«Το γέλιο εκδηλώνεται με πολλές μορφές, από το απλό, ευγενικό και γλυκό μειδίαμα, μέχρι τον σπαρταριστό μεταδοτικό γέλωτα. Τώρα, οι επιστήμονες αναπτύσσουν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) σε ρομπότ που στοχεύει να αντιγράψει όλες τις “αποχρώσεις” του γέλιου και να τις αναπαράγει με τον σωστό τρόπο, την κατάλληλη στιγμή».
Έτσι ξεκινάει το άρθρο του Guardian, αναφορικά με την ομάδα των επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Κιότο στην Ιαπωνία που βρίσκεται πίσω από το ρομπότ με το όνομα «Έρικα» [Εrica]. Οι ερευνητές ανέπτυξαν το σύστημα αυτό που προσδίδει στο ανδροειδές την αίσθηση του χιούμορ και την ικανότητα του γέλιου ανάλογη με την εκάστοτε περίσταση.
«Πιστεύουμε ότι μία από τις σημαντικές λειτουργίες της συνομιλητικής τεχνητής νοημοσύνης είναι η ενσυναίσθηση», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, δρ. Κότζι Ινούε αναφορικά με τις εξελίξεις στο εν λόγω πεδίο, σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Frontiers in Robotics and AI» και που αποτελεί ακόμη ένα βήμα, ώστε τα ρομπότ τα γίνουν ακόμη πιο ανθρώπινα.
Το νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης διαθέτει τρία υποσυστήματα, αναφέρει το εκτενές ρεπορτάζ της βρετανικής εφημερίδας: Ενα που ανιχνεύει το ανθρώπινο γέλιο, ένα που αποφασίζει εάν θα γελάσει ανταποκρινόμενο σε κάτι αστείο και ένα που επιλέγει τον ιδανικό για την περίσταση τύπο γέλιου, δηλαδή ευγενικό και διακριτικό, ένα πιο δυνατό, ένα πιο κελαρυστό ή ένα ακόμη πιο ξεκαρδιστικό κ.λπ.
«Η αίσθηση του χιούμορ που απέκτησε η Erica χάρη στην ενσωμάτωση του νέου συστήματος δοκιμάστηκε με σύντομους διαλόγους δύο έως τριών λεπτών ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και το ρομπότ, προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι το μηχάνημα δεν γελάει πάντα, ακόμη και όταν δεν χρειάζεται, ότι δεν μένει βουβό όταν πρέπει να γελάσει και ότι γελάει με κατάλληλο τρόπο, που μαρτυρά κατανόηση και ενσυναίσθηση. Το νέο σύστημα φάνηκε να τα καταφέρνει καλύτερα του αναμενομένου, όπως σχολίασαν οι επιστήμονες. Φυσικά το γέλιο είναι μόνο μία όψη της φυσικής συζήτησης ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και μία μηχανή», επισημαίνει εμφατικά το δημοσίευμα που εμφανίζεται αισιόδοξο ότι στο μέλλον θα κατσκευαστούν όλο και περισσότερα παρόμοια ανδροειδή.
«Τα ρομπότ θα πρέπει να έχουν έναν διακριτό χαρακτήρα και μπορούν αυτό να το δείξουν μέσω των συμπεριφορών τους κατά τον διάλογο, όπως το γέλιο, η ματιά, οι χειρονομίες και το στιλ ομιλίας. Ομως, δεν θεωρούμε ότι πρόκειται για ένα κατά βάση εύκολο πρόβλημα και πιθανώς θα χρειαστούν πάνω από 10 έως 20 χρόνια πριν τελικά πετύχουμε μία συζήτηση με ένα ρομπότ όπως θα κάναμε με έναν φίλο», συνοψίζει ο δρ. Ινούε, προσθέτοντας ότι «η μεγαλύτερη πρόκλησή μας ήταν να εντοπίσουμε τις πραγματικές περιπτώσεις κοινού γέλιου, κάτι που δεν είναι εύκολο».
«Ενα ρομπότ ή ένας αλγόριθμος δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει και να αισθανθεί έναν άνθρωπο. Δεν σε γνωρίζει. Δεν σε καταλαβαίνει. Και φυσικά δεν κατανοεί την έννοια του γέλιου. Δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει πραγματική ενσυναίσθηση, αλλά μπορεί να είναι τόσο καλό, που να σε κάνει να πιστέψεις ότι καταλαβαίνει τι σου συμβαίνει», καταλήγει με νόημα η Σάντρα Γουότσερ από το Ινστιτούτο Διαδικτύου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Αν πάντως τα ρομπότ αρχίζουν να καταλαβαίνουν και το ανθρώπινο χιούμορ πάντως, ζήτω που καήκαμε. Game over.
