Έχουν περάσει δύο δεκαετίες από τότε που η εποχή της υπερηχητικής εμπορικής πτήσης τελείωσε με την τελευταία προσγείωση του Concorde σε ένα αεροδρόμιο στη νοτιοδυτική Αγγλία.

Πολλές προσπάθειες έχουν γίνει έκτοτε για την πραγματοποίηση υπερηχητικών πτήσεων και ταξιδιών με αεροσκάφη τελευαταίας τεχνολογίας.

Τώρα, η Destinus μια ελβετική startup σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ένα υπερηχητικό επιβατικό αεροπλάνο με καύσιμο υδρογόνο, με το οποίο υπόσχεται να μειώσει το χρόνο του ταξιδιού από την Ευρώπη στην Αυστραλία σε μόλις τέσσερις ώρες 15 ή το Μέμφις στο Ντουμπάι σε 3 ώρες και 30.

Η ιδέα της Destinus είναι η πτήση με υδρογόνο να πιάνει πέντε φορές την ταχύτητα του ήχου, μειώνοντας τη διάρκεια πτήσης σε λιγότερο από το ένα τέταρτο των τρεχόντων εμπορικών αεροπορικών ταξιδιών.

Με έδρα την Ελβετία με μια ομάδα περίπου 120 υπαλλήλων στην Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, η Destinus ιδρύθηκε το 2021 αλλά σημειώνει εξελίσσεται ταχύτατα. Τα δύο πρώτα πρωτότυπά του πραγματοποίησαν επιτυχημένες δοκιμαστικές πτήσεις και πρόκειται να ξεκινήσουν δοκιμαστικές πτήσεις με υδρογόνο. Το τρίτο πρωτότυπο – Destinus ΙΙΙ – πρόκειται να πραγματοποιήσει την εναρκτήρια πτήση του μέχρι το τέλος του έτους.

Το καύσιμο που θα μειώσει τις ώρες των πτήσεων

«Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για να γίνει αυτό», λέει η Martina Löfqvist, η διευθύντρια επιχειρηματικής ανάπτυξης της εταιρείας. Ενώ άλλοι κορυφαίοι διεκδικητές στον τομέα, όπως το Boom Supersonic, «εστιάζουν περισσότερο στην ανάπτυξη μακετών στην κατανόηση του πώς λειτουργεί και προσπαθούν να λειτουργήσουν αυτά τα πιλοτικά αεροσκάφη, πηγαίνουμε απευθείας σε αυτόνομες πτήσεις». Η στρατηγική είναι να «αναπτύξουμε drones μικρότερου μεγέθους προτού το αναβαθμίσουμε ώστε να γίνει ένα μεγάλο αεροσκάφος με οδηγό  ή αεροσκάφος μεταφοράς επιβατών».

Το υδρογόνο είναι το καύσιμο της επιλογής του Destinus, επειδή είναι μια καθαρή, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, η παραγωγή του είναι ολοένα και πιο φθηνή και μπορεί να το βοηθήσει να πραγματοποιήσει την ταχύτητα και τις φιλοδοξίες μεγάλης εμβέλειας. Οι αερομεταφορές που κινούνται με υδρογόνο είναι ακόμη στα σπάργανα, με τους κινητήρες αεριωθούμενου υδρογόνου να μην έχουν εισέλθει ακόμη σε εμπορική χρήση. Η Airbus αναπτύσσει έναν κινητήρα τζετ υδρογόνου που λέει ότι θα ξεκινήσει τις πτητικές δοκιμές το 2026.

«Προσπαθούμε πλέον να καταφέρουμε να διανύσουμε πολύ μεγάλη απόσταση», λέει η Löfqvist, «να πετάξουμε από την Ευρώπη μέχρι την Αυστραλία με ταχύτητα 5 Mach. Η χρήση κηροζίνης σημαίνει ότι το όχημα θα γίνει αρκετά βαρύ, ενώ το υδρογόνο είναι πολύ πιο ελαφρύ .» Το υδρογόνο έχει επίσης υψηλότερη ενεργειακή πυκνότητα από τα παραδοσιακά καύσιμα αεριωθουμένων.

Ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι να λειτουργήσει πλήρως με υδρογόνο και μηδενικές εκπομπές, αλλά ενώ η παραγωγή υδρογόνου εξακολουθεί να κλιμακώνεται, το βραχυπρόθεσμο σχέδιό της είναι να πραγματοποιεί απογειώσεις με κινητήρα Jet A – συμβατικό καύσιμο αεροσκαφών – και στη συνέχεια να αλλάξει όταν φτάσει σε ταχύτητες περίπου 3 Mach καθώς το υδρογόνο είναι πιο αποτελεσματικό σε υπερηχητικές ταχύτητες.”

Ο σχεδιασμός

Τα πρωτότυπα του Destinus είναι αεροπλάνα με μικτό σώμα σε σχήμα waverider – ένα υπερηχητικό σχέδιο που σχεδιάστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950 αλλά δεν έφτασε ακόμη στην παραγωγή – με την ελβετική/γαλλική προέλευση της εταιρείας να αντικατοπτρίζεται σε βαφή εμπνευσμένη από τις Άλπεις.

Το κλασικό πλέον σχήμα έχει «μελετηθεί για πολλά, πολλά, πολλά χρόνια», λέει ο Löfqvist. «Ο σκοπός του είναι να μπορεί να πηγαίνει πάνω από τα κρουστικά κύματα που δημιουργούνται από το ίδιο το όχημα. Είναι ένα αρκετά αποδοτικό σχήμα όπου χρησιμοποιεί λιγότερα καύσιμα για να πετάξει μέσα από κρουστικά κύματα καθώς έχει λιγότερη αντίσταση με τον αέρα».

Φυσικά, με κάθε νέο πρωτότυπο, το Destinus βελτιώνει και προσαρμόζει τη σχεδίαση.

Το επερχόμενο πρωτότυπο, Destinus ΙΙΙ, θα είναι υπερηχητικό και ελπίζουμε να πετύχει υπερηχητική πτήση με υδρογόνο το 2024. «Πρόκειται για ένα αρκετά τεράστιο όχημα», λέει ο Löfqvist. «Είναι περίπου το ίδιο μέγεθος με το προηγούμενο πρωτότυπο από την άποψη ότι είναι περίπου 10 μέτρα (μήκος), αλλά είναι 10 φορές βαρύτερο και πιθανώς 20 φορές πιο περίπλοκο, όσον αφορά τη δομή και το σύστημα πρόωσης».

Το προσδοκώμενο χρονοδιάγραμμα είναι ότι μέχρι τη δεκαετία του 2030 η εταιρεία θα είναι σε θέση να λανσάρει ένα αεροσκάφος μικρότερης κλίμακας, χωρητικότητας περίπου 25 επιβατών, το οποίο θα έχει κάποιο περιορισμό όσον αφορά την εμβέλεια και θα επικεντρώνεται πλήρως σε πελάτες business class.

Μέχρι τη δεκαετία του 2040, η πλήρως κλιμακούμενη έκδοσή του θα έχει πολλές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής θέσης. Ελπίζουν ότι μέχρι τότε «οι τιμές του υδρογόνου θα μειωθούν σημαντικά, ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να μειώσουμε σημαντικά τις τιμές των πτήσεων, επίσης, για αυτές τις πτήσεις εξαιρετικά μεγάλης εμβέλειας».