Ο Μάρτιν Σιν αποκάλυψε ποια είναι η απόφαση στο επαγγελματικό πεδίο, για την οποία έχει μετανιώσει περισσότερο. Ο ηθοποιός σε συνέντευξη στο Closer Weekly μίλησε για τη ζωή του, την καριέρα του, καθώς και μερικά λάθη που έκανε στην πορεία, όπως η χρησιμοποίηση καλλιτεχνικού ψευδώνυμου στο Χόλιγουντ, αναφέρει το ΑΠΕ.
«Γι αυτό έχω μετανιώσει. Ποτέ δεν άλλαξα το όνομά μου επίσημα» είπε. «Παραμένει ακόμα Ραμόν Εστέβεζ στο πιστοποιητικό γέννησής μου. Είναι στην άδεια γάμου μου, στο διαβατήριό μου, στην άδεια οδήγησης» εξήγησε ο Αμερικανός ηθοποιός. Όσο για το σκεπτικό της αλλαγής του ονόματός του, παραδέχτηκε ότι πείστηκε από άλλους.
«Μερικές φορές πείθεσαι όταν δεν έχεις αρκετή διορατικότητα ή ακόμη και αρκετό θάρρος για να υπερασπιστείς αυτό που πιστεύεις και το πληρώνεις αργότερα. Αλλά, φυσικά, μιλώ μόνο για τον εαυτό μου» σημείωσε ο ηθοποιός.
Ο Μάρτιν Σιν ξεκίνησε την καριέρα του ως πρωταγωνιστής μιας επιτυχημένης μεταφοράς του «Άμλετ» στη Νέα Υόρκη που εκσυγχρόνισε τη διάσημη ιστορία με τραγούδι και χορό.
Είχε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάσημες ταινίες όπως «Apocalypse Now» και «Badlands». Παρά την τεράστια επιτυχία του, ο πατέρας του δεν ήταν αρχικά δεκτικός στις υποκριτικές του φιλοδοξίες.
«Δεν μπορούσες να τον κατηγορήσεις. Και οι δύο γονείς μου ήταν μετανάστες. Ο πατέρας μου ήταν από την Ισπανία και η μητέρα μου από την Ιρλανδία. Το πραγματικό μου όνομα είναι Ραμόν Εστέβεζ. Ο πατέρας μου ήταν πολύ πρακτικός» εξήγησε ο Σιν. «Ήταν εργάτης σε εργοστάσιο το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του και ήθελε να πάω στο Kολέγιο και να βελτιώσω τις πιθανότητες να κερδίζω περισσότερα προς το ζην από εκείνον. Είχαμε κάποιες πολύ, πολύ οδυνηρές αντιπαραθέσεις γι’ αυτό».
Κατάφερε τελικά να συμφιλιωθεί με αυτό μετά από μια συζήτηση ένα βράδυ.
«Ήταν μεγάλος θαυμαστής των τηλεοπτικών γουέστερν τη δεκαετία του ’50. Ένα βράδυ, ξεκινήσαμε συζήτηση να πάω στη Νέα Υόρκη. Μου είπε: “Θες να πας στο θέατρο. Δεν μπορείς να τραγουδήσεις, δεν μπορείς να χορέψεις. Δεν ξέρεις τι κάνεις!”. Του απάντησα: “Πατέρα, κάθε βράδυ βλέπεις γουέστερν — βλέπεις κανέναν να τραγουδάει ή να χορεύει;» ανέφερε.
«Επιτέλους είδε ότι ήμουν προσηλωμένος και συνειδητοποίησε ότι θα ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου αν δεν το επιδίωκα. Όταν ετοιμάστηκα να πάω, με ευλόγησε και συνέχισε να με ευλογεί για το υπόλοιπο της ζωής του. Τον λάτρευα» πρόσθεσε.
