Υπάρχει μια φράση που επαναλαμβάνεται συχνά όταν μιλάμε για τα πάθη του Χόλιγουντ: «Εκεί έξω παίζονται μεγάλα παιχνίδια» κι όμως το πραγματικό παιχνίδι δεν παίζεται “εκεί έξω”. Παίζεται μέσα στο σπίτι σου, στον τρόπο που βλέπεις σειρές, στο πορτοφόλι σου, στην προσοχή σου. Αυτό είναι το νέο νόμισμα του παρόντος χρόνου. Το δράμα που ζει σήμερα το Χόλιγουντ δεν είναι απλώς μια μάχη δισεκατομμυρίων μεταξύ Netflix, Paramount και Warner Bros. Discovery, αλλά μια μάχη για το πως, που και τελικά αν θα συνεχίσεις να παρακολουθείς τις ιστορίες που συνόδευαν τη ζωή σου μέχρι τώρα. 

Το Χόλιγουντ δε βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου πια. Βρίσκεται στην άκρη μιας νέας πραγματικότητας όπου η κουλτούρα δεν παράγεται μόνο σε πολύβουα, αλλά σε κάθε κινητό τηλέφωνο. Στην εποχή του YouTube και του TikTok οι έφηβοι αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε βίντεο 20 δευτερολέπτων απ’ ό,τι σε ολόκληρες τηλεοπτικές σειρές.  

Οι κολοσσιαίες διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Warner Bros. δεν είναι μια ακόμη business ιστορία. Είναι μια ιστορία που θα φτάσει μέχρι το τηλεκοντρόλ σου. Κάθε συγχώνευση, κάθε εξαγορά, κάθε “στρατηγική συνεργασία” έχει έναν κοινό παρονομαστή: αυξήσεις τιμών, λιγότερο περιεχόμενο, περισσότερα πακέτα και μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το που θα βρεις τελικά αυτό που θέλεις να δεις. 

Όταν λέει ένας αναλυτής πως “μέσα σε 18 μήνες όλοι θα πληρώνουμε περισσότερα”, δεν το λέει για να κάνει εντύπωση. Το λέει γιατί είναι η φυσική κατάληξη μιας εποχής όπου οι χρήστες δεν πληρώνουν για περιεχόμενο, αλλά για συνδυασμούς περιεχομένου και κάθε συνδυασμός είναι μια δικαιολογία για ανατίμηση. 

Ακολουθεί ένα δεύτερο κύμα με … λιγότερες παραγωγές. Όταν δύο μεγάλα στούντιο γίνονται ένα, δε χρειάζονται δύο φορές τα έξοδα. Άρα λιγότεροι άνθρωποι, λιγότερες σειρές, λιγότερες ταινίες. Αυτός είναι ο φόβος που μοιράζεται όλο το Χόλιγουντ από τα αφεντικά μέχρι τους δημιουργούς. 

Όπως είπε ένας παραγωγός κυνικά: «Κάθε συγχώνευση σημαίνει ένας λιγότερος που γράφει επιταγές». Για να είμαστε δίκαιοι το Χόλιγουντ δε θα εξαφανιστεί. Είναι όμως η πρώτη φορά στην ιστορία που δεν κρατάει το τιμόνι της ψυχαγωγίας. Δεν αποφασίζει εκείνο “τι βλέπουμε”. Η δύναμη έχει μετατοπιστεί αλλού: 

• Στους αλγορίθμους. 
• Στο YouTube που είναι πλέον το Νο.1 streaming service στην τηλεόραση. 
• Στους χρήστες που προτιμούν 5 λεπτά αυθεντικό περιεχόμενο από ένα επεισόδιο 50 λεπτών. 
• Στις τεχνολογικές εταιρείες που φτιάχνουν όχι ιστορίες αλλά πλατφόρμες. 

Αυτό που κάποτε ήταν “πρωτοπορία” μοιάζει τώρα με βαριά, αργή μηχανή που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί σε έναν κόσμο όπου το περιεχόμενο είναι λιγότερο “τέχνη” και περισσότερο “ροή”. 

Αν πρέπει να συνοψίσουμε το τι σήμαινε παλιά το Χόλιγουντ σε μια φράση, είναι αυτή: “ήξερες πού θα δεις τι”. Οι εταιρείες είχαν ταυτότητα, τα στούντιο είχαν δικό τους ύφος κι οι δημιουργοί είχαν χώρο. 

Σήμερα; Ένα συνεχές μπλέξιμο: 

• Πού βρίσκεται η τάδε σειρά; 
• Γιατί σταμάτησαν τη δεύτερη σεζόν; 
• Γιατί χρειάζομαι τρεις πλατφόρμες για να δω μια ταινία; 
• Γιατί άλλαξε η τιμή; 
• Ποιος αγόρασε ποιον αυτή την εβδομάδα; 

Το Χόλιγουντ σήμερα είναι ένας λαβύρινθος συνδρομών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι νέες γενιές γυρίζουν την πλάτη και προτιμούν το TikTok όπου, έστω για λίγο τα πράγματα είναι πιο απλά. Το δράμα του Χόλιγουντ δεν αφορά το μέλλον της τέχνης αλλά το μέλλον της προσοχής σου. Είσαι το τρόπαιο που διεκδικούν. Κάθε εταιρεία θέλει τα λεπτά της ημέρας σου, κάθε συνδρομή διεκδικεί μια θέση στην οθόνη σου κάθε πλατφόρμα παλεύει να γίνει “αναπόφευκτη” και κατά μία έννοια απαραίτητη στη ζωή σου. 

Ο μεγαλύτερος μύθος είναι ότι η επόμενη επανάσταση θα έρθει από το Χόλιγουντ. Η αλήθεια είναι πως η επόμενη μεγάλη τάση στον πολιτισμό πιθανότατα γεννιέται ήδη σε ένα μικρό δωμάτιο, σε ένα κινητό, σε ένα live stream με χιλιάδες θεατές που δε βλέπουν τηλεόραση και δε θα επιστρέψουν ποτέ σε αυτή. 

Κάθε φορά που κάποιος 13χρονος αδιαφορεί για μια υπερπαραγωγή 200 εκατομμυρίων αλλά χαμογελά σε ένα βιντεάκι 12 δευτερολέπτων, το Χόλιγουντ χάνει ακόμη μια ψηφίδα από τη δύναμή του. Όταν μια πλατφόρμα ζητάει ένα ακόμη ευρώ από εσένα, το κάνει επειδή ξέρει πως η μάχη είναι χαμένη αν δεν αγοράσει χρόνο, περιθώριο, ανάπτυξη. 

Το Χόλιγουντ δεν καταρρέει, απλώς χάνει τον ρόλο του ως αποκλειστικός αφηγητής του κόσμου. Οι ιστορίες συνεχίζουν, αλλά τα κέντρα αλλάζουν. Οι πλατφόρμες αλλάζουν, όπως και το κοινό. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.