Πριν γράψω για τον “Νονό” του Κόπολα, για το “Οχτώμισι” και την “Καλή Ζωή” του Φελίνι ένιωσα ένα δέος μπροστά στην ολότητα του θεάματος. Προσπάθησα να δώσω χρόνο, να συντονίσω τις σκέψεις με τις αισθήσεις και να περάσω στο χαρτί όσα μπορούσα. Κάπως ανάλογα ήταν τα συναισθήματά μου σε μεγάλα αφιερώματα για τον Μάρλον Μπράντο και τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι. Σε αυτήν την κατηγορία των ιερών τεράτων της υποκριτικής ανήκει κι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Όσο κι αν μελετήσεις το έργο του σε επίπεδο ταινιών και γραφόμενων δεν μπορείς με ακρίβεια να προσδιορίσεις τη δυσθεώρητη παρακαταθήκη που αφήνει αυτός ο ηθοποιός.

Μοναχοπαίδι ήρθε στη ζωή στη Νέα Υόρκη από τη ζωγράφο Βιρτζίνια Αντμίραλ και τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο τον πρεσβύτερο. Το διαζύγιο δεν άργησε να έρθει και τα παιδικά του χρόνια είχαν αρκετές διακυμάνσεις. Τα εφηβικά του χρόνια ήταν ταραγμένα. Έγινε μέλος της συμμορίας “μικρή Ιταλία” κι είχε το ψευδώνυμο “Bobby Milk” εξαιτίας του λευκού δέρματός του. Κατάφερε όμως να απεγκλωβιστεί από το αδιέξοδό του και να νικήσει την κατάθλιψη. Στα 17 του αποφάσισε να πάει στην υποκριτική σχολή της Στέλλα Άντλερ. Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμους και πέντε παιδία, αν συνυπολογίσει κανείς και την υιοθετημένη του κόρη. Εκτός των συγκλονιστικών του ερμηνειών, επένδυσε στην εστίαση και το real estate, έχοντας εστιατόρια και ξενοδοχειακές μονάδες.

Το ταξίδι του ξεκινάει στα χέρια του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Το άστρο του δεν αργεί να λάμψει. Έρχονται συνεργασίες με κορυφαίους δημιουργούς όπως ο Ελία Καζάν. Η εκτόξευση όμως σε επίπεδο χημείας θα συμβεί με τον “γείτονά” του Μάρτιν Σκορσέζε. Οι δύο τους έχουν την πρώτη τους επαφή το 1972 κι εκεί αντιλαμβάνονται πως γνωρίζονται φυσιογνωμικά, καθώς κατοικούν στην ίδια περιοχή. “Τaxi Driver” (1976), “GoodFellas” (1990) και “Irishman” (2019) αποτελούν τρεις συνεργασίες τους σταθμό. Ο Ντε Νίρο θα κερδίσει τελικά το Όσκαρ Β΄ανδρικού για την ερμηνεία του στο “Νονό 2” ως Βίτο Κορλεόνε το 1974 και το Όσκαρ Α΄ανδρικού για το “Οργισμένο Είδωλο” (1980).

Τρέφει μεγάλη εκτίμηση στον Μάρλον Μπράντο (οι ατάκες του στο “Είδωλο” από το “Λιμάνι της Αγωνίας” είναι ενδεικτικές) κι αντίστοιχα στη Μέριλ Στριπ. Δεν του αρέσουν οι συνεντεύξεις. Διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 2011. Δεν παρέλαβε το πρώτο του Όσκαρ, γιατί ήταν στα γυρίσματα του “1900” του Μπερτολούτσι. Αν μία λέξη χαρακτηρίζει τη διαδρομή του είναι η ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΑ. Έμαθε τη σικελική διάλεκτο για τον “Νονό”, έμαθε σαξόφωνο για “Νew York, New York”. Η ικανότητα του να προσαρμόζεται και να κάνει κομμάτι του τους ρόλους είναι παροιμιώδης. 

Αποτελεί συνιδρυτή του Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα. Έχει συμπρωταγωνιστήσει σε επτά ταινίες με τον καλό του φίλο, Τζο Πέσι. Στο βιβλίο “1001 ταινίες που πρέπει να δείτε πριν πεθάνετε” υπάρχουν αναφορές σε 14 ταινίες που έχει παίξει κι αποτελεί τον ρέκορντμαν στη συγκεκριμένη άτυπη κατηγορία. Από την αναφορά μας δε θα μπορούσε να λείψει το ιδιαίτερο ντοκιμαντέρ για τον πατέρα του, “Remembering the Artist: Robert De Niro SR”. Η σχέση τους ταραγμένη, αλλά η αγάπη ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της. Τον αποδέχτηκε και πιθανώς όσο περνούσαν τα χρόνια δικαιολόγησε τη συμπεριφορά του.

Στη διαδρομή του παρ’ ότι διατηρούσε ένα χαμηλό προφίλ δεν έκρυψε πως ήταν Δημοκρατικός. Ήταν στρατευμένος με την πρόοδο και δε δίστασε να τα βάλει με τον Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζοντας τον δημόσια, κλόουν. Γεννημένος στις Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ δεν απαρνήθηκε την ιταλική καταγωγή του. Νιώθει κάτι να τον ενώνει με αυτόν τον τόπο. Αντίθετα είναι τα συναισθήματά του προς τη Γαλλία, στην οποίο λίγο έλειψε να εμπλακεί σε σκάνδαλο. Aυτή είναι η ζωή του σπουδαίου ηθοποιού που περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι ακόμα έχει να μας προσφέρει στη μεγάλη οθόνη. 81 κεράκια στην τούρτα και συνεχίζει, πάντα αυθεντικός και δημιουργικός!