Τα φώτα σβήνουν κι από τις Κάννες στη Θεσσαλονίκη ταξιδεύει η νέα σκηνοθετική απόπειρα του Τραν Αν Χουνγκ με πρωταγωνιστές τους Ζιλιέτ Μπινός και Μπενσουά Μαζιμέλ. Στόχος της να δείξει πως η μαγειρική είναι Τέχνη κι όπως όλες οι μορφές του Πολιτισμού συμπλέκονται, αλληλεπιδρούν κι εν τέλει επικοινωνούν. Φιλόδοξη προσπάθεια που χειροκροτήθηκε στο κατάμεστο Ολύμπιον κι από σήμερα ξεκινάει το ταξίδι της σε ολόκληρη τη χώρα με στόχο να προκαλέσει τους φίλους της γαλλικής κουζίνας κι όχι μόνο στον κόσμο.

Από την πρώτη σκηνή εγκλωβίζει τον θεατή στον κόσμο της γαστρονομικής απόλαυσης. Μεταφερόμαστε σε μία κουζίνα κι η δράση κυριολεκτικά ξεκινάει. Με βάση το μυθιστόρημα “La Vie et la passion de Dodin-Bouffant gourmet” του Ελβετού Μαρσέλ Ρουφ δομείται ένα επίκαιρο έργο που καταδεικνύει τη κινητήριο δύναμη του φαγητού στην ανάπτυξη δυναμικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Η διατροφή παρουσιάζεται όχι μόνο ως ανάγκη, αλλά κι ως απόλαυση. “O έρωτας περνάει από το στομάχι”. Από μόνη της αυτή τη κοινότυπη έκφραση κρύβει μέσα τις λέξεις φροντίδα κι ενδιαφέρον για τον άλλον.

Αναδεικνύεται η ανάγκη για συντροφικότητα μέσα από απλές καθημερινές πράξεις. Σε μία εποχή ανελέητου μάρκετινγκ γύρω από τις διατροφικές μας συνήθειες, σε αυτήν την περίπτωση κυριαρχεί ένας ρομαντισμός που τείνει να εκλείψει. Δεν είναι τυχαίο πως ο δημιουργός για να υπάρχει η μέγιστη αμεσότητα, παραστατικότητα και ζωντάνια επιλέγει σε όλες τις σκηνές να υπάρχουν στους πάγκο και το τραπέζι αληθινά εδέσματα. Παράλληλα γίνεται ένα έμμεσο κοινωνικό σχόλιο, ώστε άπαντες να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας με φόντο την κλιματική αλλαγή, τις συνέπειες και τους κινδύνους που βρίσκουμε ήδη μπροστά μας. Δεν είναι κάτι μακρινό είναι μία νέα πραγματικότητα.

Γεννημένος στο Βιετνάμ ο Αν Χουνγκ ενηλικιώθηκε ουσιαστικά στη Γαλλία κι είναι τόσο δυνατά τα βιώματά του που θέλησε να μιλήσει για την αρμονία γεύσεων και αισθήσεων. Δίνει έναν φιλοσοφικό τόνο στη αφήγησή του, αποφεύγονται όμως τον διδακτισμό. Η μαγείρισσα Εζενί κερδίζει την καρδιά του Ντοντέν Μπουφάν δε θέλει όμως σε καμία περίπτωση στο πέρασμα του χρόνου να χαθεί αυτή η αίσθηση του παιχνιδιού που έρχεται μέσα από μία ιδιαίτερη διαδικασία που ερεθίζει τους ουρανίσκους και στέλνει το μήνυμα γρήγορα και στο υπόλοιπο σώμα. Μία γυναίκα δυναμική που γνωρίζει τα όριά της κι είναι αποφασισμένη να μην αλλάξει. Δυναμισμός, αρετή, εργατικότητα την χαρακτηρίζουν. Στο πεδίο που πλεονεκτεί, καταφέρνει να εντυπωσιάζει με τα επιτεύγματά της.

Η εξαιρετική φωτογραφία του Τζόναθαν Ρικεμπούρ επιβεβαιώνει με λεπτομέρεια την έντονη επαφή. Η μεταφορά στον 19ο αιώνα αποκλείει από το κάδρο την τεχνολογία με τη σημερινή της μορφή. Ας αναλογιστούμε πόσο εύκολο θα ήταν να συμβεί αυτό στο παρόν με τόσες ηλεκτρονικές συσκευές να κατακλύζουν την καθημερινότητά μας και να διασπούν την προσοχή μας. Ο κόσμος των social media είναι ένα σύμπαν εθισμού. Είναι αρκετά δύσκολο να παραμείνεις αλώβητος. Όσον περισσότερο διεισδύεις σε αυτόν, τόσο πιο εύκολο είναι να κυλήσεις. Στην περίπτωσή μας όμως όλα αυτά δεν υπάρχουν ούτε ως πιθανότητα. Επομένως ο σκηνοθέτης σχολιάζει κι αυτήν την απόκλιση που έχει προκύψει. Η τεχνολογική πρόοδος βοήθησε φυσικά τους ανθρώπους, αλλά ταυτόχρονα έκανε τους πιο ευάλωτους να χάσουν μία για πάντα την μαγεία της στιγμής.

Συνολικά αυτό το πολυεπίπεδο έργο θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει δύο βασικούς άξονες. Ο ένας αφορά το φαγητό ως Τέχνη που γεμίζει τον άνθρωπο πνευματικά και ψυχικά, πέρα από το βιολογικό κομμάτι κι ο δεύτερος τη δύναμη της αγάπης που έρχεται μέσα από την άμεση επικοινωνία που δεν μπορεί να υποκατασταθεί δια παντός από τις κατακτήσεις της εποχής μας. Πολλές φορές μάλιστα έχουμε αντίθετα αποτελέσματα με την αποξένωση να κυριαρχεί και το κυνισμό να έχει επικρατήσει όπως σε αρκετές εκφάνσεις της ζωής μας. Για όλα αυτά που φαντάζουν απλά, αλλά εξελίσσονται στα πλέον σημαντικά για την ισορροπία μας μιλάει ο Αν Χουνγκ στη νέα του ταινία που είναι μία πρόκληση για τον καθένα. Ας ανακαλύψουμε λοιπόν όσα έχει να μας πει …