Ο Γιάννης Οικονομίδης επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μετά το “Μικρό Ψάρι” και την “Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς” που τον καθιέρωσαν στις συνειδήσεις των σινεφίλ κι έκαναν γνωστό και το προγενέστερο έργο του, με τη “Σπασμένη Φλέβα”. Εδώ οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η αξία του Οικονομίδη έχει αναγνωριστεί σχεδόν καθολικά. Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι πλέον γνωστός από τους ρόλους του στην τηλεόραση και το θέατρο. Επομένως πλήθος κόσμου από την πρεμιέρα της ταινίας συρρέει στις αίθουσες. Η αίσθησή μου είναι πως κοντά στα Χριστούγεννα θα μιλάμε για μία σπουδαία εισπρακτική επιτυχία, τη μεγαλύτερη της διαδρομής του σκηνοθέτη.
Για τον Θωμά Αμαξόπουλο έχει έρθει η στιγμή του “ταμείου” για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ο Παντελής δεν έχει να δώσει άλλον χρόνο κι η κλεψύδρα αδειάζει απειλητικά. Ο πρωταγωνιστής αναζητεί ένα μικρό θαύμα, αλλά οι πόρτες φίλων που χτυπάει είναι ερμητικά “κλειστές”. Πολλοί απ΄αυτούς μάλιστα τώρα που βγαίνει εκτός παιχνιδιού τον αδειάζουν με τον χειρότερο τρόπο, θεωρώντας τον καμμένο χαρτί στην πιάτσα. Ο Θωμάς ψάχνει ρελάνς με ανορθόδοξο τρόπο. Πόσο εύκολο είναι στην εποχή μας να βρεις 327.000 ευρώ; Την ίδια στιγμή ακούει τη φράση “τι φυλακή μέσα, τι φυλακή έξω” και το μυαλό του θολώνει …
Ένα βήμα πριν την (κατα)στροφή οδηγεί νευρικά και αναζητά … ρευστό. “Τρέχω όλη μέρα …”. Πίνει, καπνίζει, προσπαθεί να κλείσει τους λογαριασμούς του με τις γυναίκες της ζωής του και ψάχνει διέξοδο. Η διαρκής ένταση που χαρακτηρίζει το έργο του Οικονομίδη εδώ παίρνει μία άλλη μορφή. Αρκετές φορές είναι βουβή. Ο σκηνοθέτης με τη βοήθεια του Βαγγέλη Μουρίκη γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν να δείξουν και δεν παρεκκλίνουν. Ένας φαύλος κύκλος, ένας μύλος που αλέθει τους εμπλεκόμενους κι έχει παράπλευρες απώλειες. Μία μοίρα που αφορά τη “μεγαλομεσαία” τάξη που συρρικνώθηκε.
Στο σύμπαν του δημιουργού κυριαρχεί ο ρόλος του Θωμά. Μία ερμηνεία ζωής του Βασίλη Μπισμπίκη. Η αντίδρασή του τη στιγμή που η σύζυγός του μαθαίνει την αλήθεια δίνει μία μοναδική σκηνή στον νεότερο ελληνικό κινηματογράφο. Γύρω του τοποθετούνται ήρωες με μικρή συμμετοχή, αλλά κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής. Ο πιο ισχυρός ρόλος πλάι του αυτός του Γιάννη Αναστασάκη ως Παντελής. Κομβικοί Στάθης Σταμουλακάτος και Σοφία Κούνια. Έκπληξη η Μπέττυ Αρβανίτη και σημαντικοί οι Μαρία Κεχαγιόγλου και Γιάννης Νιάρρος.
Την ανάπτυξη της πλοκής δένει εξαιρετικά η μουσική του Μπάμπη Παπαδόπουλου, ενώ την πινελιά του βάζει κι ο ΛΕΞ. Όλα φαίνονται καλοδουλεμένα με έμφαση στη λεπτομέρεια. Έχει γίνει “λεπτοδουλειά” στο μοντάζ. Ο Θωμάς Αλεξόπουλος είναι όπως κι ο Μάνος Ζαφειρόπουλος στην “Μπαλάντα” ένας ρόλος που ο Μπισμπίκης κάνει δικό του. Είναι πιθανότατα η πιο σκληρή ταινία του Οικονομίδη, επειδή αποχωρώντας από την αίθουσα ο θεατής σκέφτεται πως ο κύκλος βίας δε σταματάει. Ο σκηνοθέτης αυτή τη φορά άφησε την τελευταία κουβέντα στον κοινωνό του έργου του.
Αρκετοί θεωρούν ότι δεν προτείνει λύσεις. Απλά δείχνει τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας που επί 15 χρόνια βρίσκεται σε σήψη. Ο ίδιος απαντάει πως η Τέχνη και το Σινεμά πρέπει να θέτουν τους προβληματισμούς, τα ερωτήματα κι η ίδια η κοινωνία να απαντάει. Επιμένει σε αυτόν τον δρόμο και δείχνει πως η πιο βαριά τιμωρία έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
