φτιάξουν μια νέα ζωή στις ΗΠΑ. Ο Γουίλιαμς επιστρατεύει βιολιά, άρπες και πίπιζες και το τελικό αποτέλεσμα είναι μαγευτικό.

Home Alone (1990)
Η μουσική για την εποχή των Χριστουγέννων δεν είναι εύκολη. Οι γιορτές είναι τόσο έντονα «χτισμένες» γύρω από την παράδοση που ουσιαστικά το ένα και μόνο μουσικό κομμάτι που έχει μπει στο «εποχιακό» μουσικό λεξικό είναι το “All I Want for Christmas Is You” της Mariah Carey. Παρόλα αυτά, η μουσική του Williams για αυτό το κλασικό έργο σε σκηνοθεσία Chris Columbus και σε σενάριο John Hughes πιθανότατα είναι και ένα από τα καλύτερά του, με τον συνθέτη να καταφέρνει να κατασκευάσει ένα άκρως παιχνιδιάρικο soundtrack του μαζί με πινελιές από καμπάνες έλκηθρου.

Star Wars: The Phantom Menace (1999)
Αν και η συγκεκριμένη ταινία δικαίως χλευάστηκε για την παραγεμισμένη πλοκή, τους δύσκαμπτους διαλόγους και τις περίεργες αλλαγές στον «κανόνα» του Star Wars, ακόμα και ο πιο δριμύς επικριτής πρέπει να παραδεχτεί ότι η τελική αναμέτρηση μεταξύ του Darth Maul και των Jedi ήταν εξαιρετική -και την έκανε ακόμη πιο εντυπωσιακή το μουσικό θέμα “Duel of the Fates” που είναι ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά κομμάτια σε οποιαδήποτε ταινία του Star Wars.

Harry Potter and the Sorcerer’s Stone (2001)
Ο Williams έχει φτιάξει ένα άμεσα αναγνωρίσιμο θέμα για κάθε μία από τις ταινίες που έχει «ντύσει» μουσικά – ανεξαρτήτως κινηματογραφικού περιβάλλοντος. Στο Harry Potter and the Sorcerer’s Stone, ο Williams μάς παρασύρει στο μαγικό βασίλειο των χαρακτήρων του με ένα παιχνιδιάρικο αλλά ελαφρώς σκοτεινό, α λα Saint Saens, θέμα «μουσικού κουτιού» που σύντομα επεκτείνεται σε μια μεγαλειώδη σειρά από ορχηστρικά σκουπόξυλα, σαν μουσικό sequel αυτού εδώ. 

Hook (1991)
H ουβερτούρα, δηλαδή το εισαγωγικό κομμάτι της ταινίας, είναι μάλλον ένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα που ξεπήδησαν ποτέ από το ευφυές μυαλό του Williams.

Close Encounters of the Third Kind (1977)
Το Close Encounters of the Third Kind καταφέρνει να αποδώσει την μυστηριώδη συμπαντικότητα της εξωγήινης εισβολής – αρχικά της «εχθρικής» και αργότερα της φιλικής – με πέντε νότες που φτιάχνουν μια κεντρική μελωδία και κατόπιν με βόμβους, εφέ και γενικά μια χαοτική μουσική που θυμίζει πολύ musique concrete και νέο-κλασικότροπη μουσική τύπου Λιγκέτι.

Superman: The Movie (1978)
Είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά θέματα όλων των εποχών; Ε ναι, είναι, είμαστε σοβαροί τώρα; Σε σημείο που ακούγοντάς το, «βλέπεις» να περνούν από τα μάτια σου σκηνές από την ταινία.

Η Λίστα του Σίντλερ (1993)
Ο Williams φτιάχνει μια στοιχειωτική μουσική που ενσωματώνει παραδοσιακούς σκοπούς «γίντις» και ισραηλινά τραγούδια σε ένα soundtrack για τους ευρωπαίους Εβραίους που απλά ελπίζουν να βγάλουν άλλη μια μέρα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Σπίλμπεργκ είχε δίκιο που στηρίχθηκε στον Γουίλιαμς και η Ακαδημία τον επιβράβευσε με το βραβείο Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής.

Star Wars: The Empire Strikes Back (1980)
Ορισμένα μουσικά κομμάτια πετυχαίνουν την αποστολή τους τόσο καλά που γίνονται συνώνυμα μιας ταινίας: π.χ. το “Chariots of Fire” του Βαγγέλη Παπαθανασίου μπορεί να συνδεθεί μόνο με αθλητισμό και αθλητές. Το «The Imperial March» ακούγεται απειλητικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία του νότα και φέρνει αυτοστιγμεί στο νου τον Darth Vader να πλησιάζει με την μαύρη στολή διαστημικού σαμουράι.

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού (1981)
Όλη η τόλμη και το θάρρος των ταινιών της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ για καουμπόηδες, πιλότους και πειρατές «αποστάζεται» νότα προς νότα στη μουσική επένδυση της πρώτης ταινίας του Ιντιάνα Τζόουνς. Ο Γουίλιαμς μετά τη δουλειά του στο Star Wars, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ακόμη εμβληματικό θέμα, συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, του “The Raiders March” για έναν ακόμη αμέσως κλασικό κινηματογραφικό χαρακτήρα.

Jurassic Park (1993)
Πώς μπορείς να αποτυπώσεις το δέος που νιώθεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το πραγματικά ακατανόητο; Ποιος είναι ο ήχος της πρώτης σας συνάντησης με κάτι που αδυνατείτε να συλλάβετε με το νου σας; Ο Τζον Γουίλιαμς έχει πάντα τις απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα. Το σαρωτικό του θέμα για το “Jurassic Park” συνοδεύει την πρώτη θέα μιας αγέλης βροντόσαυρων, ταιριάζοντας τον ρυθμό της μουσικής με τον αντίστοιχο ρυθμό των παλλόμενων καρδιών του Sam Neill και της Laura Dern.

E.T. the Extra-Terrestrial (1982)
Όταν ο Τζον Γουίλιαμς έλαβε το τηλεφώνημα για το E.T. the Extra-Terrestrial του Σπίλμπεργκ, ήταν ήδη ένας βαθύς γνώστης της σύνθεσης του «ήχου του διαστήματος». Η πρόκληση με το E.T. έγκειται στο να κάνει την απεραντοσύνη του να ακούγεται περισσότερο χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη παρά τρομακτική. Η ουβερτούρα του φινάλε καθώς και η «πτήση προς το φεγγάρι» χάρισαν στον συνθέτη του ένα ακόμη Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης.

Jaws (1975)
Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» του Στίβεν Σπίλμπεργκ ορίζονται σε μεγάλο βαθμό όχι από αυτά που βλέπεις, αλλά από αυτά που δεν βλέπεις, αφήνοντας το μυαλό σου να συμπληρώσει τα κενά ανάμεσα στις επιθέσεις του δολοφονικού καρχαρία. Όταν ήρθε η ώρα για τη μουσική επένδυση του Γουίλιαμς, συμφώνησε και αυτός με την σειρά του για την χρήση σιωπών και του «αρνητικού μουσικού χώρου» στην ταινία, αφήνοντας τον τρόμο να γεμίσει το κενό μέσα σε μια μπασογραμμή με μόλις δύο νότες.

Star Wars: A New Hope (1977)
Διαχρονικά, οι συνθέτες από τον χώρο της κλασσικής μουσικής (ή σε οποιαδήποτε μουσική) αναζητούσαν έμπνευση από τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι, εξερευνώντας το σύμπαν μας με τη μουσική τους. Η πρώτη προσθήκη του Γουίλιαμς στο franchise του Star Wars θα άλλαζε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο γυρίζονται οι ταινίες. Ο συνθέτης κατάφερε να ταιριάξει με το όραμα του σκηνοθέτη Τζορτζ Λούκας με ένα εναρκτήριο θέμα που ταίριαζε απόλυτα στις εικόνες (και την φαντασία του θεατή τους). Ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά θέματα στην ιστορία του σινεμά.