Στη γεμάτη δράση ταινία Moonraker, ο Τζέιμς Μποντ δραπετεύει από τα σαγόνια του κακού με τα μεταλλικά δόντια, με ένα «ανεμοπτεράκι» που εκτοξεύεται από ένα ταχύπλοο την ώρα που περνάει τον γκρεμό ενός καταρράκτη. Πρόκειται για μία από τις πολυάριθμες εξωφρενικές σκηνές της ταινίας που ο Ίαν Φλέμινγκ δεν έγραψε ποτέ στο αρχικό του μυθιστόρημα για τον 007. Και δεν θα μπορούσε παρά να είναι εντελώς διαφορετική από την αρχική εκδοχή του ίδιου του συγγραφέα της ταινίας, σύμφωνα με ένα ανέκδοτο μέχρι σήμερα σενάριο.
Το 1956, ένα χρόνο μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος Moonraker, ο Φλέμινγκ έγραψε ένα σενάριο 150 σελίδων για την ταινία με μια πλοκή τόσο σοβαρή και ουσιώδη όσο ελαφριά είναι τελικά η ταινία του 1979, παρά τη γοητεία του Ρότζερ Μουρ ως φανταστικού κατασκόπου.
Όπως και στο μυθιστόρημα, ο Μποντ παρουσιάζεται ως ένας ψυχρός δολοφόνος, αλλά ο Φλέμινγκ είχε κάνει κάποιες αλλαγές. Ο επικεφαλής της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών δεν ονομάζεται “Μ” και μοιάζει περισσότερο με έναν φιλικό αστό της πόλης της δεκαετίας του 1950 παρά με τον τραχύ χαρακτήρα των μυθιστορημάτων και των ταινιών.
Η «ερωτύλα» γραμματέας του Μ, η δεσποινίς Μάνιπενι, λάμπει δια της απουσίας της. Ένας «κοκνεϊκός» χαρτογιακάς που ονομάζεται Tosh – ένας αξιωματικός του ειδικού τμήματος που εργάζεται μυστικά – είναι ένας από τους νέους χαρακτήρες που αναμετριούνται με τον κακό Hugo Drax.
Ο Jon Gilbert, ειδικός στη λογοτεχνία του Φλέμινγκ, δήλωσε στον Observer: «Αυτό είναι το πρώτο σενάριο που έγραψε ο Φλέμινγκ και οραματίζεται τον Μποντ για τη μεγάλη οθόνη. Είναι η μοναδική του απόπειρα για κινηματογραφικό σενάριο, οπότε είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι ένα πολύ μποντικό σενάριο – ένας μεγαλομανής που θέλει να δει την πτώση της Βρετανίας».
Όμως, ο οργανισμός Rank, που εκείνη την εποχή ήταν η μεγαλύτερη κινηματογραφική εταιρεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, απέτυχε να δει τις δυνατότητές του. Το δακτυλογραφημένο σενάριο, που βρισκόταν ακόμη στον φάκελο της Rank, παρέμεινε ξεχασμένο δεκαετίες αφότου ο Φλέμινγκ το είχε υποβάλει.
Ο συγγραφέας έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1962, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, για να δει κάποιο από τα μυθιστορήματά του να μεταφέρεται στον κινηματογράφο: Ο Albert (“Cubby”) Broccoli και ο Harry Saltzman διασκεύασαν το μυθιστόρημά του Dr No του 1958 για την κλασική πλέον ταινία με πρωταγωνιστή τον Sean Connery, η οποία οδήγησε σε ένα από τα πιο επιτυχημένα franchise του κινηματογράφου. Και τα δώδεκα μυθιστορήματα του Μποντ, συμπεριλαμβανομένου του From Russia With Love, έγιναν δημοφιλείς κινηματογραφικές ταινίες, αν και πολλά απείχαν από την αρχική πλοκή του Φλέμινγκ.
Το μη επεξεργασμένο σενάριο ήρθε στο φως ως μέρος μιας μεγάλης συλλογής υλικού Μποντ που συγκέντρωσαν δύο κορυφαία παλαιοπωλεία στο Λονδίνο, τα Peter Harrington και Adrian Harrington Rare Books, με πρωτοβουλία του Gilbert ως ειδικού του Φλέμινγκ. Στο σενάριο, ο 007 και μια αστυνομικός πηγαίνουν για κολύμπι στις ακτές του Κεντ. «Ο Μποντ φοράει γαλάζιο σορτσάκι κολύμβησης – τόσο γαλάζιο όσο και τα μάτια του – το οποίο θα γινόταν η καθοριστική εικόνα του Μποντ, μαζί με το μαύρο σμόκιν, που ενσάρκωσε ο Κόνερι και αναβίωσε ο Ντάνιελ Κρεγκ. Φαίνεται να προέρχεται από τον Φλέμινγκ και όχι από κάποιον μεταγενέστερο σεναριογράφο. Αυτό είναι αρκετά σημαντικό. Είναι πιθανό ότι ο Φλέμινγκ το ανέπτυξε στη συνέχεια, όταν συζητούσε τις επόμενες ταινίες με τον Μπρόκολι και τον Σάλτζμαν» δήλωσε ο Gilbert.
Ο Φλέμινγκ ήταν αξιωματικός που υπηρετούσε στη βρετανική ναυτική αντικατασκοπεία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν δημοσιογράφος προτού ασχοληθεί πλήρως με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Ο Gilbert παρατήρησε ότι το σενάριό του ήταν συναρπαστικό, αλλά «υπερβολικά περιγραφικό». Ένας πραγματικός σεναριογράφος θα είχε επικεντρωθεί στον διάλογο, με ελάχιστες λεπτομέρειες: «Γι’ αυτό είναι 150 σελίδες. Τα σενάρια για τις ταινίες Μποντ είναι συνήθως 100 σελίδες. Αλλά διαβάζεται πολύ ευχάριστα». Πρόσθεσε ότι το σενάριο είναι «πολύ πιο σοβαρό» από την ταινία του 1979, γεγονός που αντικατοπτρίζει την εποχή που δημιουργήθηκε: «Έχουμε την απειλή του ψυχρού πολέμου και σοβαρές πυρηνικές απειλές. Στη δεκαετία του 1970, οι ταινίες αντανακλούσαν ένα κλίμα που δεν ήταν απειλητικό για τη ζωή».
Το σενάριο είχε περάσει απαρατήρητο μέχρι που εμφανίστηκε σε δημοπρασία του Bonhams το 2015, από όπου το απέκτησε ένας ιδιώτης συλλέκτης. Ο Andrew Lycett, συγγραφέας της βιογραφίας Ian Fleming: The Man Who Created James Bond, δήλωσε στον Observer: «Η εύρεση αυτού του σεναρίου είναι πολύ συναρπαστική. Ο Φλέμινγκ είχε εμμονή με την κινηματογράφηση των βιβλίων του. Προσπάθησε πολύ σκληρά να τραβήξει το ενδιαφέρον των παραγωγών στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Το 1954, αλληλογραφούσε με τον παραγωγό Alexander Korda, ο οποίος είχε διαβάσει ένα δοκίμιο του δεύτερου μυθιστορήματός του, Live and Let Die, και το είχε επαινέσει. Ο Φλέμινγκ του έγραψε για το τρίτο μυθιστόρημά του – που δεν είχε ακόμα γραφτεί – και το οποίο θα ήταν το Moonraker. Είπε ότι ήταν “η επέκταση μιας κινηματογραφικής ιστορίας που έχω στο μυαλό μου από τον πόλεμο”. Επρόκειτο για “ένα ξεκάθαρο θρίλερ με ιδιαίτερη απήχηση στην Αγγλία, ιδανικό για μερικά υπέροχα κινηματογραφικά σκηνικά”. Στη συνέχεια πήγε στη Τζαμάικα για να γράψει το βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε την επόμενη άνοιξη. Το θέμα είναι ότι ο Φλέμινγκ αντιλαμβανόταν πάντα το Moonraker ως “μια κινηματογραφική ιστορία”. Έτσι, το να βρει κανείς το σενάριό του είναι ιδιαίτερα προκλητικό».
