Ας υποθέσουμε πως με περίπου 15.000 ευρώ θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα ρομπότ που θα μας βοηθούσε σχεδόν σε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Η παγίδα είναι ότι για το 80% αυτών των δουλειών, η εκπαίδευση του ρομπότ σε AI δεν είναι αρκετά καλή για να λειτουργεί αυτόνομα. Αντίθετα, «κατευθύνεται» από έναν απομακρυσμένο βοηθό που εργάζεται από τις Φιλιππίνες για να το υποστηρίζει, ώστε να καθαρίζει το τραπέζι μας ή να τακτοποιεί τα ψώνια μας. Θα θέλαμε να το αποκτήσουμε;
Είμαστε έτοιμοι να καλωσορίσουμε ανθρωποειδή ρομπότ στους πιο ιδιωτικούς μας χώρους, ειδικά αν γνωρίζουμε πως ένα σημαντικό μέρος επιτελείται έμμεσα από εργαζομένους σε χώρες με χαμηλούς μισθούς εκτελούν εργασίες μέσω τω ρομπότ; Πόσο βαθιά μπορεί να αλλάξει η δυναμική της εργασίας τα επόμενα χρόνια λόγω της ρομποτικής;
Για δεκαετίες, τα ρομπότ είχαν επιτυχία στις γραμμές παραγωγής και σε άλλα σχετικά προβλέψιμα περιβάλλοντα. Τα τελευταία χρόνια τα ρομπότ άρχισαν να μαθαίνουν πιο γρήγορα χάρη στην άνθηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, διευρύνοντας τις εφαρμογές τους σε πολυάριθμα πεδία, όπως η διαλογή παραγγελιών σε αποθήκες. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός εταιρειών με υψηλή ρευστότητα επιδιώκει μία μνημειώδη αλλαγή.
Η Prosper και άλλες εταιρείες στοιχηματίζουν ότι δεν χρειάζεται να δημιουργήσουν ένα τέλειο ρομπότ που μπορεί να κάνει τα πάντα μόνο του. Μπορούν απλά να φτιάξουν ένα ρομπότ που να είναι αρκετά καλό κι αυτό με τη σειρά του να λαμβάνει βοήθεια από απομακρυσμένους χειριστές από οπουδήποτε στον κόσμο. Εάν αυτό λειτουργήσει αρκετά καλά, υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία να φέρουν ρομπότ σε θέσεις εργασίας που οι περισσότεροι από εμάς θα υποθέταμε ότι δεν μπορούσαν να αυτοματοποιηθούν πριν λίγο καιρό: δουλειές όπως των οικιακών βοηθών στα ξενοδοχεία, των νοσηλευτών στα νοσοκομεία ή των οικιακών βοηθών. «Σχεδόν κάθε εσωτερική φυσική εργασία», είναι πλέον στο τραπέζι, δήλωσε ο ιδρυτής και CEO της Prosper, Σαρίκ Χάσμε.
Μέχρι στιγμής θεωρούσαμε τον αυτοματισμό και την εξωτερική ανάθεση ως δύο ξεχωριστές δυνάμεις που επηρεάζουν την αγορά εργασίας. Μάλλον έρχεται η στιγμή ενός απρόσμενου, ιδιότυπου “γάμου”. Θέσεις εργασίας μπορεί να “ανατίθενται” με τη βοήθεια απομακρυσμένου ελέγχου σε άλλες χώρες ή άλλες θέσεις να χάνονται λόγω αυτοματοποίησης, αλλά όχι και τα δύο ταυτόχρονα. Μια δουλειά που δεν μπορούσε να ανατεθεί στο εξωτερικό και δεν μπορούσε ακόμη να αυτοματοποιηθεί πλήρως από μηχανές, όπως το καθάρισμα ενός δωματίου ξενοδοχείου παρέμενε κι απασχολούσε ανθρώπους. Οι τελευταίες εξελίξεις στη ρομποτική υπόσχονται στους εργοδότες ότι μπορούν να αναθέσουν μια τέτοια δουλειά σε χώρες με χαμηλούς μισθούς χωρίς να χρειάζεται η τεχνολογία να την αυτοματοποιήσει – τελειοποιήσει πλήρως.
Συζητάμε για μία ρηξικέλευθη αλλαγή και φυσικά για μία μεγάλη πρόκληση. Τα ρομπότ, όσο προηγμένα κι αν έχουν γίνει πιθανώς δυσκολεύονται να κινηθούν σε πολύπλοκα περιβάλλοντα όπως ξενοδοχεία και νοσοκομεία, ακόμη και με “εξωγενή” βοήθεια. Αρκετοί υποστηρίζουν πως θα χρειαστούν χρόνια για να αλλάξει αυτό. Τα ρομπότ όμως αποδεικνύουν στην πράξη πως καθημερινά γίνονται πιο ευέλικτα, όπως και τα συστήματα που τους επιτρέπουν να ελέγχονται από την άλλη άκρη του κόσμου.
Πώς αντιδρά όμως ο κόσμος της εργασίας και τι άλλα εμπόδια μπορούν να υπάρξουν;
Η μάχη του “εργατικού κινήματος” με την Τεχνητή Νοημοσύνη—η οποία το 2024 επικεντρώθηκε στην αυτοματοποίηση στα λιμάνια και στην “κλοπή” της δουλειάς καλλιτεχνών από την AI—θα αποκτήσει ένα ευρύτερο πεδίο μάχης. Δεν θα είναι μόνο οι λιμενεργάτες, οι οδηγοί διανομών και οι ηθοποιοί που θα αναζητούν λύσεις και νομική προστασία για την προστασία των θέσεών τους από την αυτοματοποίηση—θα είναι και οι εργαζόμενοι στη φιλοξενία και στον τουρισμό, καθώς και πολλοί άλλοι.
Σημαντική παράμετρος όμως είναι και η ιδιωτικότητα που συνεχώς δοκιμάζεται. Οι άνθρωποι που θα αγοράσουν αυτά τα οικιακά ρομπότ θα πρέπει να νιώθουν άνετα με την ιδέα ότι κάποιος που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ βλέπει τα άπλυτά τους—κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές μπορεί να συμβούν πιο σύντομα από όσο νομίζουμε. Για να μάθουν τα ρομπότ πως να κινούνται αποτελεσματικά σε διάφορους χώρους, χρειάζονται δεδομένα εκπαίδευσης και φέτος παρατηρείται ένας αγώνας δρόμου για τη συλλογή νέων δεδομένων που θα τα βοηθήσουν να μάθουν. Για να επιτύχουν τις φιλοδοξίες τους για τηλεχειριζόμενα ρομπότ, οι εταιρείες θα επεκτείνουν την αναζήτησή τους για δεδομένα εκπαίδευσης σε νοσοκομεία, χώρους εργασίας και ξενοδοχεία. Μένει να φανεί ποια θα είναι τα επόμενα επεισόδια ενός “σίριαλ” που μόλις έκανε πρεμιέρα.
*Με στοιχεία από το Technology Review.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst agram.
Ας υποθέσουμε πως με περίπου 15.000 ευρώ θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα ρομπότ που θα μας βοηθούσε σχεδόν σε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Η παγίδα είναι ότι για το 80% αυτών των δουλειών, η εκπαίδευση του ρομπότ σε AI δεν είναι αρκετά καλή για να λειτουργεί αυτόνομα. Αντίθετα, «κατευθύνεται» από έναν απομακρυσμένο βοηθό που εργάζεται από τις Φιλιππίνες για να το υποστηρίζει, ώστε να καθαρίζει το τραπέζι μας ή να τακτοποιεί τα ψώνια μας. Θα θέλαμε να το αποκτήσουμε;
Είμαστε έτοιμοι να καλωσορίσουμε ανθρωποειδή ρομπότ στους πιο ιδιωτικούς μας χώρους, ειδικά αν γνωρίζουμε πως ένα σημαντικό μέρος επιτελείται έμμεσα από εργαζομένους σε χώρες με χαμηλούς μισθούς εκτελούν εργασίες μέσω τω ρομπότ; Πόσο βαθιά μπορεί να αλλάξει η δυναμική της εργασίας τα επόμενα χρόνια λόγω της ρομποτικής;
Για δεκαετίες, τα ρομπότ είχαν επιτυχία στις γραμμές παραγωγής και σε άλλα σχετικά προβλέψιμα περιβάλλοντα. Τα τελευταία χρόνια τα ρομπότ άρχισαν να μαθαίνουν πιο γρήγορα χάρη στην άνθηση της Τεχνητής Νοημοσύνης, διευρύνοντας τις εφαρμογές τους σε πολυάριθμα πεδία, όπως η διαλογή παραγγελιών σε αποθήκες. Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός εταιρειών με υψηλή ρευστότητα επιδιώκει μία μνημειώδη αλλαγή.
Η Prosper και άλλες εταιρείες στοιχηματίζουν ότι δεν χρειάζεται να δημιουργήσουν ένα τέλειο ρομπότ που μπορεί να κάνει τα πάντα μόνο του. Μπορούν απλά να φτιάξουν ένα ρομπότ που να είναι αρκετά καλό κι αυτό με τη σειρά του να λαμβάνει βοήθεια από απομακρυσμένους χειριστές από οπουδήποτε στον κόσμο. Εάν αυτό λειτουργήσει αρκετά καλά, υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία να φέρουν ρομπότ σε θέσεις εργασίας που οι περισσότεροι από εμάς θα υποθέταμε ότι δεν μπορούσαν να αυτοματοποιηθούν πριν λίγο καιρό: δουλειές όπως των οικιακών βοηθών στα ξενοδοχεία, των νοσηλευτών στα νοσοκομεία ή των οικιακών βοηθών. «Σχεδόν κάθε εσωτερική φυσική εργασία», είναι πλέον στο τραπέζι, δήλωσε ο ιδρυτής και CEO της Prosper, Σαρίκ Χάσμε.
Μέχρι στιγμής θεωρούσαμε τον αυτοματισμό και την εξωτερική ανάθεση ως δύο ξεχωριστές δυνάμεις που επηρεάζουν την αγορά εργασίας. Μάλλον έρχεται η στιγμή ενός απρόσμενου, ιδιότυπου “γάμου”. Θέσεις εργασίας μπορεί να “ανατίθενται” με τη βοήθεια απομακρυσμένου ελέγχου σε άλλες χώρες ή άλλες θέσεις να χάνονται λόγω αυτοματοποίησης, αλλά όχι και τα δύο ταυτόχρονα. Μια δουλειά που δεν μπορούσε να ανατεθεί στο εξωτερικό και δεν μπορούσε ακόμη να αυτοματοποιηθεί πλήρως από μηχανές, όπως το καθάρισμα ενός δωματίου ξενοδοχείου παρέμενε κι απασχολούσε ανθρώπους. Οι τελευταίες εξελίξεις στη ρομποτική υπόσχονται στους εργοδότες ότι μπορούν να αναθέσουν μια τέτοια δουλειά σε χώρες με χαμηλούς μισθούς χωρίς να χρειάζεται η τεχνολογία να την αυτοματοποιήσει – τελειοποιήσει πλήρως.
Συζητάμε για μία ρηξικέλευθη αλλαγή και φυσικά για μία μεγάλη πρόκληση. Τα ρομπότ, όσο προηγμένα κι αν έχουν γίνει πιθανώς δυσκολεύονται να κινηθούν σε πολύπλοκα περιβάλλοντα όπως ξενοδοχεία και νοσοκομεία, ακόμη και με “εξωγενή” βοήθεια. Αρκετοί υποστηρίζουν πως θα χρειαστούν χρόνια για να αλλάξει αυτό. Τα ρομπότ όμως αποδεικνύουν στην πράξη πως καθημερινά γίνονται πιο ευέλικτα, όπως και τα συστήματα που τους επιτρέπουν να ελέγχονται από την άλλη άκρη του κόσμου.
Πώς αντιδρά όμως ο κόσμος της εργασίας και τι άλλα εμπόδια μπορούν να υπάρξουν;
Η μάχη του “εργατικού κινήματος” με την Τεχνητή Νοημοσύνη—η οποία το 2024 επικεντρώθηκε στην αυτοματοποίηση στα λιμάνια και στην “κλοπή” της δουλειάς καλλιτεχνών από την AI—θα αποκτήσει ένα ευρύτερο πεδίο μάχης. Δεν θα είναι μόνο οι λιμενεργάτες, οι οδηγοί διανομών και οι ηθοποιοί που θα αναζητούν λύσεις και νομική προστασία για την προστασία των θέσεών τους από την αυτοματοποίηση—θα είναι και οι εργαζόμενοι στη φιλοξενία και στον τουρισμό, καθώς και πολλοί άλλοι.
Σημαντική παράμετρος όμως είναι και η ιδιωτικότητα που συνεχώς δοκιμάζεται. Οι άνθρωποι που θα αγοράσουν αυτά τα οικιακά ρομπότ θα πρέπει να νιώθουν άνετα με την ιδέα ότι κάποιος που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ βλέπει τα άπλυτά τους—κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές μπορεί να συμβούν πιο σύντομα από όσο νομίζουμε. Για να μάθουν τα ρομπότ πως να κινούνται αποτελεσματικά σε διάφορους χώρους, χρειάζονται δεδομένα εκπαίδευσης και φέτος παρατηρείται ένας αγώνας δρόμου για τη συλλογή νέων δεδομένων που θα τα βοηθήσουν να μάθουν. Για να επιτύχουν τις φιλοδοξίες τους για τηλεχειριζόμενα ρομπότ, οι εταιρείες θα επεκτείνουν την αναζήτησή τους για δεδομένα εκπαίδευσης σε νοσοκομεία, χώρους εργασίας και ξενοδοχεία. Μένει να φανεί ποια θα είναι τα επόμενα επεισόδια ενός “σίριαλ” που μόλις έκανε πρεμιέρα.
*Με στοιχεία από το Technology Review.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Inst agram.