Η δίκη της Νυρεμβέργης αποτελεί ένα γεγονός που ιστορικά κατέχει μία σπουδαία θέση, σηματοδοτώντας την τιμωρία της ηγεσίας των Ναζί, όσων δηλαδή δεν πρόλαβαν να αυτοκτονήσουν πριν την οριστική αποκαθήλωσή τους μετά την ήττα στο πεδίο της μάχης. Ο Τζέιμς Βάντερμπιλτ καταπιάνεται με αυτήν την υπόθεση δημιουργώντας ένα ψυχογράφημα των ηγετών που δεν μπορούν να πιστέψουν πως το τέλος τους πλησιάζει. Ο καιρός όμως έχει γυρίσματα και ο κύκλος τους έχει κλείσει. Οι Γερμανοί έχοντας επιστρέψει μετά την ήττα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου θεωρούν πως θα έχουν μία νέα ευκαιρία να γίνουν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. 

Οι εκκεντρικοί ηγέτες δεν απαρνιούνται όσα πρεσβεύουν. Αναμένουν τη δίκη και τη δικαίωση. Εξέχουσα φυσιογνωμία ανάμεσά τους ο Χέρμαν Γκέρινγκ. Ακόμα και μετά την προφυλάκισή του λειτουργεί ως εν δυνάμει αρχηγός. Δεν μπορεί ή δε θέλει να αντιληφθεί τι έχει συμβεί και τι έρχεται. Εκεί που λυγίζει είναι μονάχα όταν αναφέρεται στην οικογένειά του. Ανάμεσα στους Ναζί συναντάμε τον ψυχίατρο, Ντάγκλας Κέλι. Από την αρχή αντιλαμβανόμαστε πως η ιδιοσυγκρασία που τον συναρπάζει είναι αυτή του Γκέρινγκ. Η αλληλεπίδραση τους φέρνει τον επιστήμονα σε δύσκολη θέση, καθώς του ζητούν να σπάσει το ιατρικό απόρρητο. Με κάποιον τρόπο όμως ο “δολοφόνος” έχει κερδίσει τον σεβασμό του.  

Το ανθρώπινο πρόσωπο που βγάζει μέσα στην αρχοντιά του ο Γκέρινγκ κερδίζει ακόμα και τον θεατή, καθώς τα γεγονότα και οι θηριωδίες του πολέμου δε βρίσκονται σχεδόν σε κανένα πλάνο. Είναι πολύ σημαντική υπόθεση η οπτική, όπως κι ο τρόπος που περιγράφεται η εποχή. Ο τρόπος που παρουσιάζεται η οικογένειά του ουσιαστικά αποτελεί μία επίκληση στο συναίσθημα.  

Η ταινία κυκλοφόρησε 80 χρόνια περίπου από την έναρξη της δίκης (20.11.1945-1.10.1946). Φιλοδοξεί να βρει τον δρόμο για τα Όσκαρ και έχει στη μηχανή της δύο τεράστιους ηθοποιούς. Τον Ράμι Μάλεκ και τον Ράσελ Κρόου. Ειδικότερα ο δεύτερος στον ρόλο του Γκέρινγκ είναι καθηλωτικός. Πρόκειται για μία ερμηνεία ζωής που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς εύκολα, ακόμα κι αν το έργο δε βρει τον δρόμο για τα κορυφαία βραβεία. Τεχνικά αξίζει να σημειωθεί πως εξαιρετικό είναι το μοντάζ. 

Δύο ημέρες μετά τη συγκλονιστική δήλωση του Υπουργού Άμυνας της Γερμανίας, “ίσως ζήσαμε το τελευταίο καλοκαίρι ειρήνης στην Ευρώπη”, ο χαρακτήρας της ταινίας γίνεται επίκαιρος και ταυτόχρονα αντριχιαστικός. Αν ένα ενδεχόμενο όμως πρέπει ο καθένας μας να ξορκίζει είναι ακριβώς αυτό. Οι γίγαντες που μας έχουν περικυκλώσει, βλέπουν την Ευρώπη ως “φτωχό συγγενή” και η κλεψύδρα αδειάζει με την αντίστροφη μέτρηση να μας βρίσκει ως ήπειρο απροετοίμαστη για τα μεγάλα ζητήματα και διλήμματα της δεκαετίας που τρέχει. 

Το βιβλίο “Οι Ναζί κι ο Ψυχίατρος” του Τζακ Ελ-Χάι μένει αναλλοίωτο ως αξία στον χρόνο. Φυσικά δεν είναι το μοναδικό, αλλά γίνεται πηγή έμπνευσης για δημιουργία. Σημαντικό είναι πως τους βασικούς ρόλους υποδύονται δύο σταρ παγκόσμιας εμβέλειας και το μήνυμα θα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μένει να φανεί αν ο Ράσελ Κρόου έχει το διαβατήριο να φτάσει μέχρι το Χρυσό Αγαλματίδιο έχοντας απέναντί του δεδομένα τον Τζέσι Πλέμονς του “Bugonia”.

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.