Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της και για μία ακόμα χρονιά κινείται στους ρυθμούς του Φεστιβάλ. Από την τελετή έναρξης κρατώ την εικόνα της καθολικής “προσβασιμότητας” που δόθηκε με την παρουσία του Γρηγόρη και του Σπύρου, δύο ανθρώπων με αναπηρία από την Κομοτηνή και την Αθήνα αντίστοιχα που βρέθηκαν στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον ως παρουσιαστές της εκδήλωσης. Το έργο που ακολούθησε ήταν το πολυαναμενόμενο, “Μαρία” του Πάμπλο Λοραίν που έκανε πρεμιέρα στη Βενετία και έρχεται στις δικές μας αίθουσες στις αρχές Δεκέμβρη. Παρακολουθήσαμε παράλληλα και το “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα” της Ρουνγκάνο Νιόνι μετά το πολυβραβευμένο, “Ι am Not a Witch”.
Στη δύση της καριέρας της η Κάλλας έχει τον χρόνο να κάνει ένα εσωτερικό ταξίδι αναζήτησης. Ακριβώς από εκεί πιάνει το νήμα ο Χιλιανός σκηνοθέτης δημιουργώντας ένα φιλμ με υπαρξιακό υπόβαθρο. Η εσωτερική ανασκαφή κυριαρχεί. Ένα πορτραίτο γεμάτο ένταση και αντιφάσεις. Το φωτεινό πρόσωπο και ο εσωτερικός κόσμος που πάλλεται ποικιλοτρόπως κι όχι πάντα θετικά, δίχως να μπορεί να ηρεμήσει. Σε αυτή τη φάση της καριέρας της μπορεί να γίνει η πολυπόθητη αποτίμηση. Υπάρχει ο χρόνος για περισυλλογή και βαθιά σκέψη. Το ταξίδι αυτό όμως δεν είναι πάντα όμορφο, ούτε φυσικά ανώδυνο.
Μέσα από την εξιστόρηση αυτού του σταδίου της ζωής της κορυφαίας Ελληνίδας υψίφωνου ο Λοραίν δημιουργεί μία κατοπτρική συνθήκη και φέρνει τον θεατή μπροστά στα δικά του αδιέξοδα και φέρνει στην επιφάνεια τα μυστικά και τους δαίμονές του. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που σου έδιναν την αίσθηση πως σφίχτηκαν για κάποιο λόγο, καθώς παρακολουθούσαμε την προβολή. Αυτή είναι η δύναμη του κινηματογράφου να ενεργοποιεί τις αισθήσεις αντανακλαστικά. Ο δημιουργός μέσω της ηρωίδας του μας καλεί να αμφισβητήσουμε τις ίδιες μας τις προσδοκίες και να δούμε βαθύτερα μέσα μας αναζητώντας τις δικές μας αλήθειες.
Μεταφορά του σκηνικού από την Ευρώπη και μία οικεία παρουσία για το ευρύ κοινό στην Αφρική. Ταξίδι στο άγνωστο για τους περισσότερους. Τι μπορεί να πει σε κάποιον μία ταινία που έχει τίτλο, “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα”. Η κεντρική πρωταγωνίστρια Σούλα παλεύει να κρατηθεί ζωντανή, τραυματισμένη ανεξίτηλα, για την ίδια κι όσους αγαπάει. Φαίνεται να είναι τόσο εύθραυστη και πραγματικά μας κάνει να αναρωτιόμαστε πότε θα σπάσει κι όμως είναι φτιαγμένη από ένα υλικό ανθεκτικότητας που την καθιστά τόσο δυνατή, όσο κανείς δεν περίμενε στην αφετηρία του ξετυλίγματος της πλοκής.
Η τεχνολογία (zoom) συναντάει την παράδοση («έχεις δει κανέναν να πλένεται ημέρα κηδείας»). Δύο κόσμοι έρχονται σε διαρκή σύγκρουση. Η συνθήκη της σιωπής πρέπει να σπάσει. Όσο επικρατεί αυτή η “ομερτά” νέα θύματα και πληγωμένες ψυχές προκύπτουν. Όλα ξεπλένονται με ένα “σας αγαπάμε πολύ”. Αξίζει όμως σεβασμός και μία καλύτερη ζωή σε αυτές τις γυναίκες. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο η Νιόνι καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, δείχνει έναν δρόμο προσωπικής και συλλογικής επανάστασης ως μοναδική επιλογή για τη λύτρωση και αφήνει για το τέλος τη σύνδεση με τον τίτλο που έρχεται πραγματικά και αγκαλιάζει το έργο της δίνοντας εξηγήσεις σε καθετί που έμοιαζε θολό μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα.
Δύο γυναίκες η Αντζελίνα Τζολί ως Μαρία και η Susan Chardy ως Σούλα σε δύο σπουδαίες ερμηνείες που μαγνητίζουν τα βλέμματα. Η συντετριμμένη σταρ από τη μία και η χειραφετημένη νεαρή από την άλλη. Δίνουν τον δικό τους αγώνα με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ειδικά η δεύτερη καλείται να σηκώσει στις πλάτες της τις αμαρτίες μίας ολόκληρης οικογένειας. Όχι μόνο μίας γενιάς, αλλά μίας αλυσίδας που καλείται να σπάσει για να σώσει όσα κορίτσια πρόκειται να έρθουν σε αυτόν τον κόσμο κι αξίζουν ίση μεταχείριση κι έναν δρόμο προς την ελπίδα και το φως όπως κάθε άνθρωπος.
Η ταινία “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα” προβάλλεται εκ νέου στις 8/11 16:30 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας.
Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της και για μία ακόμα χρονιά κινείται στους ρυθμούς του Φεστιβάλ. Από την τελετή έναρξης κρατώ την εικόνα της καθολικής “προσβασιμότητας” που δόθηκε με την παρουσία του Γρηγόρη και του Σπύρου, δύο ανθρώπων με αναπηρία από την Κομοτηνή και την Αθήνα αντίστοιχα που βρέθηκαν στην κεντρική αίθουσα του Ολύμπιον ως παρουσιαστές της εκδήλωσης. Το έργο που ακολούθησε ήταν το πολυαναμενόμενο, “Μαρία” του Πάμπλο Λοραίν που έκανε πρεμιέρα στη Βενετία και έρχεται στις δικές μας αίθουσες στις αρχές Δεκέμβρη. Παρακολουθήσαμε παράλληλα και το “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα” της Ρουνγκάνο Νιόνι μετά το πολυβραβευμένο, “Ι am Not a Witch”.
Στη δύση της καριέρας της η Κάλλας έχει τον χρόνο να κάνει ένα εσωτερικό ταξίδι αναζήτησης. Ακριβώς από εκεί πιάνει το νήμα ο Χιλιανός σκηνοθέτης δημιουργώντας ένα φιλμ με υπαρξιακό υπόβαθρο. Η εσωτερική ανασκαφή κυριαρχεί. Ένα πορτραίτο γεμάτο ένταση και αντιφάσεις. Το φωτεινό πρόσωπο και ο εσωτερικός κόσμος που πάλλεται ποικιλοτρόπως κι όχι πάντα θετικά, δίχως να μπορεί να ηρεμήσει. Σε αυτή τη φάση της καριέρας της μπορεί να γίνει η πολυπόθητη αποτίμηση. Υπάρχει ο χρόνος για περισυλλογή και βαθιά σκέψη. Το ταξίδι αυτό όμως δεν είναι πάντα όμορφο, ούτε φυσικά ανώδυνο.
Μέσα από την εξιστόρηση αυτού του σταδίου της ζωής της κορυφαίας Ελληνίδας υψίφωνου ο Λοραίν δημιουργεί μία κατοπτρική συνθήκη και φέρνει τον θεατή μπροστά στα δικά του αδιέξοδα και φέρνει στην επιφάνεια τα μυστικά και τους δαίμονές του. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που σου έδιναν την αίσθηση πως σφίχτηκαν για κάποιο λόγο, καθώς παρακολουθούσαμε την προβολή. Αυτή είναι η δύναμη του κινηματογράφου να ενεργοποιεί τις αισθήσεις αντανακλαστικά. Ο δημιουργός μέσω της ηρωίδας του μας καλεί να αμφισβητήσουμε τις ίδιες μας τις προσδοκίες και να δούμε βαθύτερα μέσα μας αναζητώντας τις δικές μας αλήθειες.
Μεταφορά του σκηνικού από την Ευρώπη και μία οικεία παρουσία για το ευρύ κοινό στην Αφρική. Ταξίδι στο άγνωστο για τους περισσότερους. Τι μπορεί να πει σε κάποιον μία ταινία που έχει τίτλο, “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα”. Η κεντρική πρωταγωνίστρια Σούλα παλεύει να κρατηθεί ζωντανή, τραυματισμένη ανεξίτηλα, για την ίδια κι όσους αγαπάει. Φαίνεται να είναι τόσο εύθραυστη και πραγματικά μας κάνει να αναρωτιόμαστε πότε θα σπάσει κι όμως είναι φτιαγμένη από ένα υλικό ανθεκτικότητας που την καθιστά τόσο δυνατή, όσο κανείς δεν περίμενε στην αφετηρία του ξετυλίγματος της πλοκής.
Η τεχνολογία (zoom) συναντάει την παράδοση («έχεις δει κανέναν να πλένεται ημέρα κηδείας»). Δύο κόσμοι έρχονται σε διαρκή σύγκρουση. Η συνθήκη της σιωπής πρέπει να σπάσει. Όσο επικρατεί αυτή η “ομερτά” νέα θύματα και πληγωμένες ψυχές προκύπτουν. Όλα ξεπλένονται με ένα “σας αγαπάμε πολύ”. Αξίζει όμως σεβασμός και μία καλύτερη ζωή σε αυτές τις γυναίκες. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο η Νιόνι καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, δείχνει έναν δρόμο προσωπικής και συλλογικής επανάστασης ως μοναδική επιλογή για τη λύτρωση και αφήνει για το τέλος τη σύνδεση με τον τίτλο που έρχεται πραγματικά και αγκαλιάζει το έργο της δίνοντας εξηγήσεις σε καθετί που έμοιαζε θολό μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα.
Δύο γυναίκες η Αντζελίνα Τζολί ως Μαρία και η Susan Chardy ως Σούλα σε δύο σπουδαίες ερμηνείες που μαγνητίζουν τα βλέμματα. Η συντετριμμένη σταρ από τη μία και η χειραφετημένη νεαρή από την άλλη. Δίνουν τον δικό τους αγώνα με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ειδικά η δεύτερη καλείται να σηκώσει στις πλάτες της τις αμαρτίες μίας ολόκληρης οικογένειας. Όχι μόνο μίας γενιάς, αλλά μίας αλυσίδας που καλείται να σπάσει για να σώσει όσα κορίτσια πρόκειται να έρθουν σε αυτόν τον κόσμο κι αξίζουν ίση μεταχείριση κι έναν δρόμο προς την ελπίδα και το φως όπως κάθε άνθρωπος.
Η ταινία “Πως Να Γίνεις Φραγκόγκοτα” προβάλλεται εκ νέου στις 8/11 16:30 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας.
