Η Iron Mountain, μια εταιρεία που ασχολείται με την αποθήκευση και τη διαχείριση δεδομένων, έχει αναλάβει ένα σημαντικό έργο: την αρχειοθέτηση των πολύτιμων θησαυρών της βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης. Ωστόσο, μια πρόσφατη ανακάλυψη ότι σχεδόν το 20% των σκληρών δίσκων που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’90 είναι εντελώς άχρηστοι γιατί δεν μπορούν να “διαβαστούν”, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την τελειότητα της τεχνολογίας και την ευθραυστότητα οποιασδήποτε ψηφιακής κληρονομιάς.

Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία εξελίσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, η Iron Mountain αναζητά απαντήσεις και προτάσεις για την προστασία των δεδομένων μας. Ο Robert Koszela, παγκόσμιος διευθυντής της εταιρείας, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Mix υπογραμμίζει τη σημασία της ενημέρωσης σχετικά με τα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν από τη χρήση συγκεκριμένων φορμά. Η δήλωσή του, αν και μπορεί να ακούγεται σαν διαφημιστική εκστρατεία, είναι στην πραγματικότητα μια επείγουσα πρόσκληση για δράση.

Η μετάβαση από τα παραδοσιακά καρούλια μαγνητοταινίας στους σκληρούς δίσκους φάνηκε να είναι μια αναγκαία εξέλιξη, προσφέροντας ταχύτητα και ευκολία. Ωστόσο, οι σκληροί δίσκοι, παρά την αρχική τους υπεροχή, αποδεικνύονται εξίσου ευάλωτοι. Η κατασκευή τους δεν έχει σχεδιαστεί για μακροχρόνια αρχειοθέτηση, και η αλληλεξάρτηση των μαγνητικών δίσκων με το εσωτερικό υλικό ανάγνωσης σημαίνει ότι η αποτυχία ενός και μόνο στοιχείου μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτική απώλεια.

Αυτή η πραγματικότητα μας καλεί να αναλογιστούμε την αξία και την ευθραυστότητα των ψηφιακών μας αρχείων. Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία υπόσχεται την τελειότητα, η εμπειρία της Iron Mountain μας υπενθυμίζει ότι η συντήρηση της κληρονομιάς μας απαιτεί όχι μόνο τεχνολογία, αλλά και σοφία, προνοητικότητα και αναγνώριση των περιορισμών της. Η προστασία των δεδομένων μας δεν είναι απλώς ένα τεχνικό ζήτημα, αλλά μια βαθιά ερευνητική διαδικασία που απαιτεί προσοχή και δράση.

Υπάρχουν επίσης γενικά ζητήματα αποθήκευσης στον υπολογιστή, όπως ο διαχωρισμός των δειγμάτων και των τελικών κομματιών ή οι ιδιόκτητες μορφές αρχείων που απαιτούν παλαιότερες και αρχειακές εκδόσεις λογισμικού. Παρόλα αυτά, η Iron Mountain λέει στο Mix ότι «εάν οι δίσκοι περιστρέφονται και δεν έχουν υποστεί ζημιά», μπορεί να έχει πρόσβαση στο περιεχόμενο.

Αλλά το ερώτημα «αν περιστρέφεται» αναδύεται ως ένα μεγάλο σημείο προβληματισμού. Πώς μπορεί να συμβαίνει οι σκληροί δίσκοι, που αποθηκεύονται σε ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, να αποτυγχάνουν; Τι σημαίνει αυτό για τη διατήρηση των πολύτιμων αρχείων μας;

Ποιες είναι οι συνέπειες όταν οι μουσικοί και τα στούντιο ανακαλύπτουν ότι οι δίσκοι τους, ακόμα και αυτοί που φαίνεται να είναι σε άριστη κατάσταση, δεν μπορούν να αναγνωστούν; Πώς επηρεάζει αυτό την κληρονομιά της μουσικής και την ικανότητά μας να συνδεόμαστε με το παρελθόν;

Φωτ.: Bruce Hong / Unsplash+

Ο Robert Koszela αναφέρει τη θλίψη που προκαλεί η θέα ενός έργου που έρχεται στο στούντιο με έναν σκληρό δίσκο σε καινούργια θήκη, μόνο για να διαπιστωθεί ότι είναι άχρηστος. Πόσο εύθραυστη είναι άρα η ψηφιακή μας κληρονομιά; Με δεδομένο ότι οι σκληροί δίσκοι δεν σχεδιάστηκαν για μακροχρόνια αρχειοθέτηση, ποια είναι η ευθύνη μας ως δημιουργοί και καταναλωτές να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των δεδομένων μας; Πώς μπορούμε να προγραμματίσουμε τη διαχείριση των αρχείων μας ώστε να αποφευχθούν τέτοιες αποτυχίες στο μέλλον;

Αυτά τα ερωτήματα αναδεικνύουν την ανάγκη για μια πιο προσεκτική προσέγγιση στη διαχείριση και την αποθήκευση των ψηφιακών μας αρχείων, ενθαρρύνοντάς μας να σκεφτούμε τις συνέπειες της τεχνολογίας που θεωρούμε δεδομένη.

Η ανακοίνωση της Iron Mountain από το Mix έφτασε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στο Hacker News, προκαλώντας ένα κύμα συζητήσεων που αναδείκνυαν τις αδυναμίες της ψηφιακής αποθήκευσης. Η ουσία της προειδοποίησης είναι απλή αλλά ανησυχητική: δεν μπορείτε να εμπιστευθείτε κανένα μέσο, γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αντιγράφετε σημαντικά δεδομένα ξανά και ξανά, σε νέα αποθηκευτικά μέσα.

«Τα οπτικά μέσα σαπίζουν, τα μαγνητικά μέσα χάνουν το φορτίο τους, οι αποθηκευτικές μονάδες φθείρονται, η αποθήκευση flash χάνει τη δυναμική της», παρατηρεί ο χρήστης abracadaniel. «Η εντροπία κερδίζει, και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θα περίμενε κανείς».

Η συζήτηση επεκτείνεται, με αναφορές στο πώς οι SSD δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι για αρχειοθέτηση, πώς η ποιότητα των δισκετών διαφέρει σημαντικά ανάμεσα στις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του 2000, και πώς η Linear Tape-Open, μια μορφή ειδικά σχεδιασμένη για μακροχρόνια αποθήκευση, χάνει τη συμβατότητά της με τις επόμενες γενιές. Ακόμα και οι θήκες των CD-R και DVD-R, που προορίζονται για προστασία, συχνά καταλήγουν να λυγίζουν και να σταματούν να διαβάζονται.

Η γνώση ότι οι σκληροί δίσκοι θα αποτύχουν τελικά δεν είναι κάτι νέο. Από τις αρχές της δεκαετίας των 00s είχαν προφητευθεί τα πέντε στάδια του θανάτου ενός σκληρού δίσκου, συμπεριλαμβανομένης της μη-ικανότητας να διαβάζει. Πολλές εταιρείες σε όλον τον κόσμο μοιράζουν δεδομένα αποτυχίας δίσκων, αποκαλύπτοντας ότι οι περισσότεροι δίσκοι που αποτυγχάνουν το κάνουν μέσα σε τρία χρόνια. Κανένας δίσκος δεν είναι πλήρως ασφαλής, και ο χρόνος φθείρει όλους τους δίσκους, ανεξαρτήτως προδιαγραφών.

Τα δεδομένα από τους σκληρούς δίσκους της Google το 2007 έδειξαν ότι η αποτυχία τους είναι συχνά απρόβλεπτη, με τις θερμοκρασίες να μην είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας. Έτσι, η προειδοποίηση της Iron Mountain προς τις μουσικές εταιρείες δεν είναι απλώς μια ακόμη υπενθύμιση, αλλά μια επείγουσα κλήση για δράση. Εν μέσω αυτής της ψηφιακής αβεβαιότητας, είναι πάντα χρήσιμο να αναγνωρίζουμε την ευθραυστότητα των αρχείων μας και να αναζητούμε νέες στρατηγικές για τη διατήρησή τους.

Καθώς η ψηφιακή εποχή συνεχίζει να εξελίσσεται, η ανησυχία για την ασφάλεια των μουσικών αρχείων γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Τι θα συμβεί αν χαθούν τα αρχεία της μουσικής από τους σκληρούς δίσκους της μουσικής βιομηχανίας; Η σκέψη αυτή είναι τρομακτική, καθώς θα μπορούσε να σημαίνει την απώλεια ανεκτίμητων δημιουργιών, που έχουν διαμορφώσει πολιτισμούς και γενιές. Αν οι σκληροί δίσκοι αποτυχαίνουν στην ανάγνωσή τους και τα αρχεία δεν είναι διαθέσιμα, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα τρομακτικό κενό στην πολιτιστική μας κληρονομιά. Οι ήχοι που μας συνόδευσαν σε σημαντικές στιγμές της ζωής μας, οι μελωδίες που μας ενέπνευσαν και οι στίχοι που μας άγγιξαν θα μπορούσαν να εξαφανιστούν για πάντα.

Πώς θα επηρεάσει αυτό τις επόμενες γενιές; Θα μπορούμε να τους μεταδώσουμε την πλούσια μουσική κληρονομιά που έχουμε κληρονομήσει; Επιπλέον, η απώλεια αυτών των αρχείων θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες για τους καλλιτέχνες, τους παραγωγούς και τη βιομηχανία στο σύνολό της. Πώς θα μπορέσουν οι μουσικοί να αναδείξουν τη δουλειά τους αν τα έργα τους δεν είναι προσβάσιμα; Η οικονομική ζημία θα είναι αναμφίβολα σημαντική, αλλά η συναισθηματική και πολιτιστική απώλεια θα είναι ακόμη πιο βαθιά.

Είναι καιρός οι τεχνολογικοί κολοσσοί να αναλογιστούν τη σημασία της διατήρησης και της σωστής αποθήκευσης των πολιτισμικών αρχείων. Αν δεν αναλάβουν δράση τώρα, το μέλλον της μουσικής μπορεί να είναι πιο αβέβαιο από ποτέ. Η ερώτηση που προκύπτει είναι: Είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες μιας τέτοιας απώλειας, ή θα δράσουμε για να διασφαλίσουμε ότι η μουσική μας κληρονομιά θα παραμείνει ζωντανή και προσβάσιμη για τις επόμενες γενιές;

*Mε στοιχεία από το Mix.

 

➸ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, X/Twitter και Instagram.