Το Φεστιβάλ ξεκίνησε, ζήτω το Φεστιβάλ. Ο καιρός σύμμαχος από τη μία, αλλά ο πειρασμός της ηλιόλουστης Θεσσαλονίκης σε καλεί να απολαύσεις τη συνθήκη και “δυσκολεύει” την είσοδο στις σκοτεινές αίθουσες, ειδικά στη ζώνη των μεσημεριανών προβολών. Κάναμε τις πρώτες μας στάσεις σε ταινίες τεκμηρίωσης και παρακάτω αναλύουμε όσα μας έμειναν. Εκκίνηση με το “Undercover”, συνέχεια με τη νέο έργο του Άλμπερτ Σέρα και τέλος η κορυφαία στάση μέχρι σήμερα – αν και πολύ νωρίς – από την Ισλανδία.
«Η πληροφορία είναι δύναμη». Αυτό ακούγεται στις κουβέντες των πρακτόρων που κρυφά διεισδύουν στους κόλπους της Ακροδεξιάς, προκειμένου να αντιληφθούν τον τρόπο λειτουργία της. Η βρετανική οργάνωση, Hope Not Hate βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της “αποστολής”. Γίνεται σαφές πως μετά τις θηριωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο φασισμός δεν εξαλείφθηκε, δεν έχει εξαφανισθεί, αλλά συνεχώς μετασχηματίζεται και επιβιώνει, όπως οι μικροοργανισμοί. Μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ βλέπουμε τη διαχρονική σύνθεση Ακροδεξιάς-κεφαλαίου. Η Γερμανία του Χίτλερ εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης.
Γίνεται σαφές πως η ιδεολογία απλώνεται σε όλο το ταξικό φάσμα. Από την επιστήμη, μέχρι τα social media και τους χούλιγκαν υπάρχει μία “στρατολόγηση” κι ένας εμποτισμός της κοινωνίας με μίσος. Άγνωστοι “ήρωες” υψώνουν καθημερινά το ανάστημά τους απέναντι σε αυτήν την επέλαση. Όχι μόνο σήμερα, ήδη από το 1923. Η ιστορία μπορεί να μην έχει κρατήσει όσα ονόματα θα έπρεπε, αλλά ο αγώνας στους δρόμους είναι τιτάνιος. Σε μία κρίσιμη καμπή για την ανθρωπότητα, τη στιγμή που η παγκόσμια Ακροδεξιά χαράσσει τη στρατηγική για την επόμενη δεκαετία κι ο τεχνοφασισμός επελαύνει, τέτοιες ταινίες είναι απαραίτητες, καθώς περνούν τα μηνύματα της εγρήγορσης και την επαγρύπνησης άμεσα.
Από τη Βρετανία στην Ισπανία. Έξι μήνες περίπου μετά ο Άμπερτ Σέρα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Από τη μυθοπλασία στο ντοκιμαντέρ. Η ιστορία ενός ταυρομάχου κρύβει βαθιά τραύματα και πληγές σαν αυτά που προξενούνται στον ταύρο πριν ξεψυχήσει. Με σκληρό ρεαλισμό ο Ισπανός δημιουργός δείχνει στο πρόσωπο του ταύρου το προφίλ ενός ανθρώπου που μάχεται συνεχώς μαζί του(ς). Μπορεί όμως η ζωή να προχωρήσει με τους νόμους της αρένας; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που τίθεται. Μπορεί απλά η επόμενη ημέρα να μετατρέψει την ανθρωπότητα σε ζούγκλα με τον νόμο και το δίκαιο του ισχυρού να επικρατούν, απλά και μόνο γιατί έχει τη δύναμη να επιβληθεί; Ένας στοχασμός για την εποχή με όπλο των σκληρό ρεαλισμό των εικόνων.
Η απόρριψη των ονείρων είναι ικανή να γεννήσει ένα κίνημα αντίστασης. Έτσι έπραξαν οι γυναίκες στην Ισλανδία πριν πολλά χρόνια και κατάφεραν σήμερα να αποτελούν παράδειγμα κοινωνικής ισότητας. Η συλλογική διεκδίκηση έφερε μία μικρή “επανάσταση” μεγάλης σημασίας. Το “ρεπό” όπως βαφτίστηκε η ιστορική απεργία ήταν ένα εγχείρημα που γιγάντωσε τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. “Πιστέψαμε σε αυτό και το υποστηρίξαμε με όλη μας την καρδιά”. Οι άνθρωποι όταν συνεργαστούν μπορούν να πετύχουν θαύματα. Η δύναμη όμως κρύβεται στο μαζί και το “διαίρειν και βασίλευε” αποτελεί την καλύτερη τακτική προκειμένου να αποδυναμωθούν οι προσπάθειές τους.
Μία “ατέλειωτη Παρασκευή” για τους περισσότερους άνδρες. Η ημέρα που άλλαξε την ιστορία του τόπου, επειδή κάποιες γυναίκες πίστεψαν πως μπορούν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Η κορυφαία μας στάση το πρώτο τριήμερο του Φεστιβάλ. Συνεχίζουμε με αμείωτους ρυθμούς και στην επόμενή μας ανταπόκριση θα έχουμε να πούμε πολλά για τη “Βιομηχανία των Πτυχίων” κι αρκετά ακόμα ενδιαφέροντα ζητήματα που μας απασχολούν κι έρχονται στην επιφάνεια με ζωντάνια και αμεσότητα μέσα από τις ταινίες τεκμηρίωσης. Σα να είμαστε παρόντες, σα να είμαστε κομμάτι των ιστοριών.
