Βραβείο Σεναρίου στις Κάννες για το “To Ελιξίριο” που έχει πάρει διθυραμβικές ή ακραία απογοητευτικές κριτικές. Η Ντέμι Μουρ από την εποχή της “ανατολής” της ποτέ δε δίστασε να καταπιαστεί με “ενοχλητικά” ζητήματα. Είχε την τάση και ταυτόχρονα τη δύναμη να μη κρύβει την ευάλωτη πλευρά της. Έφτασε στα όρια, συχνά τα ξεπερνούσε και έδινε την εντύπωση πως καταθέτει τη ψυχή της σε κάθε της ρόλο. Αυτό πράττει σαν το παλιό κρασί και στην νέα ταινία της Kοραλί Φαρζά που κυριολεκτικά συνθλίβεται στη μάχη με τον χρόνο.
Η Ντέμι Μουρ (Ντιμίτρια Τζιν Γκάινς) γεννήθηκε στο Ρόζγουελ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Tα παιδικά της χρόνια ήταν δύσκολα, με τον πατέρα να εγκαταλείπει την οικογένεια. Από τα εφηβική της χρόνια ένιωσε ένα σκίρτημα προς την Τέχνη. Μόλις στα 18 της παντρεύεται με τον Φρέντι Μουρ (θα διατηρήσει το επίθετό του) και θα ακολουθήσουν δύο ακόμα γάμοι με τους Μπρους Γουίλις και Άστον Κούτσερ. Μπαίνει αρχικά στον χώρο του “μόντελινγκ” και στη συνέχεια δειλά δειλά σε αυτόν του κινηματογράφου. Με το “Ghost” (1990), μία τεράστια εισπρακτική επιτυχία καθιερώνεται στο στερέωμα.
Ακολουθούν από το 1992 μία σπουδαία ταινία τη χρονιά. “A Few Good Men”, “Indecent Proposal” και “Disclosure”. Με τις ερμηνείες και τον κοινωνικό τους αντίκτυπο εξελίσσεται σε ένα μίνι σύμβολο. Δίχως να το καταλάβει καλά καλά κι η ίδια συνέβαλε στην αλλαγή της εικόνας της γυναίκας στο Χόλιγουντ, παρουσιάζοντας έναν πιο ανεξάρτητο, δυνατό και διεκδικητικό, χειραφετημένο γυναικείο χαρακτήρα που εκείνη την εποχή κάθε άλλο παρά δεδομένο ήταν ακόμα και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τρία χρόνια μετά, το 1996 πλέον, Το 1996 στο “Striptease” γίνεται η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός της εποχής, λαμβάνοντας 12,5 εκατομμύρια δολάρια.
Μέσα από τις επιλογές και τους ρόλους που αποφασίζει να αποδεχτεί σφυρηλατείται ο ανατρεπτικός χαρακτήρας της. Θα δεχτεί κριτική, αλλά θα υψώσει ένα τείχος αυτοπεποίθησης. Φαντάζει τόσο δυνατή που δεν την αγγίζουν τα κύματα και οι φουρτούνες. Πιθανώς σε όλο αυτό σημαντικό ρόλο να έχει διαδραματίσει η διαχείριση των παιδικών χρόνων που την έκαναν να ενηλικιωθεί πρόωρα. Κάποια στιγμή μάλιστα η ιστορία της μοιάζει να κάνει έναν κύκλο και φέρεται να παλεύει και πάλι με τους δαίμονές της που έρχονται απρόσκλητοι από το παρελθόν και κάνουν προβολή στο παρόν. Καταφέρνει όμως και πάλι να βρει αντίδοτο στις νόσους της εποχής. Δε μένει στον εαυτό της, αλλά προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τις γυναίκες για ζητήματα ψυχικής υγείας.
Όλα αυτά τα μαθαίνουμε μέσα από την αυτοβιογραφία της, Inside Out (2019). Μία συγκλονιστική και ειλικρινής αφήγηση της ζωής της. Σε αυτήν αποκαλύπτει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και τους αγώνες της για την αυτοεκτίμηση και την ισορροπία. Ένας επώδυνος αγώνας, μίας διαρκής μάχη που δεν εγκατέλειψε ποτέ. Δεν είναι τυχαίο πως το 2024 επιστρέφει σε έναν ρόλο που κανείς δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει το μεγαλείο της. Δεν έχει ανάγκη το “ελιξίριο” στην πραγματικότητα, καθώς έχει δουλέψει τόσο μέσα της και γνωρίζει τα όρια και πως στην αέναη μάχη με τον χρόνο κανείς δε βγαίνει νικητής.
Στον κόσμο της υποκριτικής, όπου η ανταγωνιστικότητα είναι έντονη και οι νέες γενιές ηθοποιών αναδύονται καθημερινά, η Ντέμι Μουρ καταφέρνει να διατηρεί τη θέση της στην κορυφή. Η καριέρα της, που εκτείνεται σε περισσότερες από τρεις δεκαετίες, είναι ένα παράδειγμα επιμονής και προσαρμοστικότητας σε μια βιομηχανία που συνεχώς εξελίσσεται. Η πρόσφατη συμμετοχή της στην ταινία “The Substance” έχει αναδείξει ξανά το ταλέντο και την ικανότητά της να συνδέεται με το κοινό, με τις προβλέψεις να την τοποθετούν ανάμεσα στις υποψήφιες για το Όσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου. Επίσης, αυτή η επιστροφή της στην μεγάλη οθόνη δεν είναι μόνο μια επαγγελματική κίνηση αλλά και μια προσωπική αναγέννηση. Η ταινία εξερευνά τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη βιομηχανία του θεάματος, κάτι που η Μουρ γνωρίζει καλά. Με την ειλικρίνειά της να μοιράζεται τις δικές της εμπειρίες από την κριτική και την πίεση των ΜΜΕ, προσφέρει μια μοναδική προοπτική για τη ζωή και την καριέρα μιας γυναίκας στον κινηματογράφο.
