Ο Ρουμάνος δημιουργός Ράντου Ζούντε καταπιάνεται με έναν “Dracula” που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Λοκάρνο. «Ίσως γερνάω. Δεν συνειδητοποίησα ότι υπήρχε τόσο πολύ [σεξ], αλλά έπαιζα με τους κανόνες της αγοράς», τονίζει ο ίδιος.

«Λένε ότι για να έχεις μια επιτυχημένη ταινία, χρειάζεσαι κάποιο είδος (genre) — εκεί μπαίνουν οι βρικόλακες, λίγη δράση και λίγο σεξ, γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο κοινό σου. Οπότε, αυτό προσφέρω και δεν πιέζομαι καθόλου να το κάνω».

Στον “Dracula” που είναι γεμάτος «σκηνές και αστεία με σεξ», ο σκηνοθέτης συνδυάζει ένα κολάζ ιστοριών. Είτε ακολουθεί αιμοδιψείς τουρίστες στη Τρανσυλβανία που ανυπομονούν να μπήξουν ένα παλούκι στην καρδιά ενός αγνώστου, εργάτες σε απεργία που αντιμετωπίζουν έναν στρατό από ζόμπι, είτε έναν άτυχο αγρότη κολλημένο με ένα «χωράφι από… πέη», ο Ζούντε γελά πάντα μαζί με το κοινό. 

«Αυτός ο συνδυασμός χιούμορ και ερωτισμού υπάρχει και στα δοκίμια του Μίλαν Κούντερα. Μιλούσε για την κωμική πλευρά της σεξουαλικότητας. Πάντα με ελκύουν πράγματα που θεωρούνται πολύ δύσκολα ή πολύ ταμπού για να είναι αστεία» υπενθυμίζει με γλαφυρό τρόπο. 

Με τα χρόνια ο Ζούντε έχει αποκτήσει φανατικό σινεφίλ κοινό και μια συλλογή από σημαντικά βραβεία, από την Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου έως τη Χρυσή Σφαίρα του Κάρλοβι Βάρι και το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Λοκάρνο, αντίστοιχα για τις ταινίες Bad Luck Banging or Loony Porn, I Do Not Care If We Go Down in History as Barbarians και Do Not Expect Too Much from the End of the World. Παρ’ όλα αυτά, ισχυρίζεται: «Δεν έχω στυλ και δεν έχω όραμα». 

Όπως υποστηρίζει είναι στη φύση του να αναμειγνύει πράγματα που συνήθως δεν πάνε μαζί: «Την αποκαλούμενη υψηλή κουλτούρα με την αποκαλούμενη χαμηλή, το καλλιτεχνικό με το μη καλλιτεχνικό. Υπάρχουν σοβαρά στοιχεία στον Dracula, αλλά την ίδια στιγμή είναι και τόσο ανόητος. Ελπίζω να είναι πραγματικά, πραγματικά ανόητος, όπως οι ταινίες του Ed Wood. Αυτός ήταν η ιδιοφυΐα που μας οδήγησε εδώ». 

Ο Ρουμάνος δημιουργός γνωστός για τα φλογερά του σχόλια και την άμεση στάση του, ακόμη και απέναντι στο Ρουμανικό Κινηματογραφικό Κέντρο, το οποίο έχει συχνά επικρίνει προσπαθεί σήμερα να είναι «λιγότερο ηθικολόγος». 

«Προσπαθώ να αγκαλιάζω περισσότερα πράγματα. Αν πριν από 20 χρόνια κάποιος έκανε κάτι κακό, θύμωνα πολύ. Τώρα είμαι πιο πρόθυμος να συμπαθήσω πράγματα και αυτό φέρνει μια ευχαρίστηση στη ζωή. Είχα τον μισό προϋπολογισμό από αυτόν που χρειαζόταν, οπότε, όπως κάθε δημιουργός είδους που δουλεύει στο περιθώριο, χρησιμοποίησα όλα τα κόλπα που μπορούσα. Ξαναχρησιμοποίησα τους ίδιους ηθοποιούς ξανά και ξανά, γύρισα με iPhone, έβαλα χάρτινα ομοιώματα κομπάρσων από άλλη ταινία και χρησιμοποίησα κακή AI». 

Ο εκλεκτικός “Dracula” βρίσκει τρόπο να πάψει να ανησυχεί και να αγαπήσει την AI, το ίδιο ισχύει και για τα social media, ειδικά το TikTok, που ο Ζούντε επαινεί εδώ και χρόνια: «Κάποια βίντεο στο TikTok ή reels στο Instagram είναι από τη δική μου σκοπιά πολύ πιο δημιουργικά από ό,τι έχουν να προσφέρουν σπουδαίοι σκηνοθέτες. Για μένα είναι στο ίδιο επίπεδο». 

Σύμφωνα με τον Ρουμάνο μετρ, υπάρχουν δύο είδη ταινιών είδους (genre films), ωστόσο δεν είχε ποτέ την πρόθεση να φτιάξει μια «αξιοσέβαστη» ταινία όπως ο Εξορκιστής ή το Νοσφεράτου. 

Ο Jude παρατηρεί ότι η βιομηχανία έχει όλο και περισσότερους κανόνες, γραπτούς ή άγραφους. «Αλλά όσο περισσότερο τους παραβιάζεις, τόσο καλύτερα νιώθεις». 

*Με στοιχεία από το Variety.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.