Μια νέα πραγματικότητα εγκαθίσταται: οι ψηφιακές πλατφόρμες, οι αυτοματισμοί και οι συνδρομητικές υπηρεσίες αντικαθιστούν ολοένα και περισσότερο τους ανθρώπους. Δεν μιλάμε για μια αργή αλλαγή, αλλά για μια στροφή με την ταχύτητα κυβερνοεπίθεσης. Οι μεγάλοι παίκτες (Palo Alto Networks, CrowdStrike, Fortinet, Cloudflare, Zscaler) ανακοινώνουν διψήφιες αυξήσεις εσόδων, εξαγορές δισεκατομμυρίων και φωτεινές προβλέψεις για το μέλλον κι όμως στα social media οι επαγγελματίες του χώρου μοιράζονται ιστορίες απογοήτευσης: πάγωμα προσλήψεων, απολύσεις, δεκάδες συνεντεύξεις χωρίς αποτέλεσμα. Οι θέσεις για αρχάριους; Εξαφανίζονται σαν κακόβουλο script που σβήνει ίχνη.
Ο Jay Bavisi του EC-Council το λέει ωμά: «Δεν έχουμε έλλειψη ταλέντου, έχουμε αναντιστοιχία δεξιοτήτων». Η αγορά ζητάει πλέον στρατηγικούς εγκεφάλους, ανθρώπους που να μπορούν να στήνουν πλαίσια ασφάλειας, να ερμηνεύουν ρίσκα υψηλού επιπέδου και όλο και περισσότερο να «δασκαλεύουν» την AI να κάνει τα υπόλοιπα. Η εποχή του junior analyst που απλώς κοιτούσε logs τελειώνει. Ο πήχης ανέβηκε και η σκάλα μαζεύτηκε.
Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο παιχνίδι της «πλατφορμοποίησης». Οι εταιρείες αντί να χτίζουν εσωτερικές ομάδες, πληρώνουν αδρά για managed services, αυτοματοποίηση και λύσεις με ετικέτες «AI-powered». Η λογική απλή: αν μια εξωτερική ομάδα ή ένα λογισμικό μπορεί να παραδώσει πιο γρήγορα και φθηνά, εκεί πάνε τα λεφτά. Στα χαρτιά οι ισολογισμοί ευημερούν. Στην πραγματικότητα οι ευκαιρίες για νέους επαγγελματίες μειώνονται.
Ο Eric O’Neill, πρώην πράκτορας του FBI και σήμερα στη NeXasure.ai, το περιγράφει καθαρά: πολλά από τα entry-level καθήκοντα έχουν ήδη αντικατασταθεί από εργαλεία που κάνουν ανίχνευση και απόκριση αυτόματα. Οι δαπάνες αυξάνονται, αλλά ο αριθμός των θέσεων δεν ακολουθεί.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, η τεχνητή νοημοσύνη δεν περιορίζεται μόνο στις γραμμές άμυνας, έχει εισβάλει και στα τμήματα HR. Οι αλγόριθμοι φιλτράρουν τεράστιο όγκο βιογραφικών χωρίς να εξηγούν το πως, αφήνοντας ακόμη και καταρτισμένους υποψηφίους έξω από το παιχνίδι πριν καν φτάσουν σε ανθρώπινα μάτια.
Η Dr. Michelle Angelo-Rocha από το Cyber Florida κρούει τον κώδωνα: οι οργανισμοί συνεχίζουν να ζητούν 3–5 χρόνια εμπειρίας για θέσεις που βαφτίζονται «entry level». Έτσι όσοι έχουν μόλις αποφοιτήσει, ακόμη και με πιστοποιήσεις CISSP ή άλλα διεθνώς αναγνωρισμένα διαπιστευτήρια αποκλείονται γιατί δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία για πραγματική πρακτική εμπειρία. Το αποτέλεσμα; Ένα χάσμα που μοιάζει να μεγαλώνει.
Όμως, η «πλατφορμοποίηση» έχει και μια σκοτεινή πλευρά που οι αριθμοί εσόδων δεν δείχνουν. Ο Wes Kussmaul, πρωτοπόρος του διαδικτύου αποκαλεί την κυβερνοασφάλεια «βιομηχανία θεραπείας ρυτίδων 240 δισ. Δολαρίων», μια αγορά που ευημερεί όσο δεν λύνει οριστικά το πρόβλημα. Οι πάροχοι πουλάνε το “νέο λαμπερό αντικείμενο”, οι εταιρείες πληρώνουν, αλλά οι παραβιάσεις συνεχίζονται. Και το χειρότερο; Η υπερβολική εμπιστοσύνη ενισχύει τη στασιμότητα στην αγορά εργασίας, ακόμη κι όταν τα κέρδη των προμηθευτών ανεβαίνουν.
Ο Ben Goodman της CyRisk βλέπει ήδη την “μεταμέλεια του αγοραστή”. Οι εταιρείες, μετά από χρόνια δαπανών χωρίς μετρήσιμο ROI περιορίζουν τους προϋπολογισμούς και ξοδεύουν πιο προσεκτικά. Μαθαίνουν, έστω αργά, ότι το να πετάς χρήματα στο πρόβλημα δεν το εξαφανίζει.
Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η νέα τάξη πραγμάτων για τους ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν στον κυβερνοχώρο; Ο O’Neill είναι σαφής: αν η δουλειά σου είναι βασισμένη σε επαναλαμβανόμενα tasks, ήρθε η ώρα να μάθεις κάτι καινούργιο. Η αγορά ζητάει επαγγελματίες που μπορούν να δουλέψουν με σύγχρονα εργαλεία, να φτιάξουν αυτοματισμούς, να γεφυρώσουν την τεχνολογία με τη στρατηγική.
Η πρόκληση για τον σημερινό επαγγελματία της κυβερνοασφάλειας δεν είναι μόνο να προστατεύσει το δίκτυο, αλλά να προστατεύσει τη θέση του μέσα σε αυτό. Να δει δύο χρόνια μπροστά, να αποκτήσει δεξιότητες που η αγορά θα ζητάει τότε και να μην φοβηθεί να κατέβει ένα «σκαλοπάτι» τώρα για να ανέβει τρία αργότερα.
Στο τέλος της ημέρας το ερώτημα είναι απλό: ποιος ελέγχει την ασφάλεια; Ο άνθρωπος ή η πλατφόρμα; Αν αφήσουμε τις μηχανές και τις συνδρομές να γίνουν οι μοναδικοί μας φρουροί, ίσως μια μέρα ξυπνήσουμε και διαπιστώσουμε ότι έχουμε το πιο εξελιγμένο σύστημα του κόσμου, αλλά κανέναν άνθρωπο να τραβήξει το καλώδιο όταν αυτό αποτύχει.
Σε αυτό το τοπίο η κυβερνοασφάλεια δεν είναι μόνο μάχη με τους hackers· είναι και μάχη για την επιβίωση του ίδιου του επαγγέλματος και σε αυτή τη μάχη όποιος μείνει ακίνητος, χάνει.
*Mε στοιχεία από το Cybernews.
