H επιστροφή του Βενσάν Λιντόν στη μεγάλη οθόνη δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ο Ζιλ Μπουρντός διασκευάζει το έργο του Στίβεντ Νάιτ (“Σε λάθος χρόνο”) και ο Γάλλος ηθοποιός που έγινε γνωστός από τον “Νόμο της Αγοράς” συναγωνίζεται και πιθανώς ξεπερνάει τον Τομ Χάρντι. Κλειστοφοβικό, χωρίς περιθώρια διαφυγής, με ξεκάθαρο “τέλος” τη γέννηση. Ο σκηνοθέτης δεν αφήνει πολλά ερωτηματικά. Έχει αποφασίσει ότι τον ενδιαφέρει το ταξίδι και η διαχείριση του τραύματος που περνάει από γενιά σε γενιά. 

Ο πρωταγωνιστής, Ζόζεφ Κρος είναι απόλυτα πετυχημένος στην εργασία του, οικογενειάρχης και πρόσωπο που κερδίζει την εμπιστοσύνη (“σε θυμάμαι, είσαι αξιόπιστος). Κουβαλά βαθιά μέσα του ένα μυστικό που μέσω του οποίου θέλει να ξορκίσει το παρελθόν του και να “καθαρίσει” το όνομα του(ς) στον χρόνο. Το τηλέφωνο θα χτυπήσει. Ο χρόνος σταματάει. Ο πρωταγωνιστής μπαίνει στο αυτοκίνητο και ξεκινάει. Μαζί του κι ένας κύκλος τηλεφωνημάτων. Μοιάζει να έχει σχεδιάσει αυτήν την ημέρα και με πραότητα κι υπομονή βαδίζει προς τον στόχο. Έχει δώσει μία υπόσχεση και δε θα την αθετήσει, ακόμα κι αν πρέπει να πληρώσει τις μέγιστες συνέπειες για να το υποστηρίξει. 

Ο αυτοκινητόδρομος γεμάτος, συχνά σειρήνες περνούν μέσα στα πλάνα. Τηλέφωνο, παύση, λέξεις, σιωπή. Ο Ζόζεφ έχει ελάχιστο χρόνο να σκεφτεί, είναι ικανός όμως ανά πάσα στιγμή να προσαρμοστεί και να μιλήσει εκεί που πρέπει με την “καρδία” κι εκεί που πρέπει με τη “λογική”. Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του και διαχειρίζεται υποδειγματικά το άγχος μίας κατάστασης που μόνο εύκολη δεν είναι. Δεν είχε όμως καμία αμφιβολία. Η απόφαση ήταν ειλημμένη. Στιγμή δε σκέφτηκε να επιστρέψει πίσω παρά τις κυρώσεις σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο. Σπαταλούσε αργά τους κόπους μίας ολόκληρης ζωής, αλλά όλα αυτά έμοιαζαν μικρά μπροστά στο “τραύμα”. 

“Πήρε την απόφασή μου”. Ελέγχει την κατάσταση, τουλάχιστον αυτό πιστεύει και προσπαθεί να το περάσει και στους θεατές. Παίζει σε τριπλό ταμπλό και διατηρεί μία αισιόδοξη οπτική των πραγμάτων. Διαμορφώνει συνθήκης νίκης μέσα σε ένα περιβάλλον ήττας, αλλά αυτή είναι η ίδια η ζωή. Ο Βενσάν Λιντόν εσωτερικεύει τα στοιχεία του σεναρίου και δίνει την εντύπωση πως πραγματικά αυτός είναι ο “πατέρας”. Όχι το τέρας, ο πατέρας … Ό,τι τον στοιχειώνει αυτό το βράδυ θα το αποχωριστεί. Είναι μία εσωτερική διαδικασία που θα οδηγήσει στη λύτρωση τη ψυχή του. Κάθε λάθος πληρώνεται κι είναι έτοιμος να ξοφλήσει τον λογαριασμό. 

Δεν κρύβεται λεπτό, αποφασίσει έστω και καθυστερημένα να πει την αλήθεια και να πορευτεί με το βάρος των πράξεών του. “Η μεγάλη σου αγάπη είναι η δουλειά σου, όχι εμείς”. Στην επιφάνεια θα έρθουν όσα βασάνιζαν την οικογένεια για χρόνια. Μπορούν όμως όλα μέχρι ένα οριακό σημείο να μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Αυτό όμως δεν μπορεί – τις περισσότερες φορές – να γίνεται για πάντα. Αυτό το “εργασιακό ατύχημα” είναι αδύνατο να πάρει άφεση αμαρτιών. Η κλεψύδρα αδειάζει, τα πράγματα δεν πηγαίνουν ιδανικά. Ήρεμος όμως, σαν να έχει το όχημα στον αυτόματο πιλότο βαδίζει προς το μέρος που του λέει η καρδιά. Για τον ίδιο σε κανένα σημείο δεν υπάρχει δίλημμα. 

Ο Ζιλ Μπουρντός εστιάζει στο ηθικό και ψυχολογικό βάθος της ιστορίας και του χαρακτήρα της. Η φωτογραφία του Μαρκ Λι Πινγκ Μπιν αποτυπώνει τη νυχτερινή διαδρομή με ατμοσφαιρικό τρόπο, ενισχύοντας την αίσθηση απομόνωσης και έντασης. Η ταινία εξετάζει θέματα όπως η ευθύνη, η ειλικρίνεια και οι συνέπειες των επιλογών μας, προσφέροντας μια βαθιά και συγκινητική εμπειρία. Τέλος δημιουργεί τη συνθήκη ενός καθρέφτη: προκαλεί τον θεατή να αναλογιστεί τις δικές του επιλογές και τις συνέπειές τους. Αυτό μένει ως επιμύθιο και μας συνοδεύει, καθώς αποχωρούμε από την αίθουσα. Αν τελικά ο Μπουρντός το καταφέρνει, τότε μάλλον η προσπάθειά του είνα πέρα για πέρα πετυχημένη. 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.