Ένας από τους ηθοποιούς που βρέθηκαν στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και έδωσε κάτι από τη λάμψη του παρέα με τη Ζιλιέτ Μπινός ήταν ο Ρέιφ Φάινς. Ένας αδιαμφισβήτητα θρύλος της υποκριτικής που έχει βάλει πλώρη για την τελική πεντάδα του Όσκαρ Α΄ανδρικού ρόλου. Η ερμηνεία του στο “Κονκλάβιο” του ποιητή της εικόνας Εντουάρντ Μπέργκερ ήταν καθηλωτική και δεν αποκλείεται να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς απονομής των Βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Αρκετοί του δίνουν το προσωνύμιο ο χαμαιλέοντας της υποκριτικής και δεν έχουν άδικο. Προερχόμενος από οικογένεια που είχε χτυπήσει “καλλιτεχνική φλέβα” δεν άργησε να βρει τον δρόμο του και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Η τέχνη της υποκριτικής ήταν κομμάτι του εαυτού του κι ήδη από το 1993 βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Με την ερμηνεία του στην ταινία “Schindler’s List” του Στίβεν Σπίλμπεργκ (1993) που υποδύθηκε τον Άμον Γκετ, έναν αξιωματικό των Ναζί κάνει το ξεπέταγμά του που του χαρίζει του μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Πέρασαν 32 ολόκληρα χρόνια και φέτος αναμένεται να είναι και πάλι πιστός στο ραντεβού με τη διεκδίκηση ενός Χρυσού Αγαλματιδίου.

Στον “Άγγλο Ασθενή” (1996) που προβλήθηκε και στο φετινό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Ο Φάινς σωματικοποιεί τον ρόλο του μυστηριώδη και πληγωμένου Λάζλο Αλμάσι. Ένας πολύπλοκος χαρακτήρας που του χάρισε μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ. Οι περισσότεροι νέοι που πλέον σιγά σιγά μεγάλωσαν τον γνώρισαν ως Λόρδος Βόλντεμορτ στη σειρά ταινιών “Harry Potter”. Ο Φάινς μετατρέπεται σε έναν από τους σπουδαιότερους “κακούς” σε μία εισπρακτική επιτυχία που μέχρι και σήμερα δεν έχει πάψει να προσελκύει το ενδιαφέρον των σινεφίλ.

Προσωπικά ο ρόλος του Γκούσταβ στο “Ξενοδοχείο Grand Budapest” είναι αυτός που με έχει συγκινήσει κι αγγίξει περισσότερο από τον καθένα. Τόσο ανθρώπινος, τόσο μεστός, τόσο ουσιαστικός. H αλληλεπίδρασή του και η συνεννόηση σχεδόν με τα μάτια με τον Ζίρο Μουσταφά είναι αλησμόνητες. Αυτή η ταινία εκτός των άλλων αποτελεί και την κορυφαία του Γουές Άντερσον μέσα από το σύνολο της φιλμογραφίας του.

Λίγα λόγια για το “Κονκλάβιο”

Σε σκηνοθεσία του Έντουαρτ Μπέργκερ (“Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο”) η ταινία “Κονκλάβιο” μας ξεναγεί στα παρασκήνια ενός από τα πιο μυστικά και παλιά συμβούλια του κόσμου: τη συνεδρίαση για την εκλογή του νέου Πάπα. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του αγαπημένου Πάπα, ο καρδινάλιος Λόρενς (Ρέιφ Φάινς) αναλαμβάνει να επιβλέψει αυτή τη μυστική διαδικασία. Ενώ οι ισχυρότεροι ηγέτες της Καθολικής Εκκλησίας από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται υπό καθεστώς άκρας μυστικότητας και με τις πόρτες ερμητικά κλειστές, ο Λόρενς θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας συνωμοσίας και θα ανακαλύψει ένα μυστικό που μπορεί να κλονίσει τα θεμέλια της Εκκλησίας.

Ελάχιστοι γνωρίζουν για το πέρασμα του Φάινς κι από το θέατρο. Για χρόνια έψαχνε τον τρόπο να επιστρέφει σε αυτό και σε μία πιο άμεση επαφή με το κοινό σε σύγκριση με το σινεμά. Έχει παίξει σε αρκετές παραστάσεις παρ΄ότι δεν έχει δοθεί τόση δημοσιότητα και έχει ερμηνεύσει ρόλους όπως του Άμλετ (Σαίξπηρ). Στο πυρήνα του βρίσκεται πάσης φύσεως δημιουργία. Ταβάνι του είναι ο ουρανός κι είναι “ορκισμένος” να καταλήξει στο σανίδι, λέγοντας συνεχώς ναι σε νέες προκλήσεις δίχως φόβος και έτοιμος πάντα να δώσει τον καλύτερό του εαυτό.

To Κονκλάβιο έκανε την πρεμιέρα του στη Βενετία και ο οσκαρικός σκηνοθέτης Έντουαρντ Μπέργκερ νιώθει πως ίσως έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον Φάινς. Το βάθος της ερμηνείας του είναι μοναδικό. Μένει να φανεί αν όσοι αποφασίζουν τον κατατάξουν αρχικά στους πέντε κορυφαίους κι από εκεί ανοίξει ο δρόμος για την κορυφή. Ο καιρός περνάει γρήγορα, το 2024 μας αποχαιρετά και στις υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών στην κατηγορία Δράμα ο Φάιςν δηλώνει παρών μαζί με τους Μπρόντι (Brutalist), Σαλαμέ (A Complete Unknown), Craig (Queer), Ντομίνγκ (Sing Sing) και Σταν (Τhe Apprentice).

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.