Το αγαπημένο μουσικό σύμπαν των The Callas είναι σαν ένα μωσαϊκό επιρροών, όπου το παλιό παντρεύεται με το νέο, το αναρχικό συνυπάρχει με το λυρικό, και κάθε ήχος που ξεθάβουν από τις αναμνήσεις τους αφηγείται μια ιστορία μικρής επανάστασης. Οι αγαπημένες μουσικές που διαμόρφωσαν τα μέλη τους μοιάζει με ένα ταξίδι από την αθωότητα της παιδικής ανακάλυψης μέχρι τις μεγαλειώδεις συγκρούσεις της εφηβείας και της ενηλικίωσης.
Τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το τελευταίο τους άλμπουμ “Ανατολή”, το οποίο από τον Νοέμβριο είναι διαθέσιμο και σε βινύλιο από την Inner Ear. Γι’ αυτόν τον λόγο επιστρέφουν θριαμβευτικά – ή μήπως καταστροφικά; – για να μας παρουσιάσουν τον πιο ακατάστατο, ίσως και εσκεμμένα απαράδεκτο, δίσκο της γεμάτης παρακμή καριέρας τους. Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, η Αθήνα θα ακούσει ζωντανά το “Ανατολή”, έναν μουσικό εφιάλτη που υπόσχεται να βεβηλώσει τόσο την ακοή μας όσο και την αθώα μας ψυχούλα.
Μετά την φαρσοκωμωδία που αποκαλούν περιοδεία, συνοδευόμενη από το πασίγνωστο σαράβαλο που ονομάζουν Velvet Bus, οι The Callas αποφάσισαν ότι δεν αρκεί να κάνουν ζημιά μόνο στις υπόλοιπες πόλεις. Όχι, τώρα το χάος και η ηχητική μόλυνση έρχονται στην Αθήνα, με ένα live που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε γιατί αφήσατε τον καναπέ σας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η καταστροφή συμπληρώνεται από τις σαγηνευτικές Callassetes – το αυτοανακηρυγμένο “support act”, που υπόσχεται να κάνει το live ακόμα πιο παρανοϊκό. Δυσάρεστες εκπλήξεις καραδοκούν, σε μια βραδιά που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας για όλους τους λάθος λόγους.
Στο “venue” (αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει έτσι το Under Athens), θα έχετε την ατυχία να βρείτε και τα ολοκαίνουργια μπλουζάκια “ΑΓΑΜΣΟΥΡΕΜΛΚ”, ένα αισθητικό έγκλημα που πιθανότατα θα σας κάνει να εκτιμήσετε τη μόδα της δεκαετίας του ’90, αλλά και την κατάσταση στη χώρα του 2024. Επίσης, το “φρέσκο” βινύλιο του ΑΝΑΤΟΛΗ – ή, πιο σωστά, ένα προϊόν που η Inner Ear θα έπρεπε να είχε θάψει βαθιά – θα είναι διαθέσιμο εκεί για όσους θέλουν να αποκτήσουν ένα κομμάτι σύγχρονης αθηναϊκής μουσικής απόγνωσης.
Αν λοιπόν ψάχνετε για ένα μουσικό χάος που θα σας πάρει τα μυαλά, ή θα σας κάνει να γελάσετε, να κλάψετε ή απλώς να φύγετε τρέχοντας, μη χάσετε αυτή τη βραδιά, γιατί σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστη. Οι The Callas το εγγυώνται: θα είναι μια εμπειρία… που δεν θα θέλατε να ζήσετε. Αλλά, μέχρι τότε, ας κάνουμε μια βόλτα στις μουσικές που τους «έφτιαξαν» και που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη μιας δημιουργικής διαδικασίας που τους επιτρέπει να παντρεύουν την προσωπική τους αισθητική με τις εκρηκτικές εμπειρίες (και λάθη) της ζωής τους. Ωστόσο, κάθε ένα από αυτά τα άλμπουμ είναι και ένα σημαντικό κεφάλαιο στο βιβλίο της διαδρομής τους, που ξεκινά από τα εφηβικά δωμάτια τους και καταλήγει στη σκηνή – τον χώρο, όπου τελικά, όλα αυτά τα παραπάνω συνυπάρχουν, με ένταση και πάθος.
The Velvet Underground & Nico (1967)
Ο,τιδήποτε (ΟΚ, σχεδόν ο,τιδήποτε) μου αρέσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακουμπάει στην Μπανάνα και στην όλη φάση του Factory στη Νέα Υόρκη. (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Television Personalities – Mummy You ‘Re Not Watching Me (1982)
Ο Dan Treacy γενικά με διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το πως βλέπω τα πράγματα. Τον έρωτα την δημιουργία, τις τέχνες, το χιούμορ, τον αισθησιασμό και τον αυτοσαρκασμό. Όλα μου τα διαβάσματα, τα ακούσματα, οι ζωγραφικές, οι ταινίες που είχα μέχρι τότε, φιλτραρίστηκαν μέσω της DIY μαγείας των Television Personalities. (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Metallica – Kill ‘Em All (1983)
Tο 1987 – 11 χρονών το βάζω στο pick up και παθαίνω σοκ και δέος. Λέω τι είναι αυτό; Βγάζαμε τα ηχεία στο μπαλκόνι να το ακούσει όλη η γειτονιά. (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Pixies – Surfer Rosa (1988)
Sitting here wishing on a cement floor
Just wishing that I had just something you wore
Bloody your hands on a cactus tree
Wipe it on your dress and send it to me. (Χρυσάνθη Τσουκαλά, τύμπανα, φωνή).
The Jesus and Mary Chain – Psychocandy (1985)
Bubble gum θάνατος. Τι να λέμε. Με τον Άρη στο Γυμνάσιο, ακούσαμε τα 3 πρώτα τραγούδια του δίσκου και τον γυρίσαμε πίσω στο δισκάδικο γιατί νομίζαμε ήταν χαλασμένο το βινύλιο. Ευτυχώς δεν τον πήρε πίσω ο υπάλληλος! (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Παύλος Σιδηρόπουλος – Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα (1991)
Το 1992 ο δίσκος αυτός στάθηκε αφορμή να ασχοληθώ με τη μουσική και να πω «Α! αυτό που κάνεις στο σπιτι σου με ένα κασετοφωνάκι είναι μουσική… τελικά». (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Sonic Youth – Dirty 1995
Μόλις τον άκουσα είπα να θέλω να κάνω μια μπάντα και να παίζουμε έτσι να έχουμε αυτόν τον ήχο, αυτά τα ρυθμικά, τις παραμορφώσεις, τις μελωδίες, γενικά τη παραγωγή. Ευτυχώς δεν τα κατάφερα τελικά, χαχααα… Και κάναμε τους The Callas σχεδόν 10 χρόνια μετά. (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Electrelane – Τhe Power Out (2004)
It’s not that I can’t go on without you
Got a lot of things to do
I’m busy, busy all the time
Still I can’t stop thinking about you. (Χρυσάνθη Τσουκαλά, τύμπανα, φωνή).
Mk.gee – Two Star & The Dream Police (2024)
Δίσκος – καλλιτέχνης της χρονιας, φέρνει την κιθάρα ξανά στο προσκήνιο. «An unlikely guitar god, chases the promise of pop», είπαν οι NY Times. (Χρήστος Μπεκίρης, κιθάρα).
Sugar Pit – Shhh… Don’t Jinx It (2024)
Εάν σου αρέσει το revival του ήχου των LCD Soundsystem, αλλά σου τη σπάει ο The Dare, άκου αυτόν τον δίσκο. (Χρήστος Μπεκίρης, κιθάρα).
ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου:
The Callas feat. The Callasettes
Under Athens | Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους 1
Έναρξη: 21.30
Είσοδος: 10 ευρώ (έλεος!!)
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
Το αγαπημένο μουσικό σύμπαν των The Callas είναι σαν ένα μωσαϊκό επιρροών, όπου το παλιό παντρεύεται με το νέο, το αναρχικό συνυπάρχει με το λυρικό, και κάθε ήχος που ξεθάβουν από τις αναμνήσεις τους αφηγείται μια ιστορία μικρής επανάστασης. Οι αγαπημένες μουσικές που διαμόρφωσαν τα μέλη τους μοιάζει με ένα ταξίδι από την αθωότητα της παιδικής ανακάλυψης μέχρι τις μεγαλειώδεις συγκρούσεις της εφηβείας και της ενηλικίωσης.
Τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το τελευταίο τους άλμπουμ “Ανατολή”, το οποίο από τον Νοέμβριο είναι διαθέσιμο και σε βινύλιο από την Inner Ear. Γι’ αυτόν τον λόγο επιστρέφουν θριαμβευτικά – ή μήπως καταστροφικά; – για να μας παρουσιάσουν τον πιο ακατάστατο, ίσως και εσκεμμένα απαράδεκτο, δίσκο της γεμάτης παρακμή καριέρας τους. Την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου, η Αθήνα θα ακούσει ζωντανά το “Ανατολή”, έναν μουσικό εφιάλτη που υπόσχεται να βεβηλώσει τόσο την ακοή μας όσο και την αθώα μας ψυχούλα.
Μετά την φαρσοκωμωδία που αποκαλούν περιοδεία, συνοδευόμενη από το πασίγνωστο σαράβαλο που ονομάζουν Velvet Bus, οι The Callas αποφάσισαν ότι δεν αρκεί να κάνουν ζημιά μόνο στις υπόλοιπες πόλεις. Όχι, τώρα το χάος και η ηχητική μόλυνση έρχονται στην Αθήνα, με ένα live που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε γιατί αφήσατε τον καναπέ σας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η καταστροφή συμπληρώνεται από τις σαγηνευτικές Callassetes – το αυτοανακηρυγμένο “support act”, που υπόσχεται να κάνει το live ακόμα πιο παρανοϊκό. Δυσάρεστες εκπλήξεις καραδοκούν, σε μια βραδιά που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας για όλους τους λάθος λόγους.
Στο “venue” (αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει έτσι το Under Athens), θα έχετε την ατυχία να βρείτε και τα ολοκαίνουργια μπλουζάκια “ΑΓΑΜΣΟΥΡΕΜΛΚ”, ένα αισθητικό έγκλημα που πιθανότατα θα σας κάνει να εκτιμήσετε τη μόδα της δεκαετίας του ’90, αλλά και την κατάσταση στη χώρα του 2024. Επίσης, το “φρέσκο” βινύλιο του ΑΝΑΤΟΛΗ – ή, πιο σωστά, ένα προϊόν που η Inner Ear θα έπρεπε να είχε θάψει βαθιά – θα είναι διαθέσιμο εκεί για όσους θέλουν να αποκτήσουν ένα κομμάτι σύγχρονης αθηναϊκής μουσικής απόγνωσης.
Αν λοιπόν ψάχνετε για ένα μουσικό χάος που θα σας πάρει τα μυαλά, ή θα σας κάνει να γελάσετε, να κλάψετε ή απλώς να φύγετε τρέχοντας, μη χάσετε αυτή τη βραδιά, γιατί σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστη. Οι The Callas το εγγυώνται: θα είναι μια εμπειρία… που δεν θα θέλατε να ζήσετε. Αλλά, μέχρι τότε, ας κάνουμε μια βόλτα στις μουσικές που τους «έφτιαξαν» και που αποτελούν τη σπονδυλική στήλη μιας δημιουργικής διαδικασίας που τους επιτρέπει να παντρεύουν την προσωπική τους αισθητική με τις εκρηκτικές εμπειρίες (και λάθη) της ζωής τους. Ωστόσο, κάθε ένα από αυτά τα άλμπουμ είναι και ένα σημαντικό κεφάλαιο στο βιβλίο της διαδρομής τους, που ξεκινά από τα εφηβικά δωμάτια τους και καταλήγει στη σκηνή – τον χώρο, όπου τελικά, όλα αυτά τα παραπάνω συνυπάρχουν, με ένταση και πάθος.
The Velvet Underground & Nico (1967)
Ο,τιδήποτε (ΟΚ, σχεδόν ο,τιδήποτε) μου αρέσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακουμπάει στην Μπανάνα και στην όλη φάση του Factory στη Νέα Υόρκη. (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Television Personalities – Mummy You ‘Re Not Watching Me (1982)
Ο Dan Treacy γενικά με διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το πως βλέπω τα πράγματα. Τον έρωτα την δημιουργία, τις τέχνες, το χιούμορ, τον αισθησιασμό και τον αυτοσαρκασμό. Όλα μου τα διαβάσματα, τα ακούσματα, οι ζωγραφικές, οι ταινίες που είχα μέχρι τότε, φιλτραρίστηκαν μέσω της DIY μαγείας των Television Personalities. (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Metallica – Kill ‘Em All (1983)
Tο 1987 – 11 χρονών το βάζω στο pick up και παθαίνω σοκ και δέος. Λέω τι είναι αυτό; Βγάζαμε τα ηχεία στο μπαλκόνι να το ακούσει όλη η γειτονιά. (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Pixies – Surfer Rosa (1988)
Sitting here wishing on a cement floor
Just wishing that I had just something you wore
Bloody your hands on a cactus tree
Wipe it on your dress and send it to me. (Χρυσάνθη Τσουκαλά, τύμπανα, φωνή).
The Jesus and Mary Chain – Psychocandy (1985)
Bubble gum θάνατος. Τι να λέμε. Με τον Άρη στο Γυμνάσιο, ακούσαμε τα 3 πρώτα τραγούδια του δίσκου και τον γυρίσαμε πίσω στο δισκάδικο γιατί νομίζαμε ήταν χαλασμένο το βινύλιο. Ευτυχώς δεν τον πήρε πίσω ο υπάλληλος! (Λάκης Ιωνάς, μπάσο).
Παύλος Σιδηρόπουλος – Τα Μπλουζ του Πρίγκιπα (1991)
Το 1992 ο δίσκος αυτός στάθηκε αφορμή να ασχοληθώ με τη μουσική και να πω «Α! αυτό που κάνεις στο σπιτι σου με ένα κασετοφωνάκι είναι μουσική… τελικά». (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Sonic Youth – Dirty 1995
Μόλις τον άκουσα είπα να θέλω να κάνω μια μπάντα και να παίζουμε έτσι να έχουμε αυτόν τον ήχο, αυτά τα ρυθμικά, τις παραμορφώσεις, τις μελωδίες, γενικά τη παραγωγή. Ευτυχώς δεν τα κατάφερα τελικά, χαχααα… Και κάναμε τους The Callas σχεδόν 10 χρόνια μετά. (Άρης Ιωνάς, κιθάρα, φωνή).
Electrelane – Τhe Power Out (2004)
It’s not that I can’t go on without you
Got a lot of things to do
I’m busy, busy all the time
Still I can’t stop thinking about you. (Χρυσάνθη Τσουκαλά, τύμπανα, φωνή).
Mk.gee – Two Star & The Dream Police (2024)
Δίσκος – καλλιτέχνης της χρονιας, φέρνει την κιθάρα ξανά στο προσκήνιο. «An unlikely guitar god, chases the promise of pop», είπαν οι NY Times. (Χρήστος Μπεκίρης, κιθάρα).
Sugar Pit – Shhh… Don’t Jinx It (2024)
Εάν σου αρέσει το revival του ήχου των LCD Soundsystem, αλλά σου τη σπάει ο The Dare, άκου αυτόν τον δίσκο. (Χρήστος Μπεκίρης, κιθάρα).
ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου:
The Callas feat. The Callasettes
Under Athens | Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους 1
Έναρξη: 21.30
Είσοδος: 10 ευρώ (έλεος!!)
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst
