Συναντιόμαστε στα Εξάρχεια, ένα λαμπερό απόγευμα της άνοιξης απόλυτα ταιριαστό με το floral τοπ της Άμπιγκέϊλ, η οποία χαμογελάει με μία έμφυτη συστολή χωρίς να καλύπτει τον δυναμισμό της.

«Η Έμυ ζει με την αδερφή της την Τερέζα στον Πειραιά, μόνες τους πια, η μαμά τους έχει γυρίσει στη Μανίλα για κάποιον μυστηριώδη λόγο που θα αποκαλυφθεί στη συνέχεια της ταινίας. Τα δύο κορίτσια δουλεύουν στην ψαραγορά, η Έμυ έχει ένα χάρισμα και μια κατάρα και κλαίει αίμα, κάθε φορά που βρίσκεται υπό πίεση ενώ διαθέτει και κάποιες δυνάμεις τις οποίες μαθαίνει σιγά-σιγά να τιθασεύει. Την κρύβουν από την κοινότητα. Η Έμυ είναι αβάπτιστη, η μητέρα της δεν πίστευε.

Η αδερφή της η Τερέζα είναι πιο κοντά στην πίστη, η θρησκεία τους είναι Charismatic christians, πηγαίνει στην εκκλησία, θέλει να ακολουθήσει τα έθιμα της κοινότητας των Φιλιππινέζων αλλά γνωρίζει έναν άντρα, τον Αργύρη, από τον οποίο μένει έγκυος. Αντιδρά η Έμυ, φεύγει και πηγαίνει να δουλέψει στην παλιά δουλειά της μαμάς, στην κυρία Χριστίνα, στην Καστέλα, η οποία την υποδέχεται αλλά ουσιαστικά θέλει να εκμεταλλευτεί τις δυνάμεις της για να βγάλει λεφτά.

Η Έμυ γνωρίζει μια άλλη κοπέλα και γίνονται φίλες, αρχίζει και μαθαίνει περισσότερο τον εαυτό της και με τη βοήθεια του Λουί, ενός μεγάλου σε ηλικία Φιλιππινέζου, ο οποίος είναι σαν δάσκαλος για αυτήν, συνειδητοποιεί πώς να έρχεται σε ισορροπία, πώς να θεραπεύει και να θεραπεύεται». 

Αυτά μας αφηγείται ο Κωνσταντίνος Βασίλαρος, ο παραγωγός της ταινίας, δίνοντάς μας την πάσα να μιλήσουμε με την ίδια την πρωταγωνίστρια, την Άμπιγκεϊλ Λόμα, η οποία βρέθηκε για πρώτη φορά μπροστά από τις κάμερες.

«Με βοήθησε πάρα πολύ η σκηνοθέτις, να νιώσω τα λόγια μου, το ίδιο και οι άλλοι ηθοποιοί, ήταν πάρα πολύ ενθαρρυντικοί μαζί μου. Δε γνώριζα το στόρι από πριν, οπότε κάθε σκηνή την κάναμε χωριστά και είχα αυτή την ανασφάλεια εάν βγάζω το σωστό συναίσθημα ή αν στέκομαι όπως πρέπει μέσα στην ιστορία». 

Ήταν μια επιλογή της Αρασέλης, θα μας πει ο Κωνσταντίνος Βασίλαρος, για να μην προσαρμόσει τον εαυτό της στον ρόλο, ήθελε να είναι η ίδια η Άμπιγκέϊλ ο ρόλος, να βγει η ταυτότητά της. Κάθε φορά συζητούσαν πριν το γύρισμα τη σκηνή, έκανε η Άμπι αυτό που ένιωθε κι αν ήθελε διορθώσεις τη βοηθούσε η Αρασέλη. Μέχρι που είδε την ταινία ολοκληρωμένη δεν είχε πλήρη εικόνα για το στόρι η Άμπι.

«Τα αδέρφια μου ήταν οι πρώτοι από την οικογένειά μου που είδαν την ταινία, η αδερφή μου τρόμαξε πολύ με το αίμα, με φώναζε “δαίμονα” και τον αδερφό μου δεν τον ρώτησα πώς του φάνηκε, δεν μου είπε κάτι κι αυτός».

«Υπάρχει μια ισχυρή, βαθιά πνευματική φιλιππινέζικη κοινότητα στην Αθήνα, που όμως παραμένει πολύ εσωστρεφής και μυστικοπαθής. Στη γειτονιά μου, στους Αμπελόκηπους, περπατούσα και άκουγα συναρπαστικές, εντελώς ξένες σε μένα, θρησκευτικές μελωδίες από τα υπόγεια. Καθώς άρχισα την έρευνά μου για την ταινία, επί χρόνια, τις Κυριακές, πήγαινα στις εκκλησίες της κοινότητας, τραγουδούσαμε και τρώγαμε μαζί, κι ένοιωθα πολύ ευπρόσδεκτη.
Αργότερα, όταν κάλεσε κόσμο της κοινότητας να συμμετάσχουν στην ταινία, βρήκε μεγάλη υποστήριξη και ενθουσιασμό» έχει δηλώσει η σκηνοθέτις, Αρασέλη Λαιμού. «Οι περισσότεροι Φιλιππινέζοι της ταινίας εργάζονταν κανονικά με πλήρες ωράριο, πολλές γυναίκες μάλιστα ως εσωτερικές σε σπίτια, όμως έβρισκαν χρόνο για τις οντισιόν, τις πρόβες, τα κοστούμια και όλα όσα απαιτούντο για το γύρισμα. Κάποιες μάλιστα στην πορεία τσακώθηκαν με τους εργοδότες τους προκειμένου να συμμετάσχουν στην ταινία, γιατί πίστεψαν πως είναι κάτι σημαντικό για τις ίδιες».

«Όταν είδα την ταινία πρώτη φορά ολοκληρωμένη στον Δαναό, δεν έδωσα καμία σημασία στο στόρι, είχα τα μάτια μου στραμμένα μόνο στο πώς παίζω, πώς φαίνομαι, πώς θα μπορούσα ίσως κάτι να το κάνω καλύτερα. Έβλεπα τις κινήσεις μου, τις εκφράσεις μου. Μετά είδα την ταινία άλλη μία φορά για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται» παραδέχεται η Άμπι.

«Είπα ουάου, δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα τον εαυτό μου πρωταγωνίστρια στην μεγάλη οθόνη. Πρώτη φορά έπαιξα κάπου, πρώτη φορά σε μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή, όλα πρώτη φορά. Τα αδέρφια μου ήταν οι πρώτοι από την οικογένειά μου που είδαν την ταινία, η αδερφή μου τρόμαξε πολύ με το αίμα, με φώναζε “δαίμονα” και τον αδερφό μου δεν τον ρώτησα πώς του φάνηκε, δεν μου είπε κάτι κι αυτός».

«Τελείωσα τη σχολή μου, η οποία σχετίζεται με τουριστικά επαγγέλματα και τώρα αναμένω τις ευκαιρίες που μπορεί να έρθουν» μας λέει όταν τη ρωτάμε τι κάνει αυτή την εποχή. «Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω ταμίας σε σούπερ μάρκετ γιατί μου άρεσε πολύ ο ήχος της ταμιακής, μπιπ μπιπ μπιπ, μετά στο γυμνάσιο ήθελα να γίνω χορεύτρια, μετά business woman, τώρα θέλω να γίνω ταξιδιωτικός πράκτορας».

Έντεκα χρόνια ζει στην Ελλάδα, με όλη της την οικογένεια, τους γονείς της, την αδερφή της και τον αδερφό της. Την ρωτάμε εάν πηγαίνει για χορό μιας και έχουμε ακούσει για τα εντελώς δικά της πάρτι που κάνει η κοινότητα των Φιλιππινέζων, κάθε Κυριακή στη ντίσκο του Caravel. H Άμπι δεν πηγαίνει μας λέει.

Δεν τρελαίνεται για χορό. Τις αρέσουν οι βόλτες με τις φίλες της, στη Γλυφάδα, στο Σύνταγμα… Ούτε στο σινεμά πολυπηγαίνει, προτιμάει να παρακολουθεί έργα online. «Τσιλάρουμε γύρω από την Ακρόπολη, πηγαίνουμε για φαγητό, για ποτό. Τίποτα τρομερό, μη φανταστείτε» θα μας πει χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο της ηλικία της.

Σου αρέσει η ζωή εδώ, στην Ελλάδα, τη ρωτάμε. «Ναι!» λέει με έμφαση και φωτίζεται ολόκληρη. Έχει προσαρμοστεί απόλυτα στο κλίμα και στους ρυθμούς της πόλης, δεν μπορεί καν να θυμηθεί πώς ήταν η ζωή στις Φιλιππίνες, δεν έχει εικόνες, άλλωστε οι φίλοι της είναι όλοι εδώ. «Εάν έχεις μία δουλειά εδώ είναι καλύτερα από τις Φιλιππίνες. Μπορείς να ανταμειφθείς καλύτερα και να ζήσεις πιο άνετα» θα συμπληρώσει, ενώ δεν μπορεί να κάνει καμία άλλη σύγκριση στον τρόπο ζωής, όταν έφυγε από την πατρίδα της ήταν μόλις επτά ετών.

Αυτό που της έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα σπίτια. «Στις Φιλιππίνες δεν έχουμε πολυκατοικίες» θα σχολιάσει ενώ η κουβέντα περνάει στα δικά της πρότυπα, στα είδωλά της. Μας μίλησε για την αγαπημένη της ηθοποιό και τραγουδίστρια IU, την οποία έπρεπε να γκλουγκλάρουμε για να διαπιστώσουμε ότι το Billboard αναγνώρισε την IU ως την ηγέτιδα όλων των εποχών στο Korea K-Pop κι ότι μιλάμε για μια σούπερ σταρ, την οποία εμείς αγνοούσαμε. Η Άμπι κοκκινίζει.

«Korean drama» είναι η ξεκάθαρη απάντηση σε όποια ερώτηση κι αν της κάνουμε γύρω από ταινίες και σειρές. Είναι ενθουσιασμένη, είναι εκστασιασμένη. Έχει αναγκαστικά ακούσει ελληνική μουσική, εδώ ζει άλλωστε, αλλά ποτέ με δική της επιλογή. Ξώφαλτσα.

Της λέμε για τους BTS, την boy band που σαρώνει, ό,τι γνωρίζουμε δηλαδή από τους εκπροσώπους του κορεάτικου κύματος που έχει απλωθεί πάνω από τον πλανήτη σε επίπεδο κουλτούρας. Αναφωνεί. Μοιραία η κουβέντα περνάει στην ταινία «Παράσιτα» και στο σήριαλ «Squid Game» και η Άμπι φωνάζει «είμαι τόσο ενθουσιασμένη». Οι κοινές αναφορές μας ενώνουν. Μόνο που η Κική κι εγώ δεν αντέξαμε να δούμε ολόκληρο το «Καλαμάρι» ενώ η Άμπι το είδε ξανά και ξανά. Όπως και το «Running Man» μια τηλεοπτική σειρά της νότιας Κορέας (τι άλλο;), το οποίο βλέπει στο ριπίτ όταν θέλει να γελάσει. Την κοιτάζουμε κάπως έκπληκτες, δεν το γνωρίζουμε, «σόρι» μας λέει.

«Τσιλάρουμε γύρω από την Ακρόπολη, πηγαίνουμε για φαγητό, για ποτό. Τίποτα τρομερό, μη φανταστείτε» θα μας πει χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο της ηλικία της.

«Είχα tik tok αλλά το έσβησα γιατί μου έτρωγε όλον μου το χρόνο, κράτησα μόνο το φέισκμπουκ και το ίνσταγκραμ». Της λέμε ότι μεγάλωσε κι αυτή, αν ήταν 18 θα είχε ακόμα tik tok. Γελάει. «Μου φτάνει το κόλλημα στα παιγνίδια του κινητού, δε θέλω άλλα». Είχε το Candy Crash αλλά το ξεπέρασε με το Mobile Legend -αυτό δεν το ξέραμε.

«Μόνο σκρολάρω μέσα στα σόσιαλ μίντια, δεν στέκομαι κάπου» μας απαντάει όταν την ρωτάμε εάν είδε κάποια σελίδα που να της κέντρισε το ενδιαφέρον. Όσο για το τι συμβαίνει στον κόσμο, είναι το βασικό θέμα των συζητήσεων με τις φίλες της. «Έχουμε αυτή τη φίλη μας, η οποία ενδιαφέρεται πολύ για την επιστήμη, πάντα θα πάει την κουβέντα, στη NASA, στα αστέρια, στον πλανήτη, στο κλίμα. Μας δίνει ιδέες και έμπνευση».

Φυσικά, θέλει να πάει στο Παρίσι. Μπορεί να πας με την ταινία, της λέμε. Άλλωστε η Αγία Έμυ σάρωσε τις υποψηφιότητες (φτάνοντας στον αριθμό 15) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου που ανακοινώθηκαν τις προάλλες, ενώ διεκδικεί και όλα τα μεγάλα βραβεία (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, πρωτοεμφανιζόμενου). Η Άμπιγκέϊλ διεκδικεί του Α’ Γυναικείου ρόλου ενώ η ταινία έχει ήδη αποσπάσει το βραβείο Emerging Greeks Award στο 7o Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Βερολίνου.

-Πες μας μια ατάκα από την ταινία που σου έχει μείνει;
Δεν είμαι δαίμονας, όλοι κάνουμε λάθη, αλλά δεν είμαι δαίμονας.

-Τιμωρείς τον εαυτό σου όταν κάνεις λάθη; Είσαι σκληρή μαζί του;
Έχω συνειδητοποιήσει πλέον ότι δε χρειάζεται να έχω τόσες πολλές αρνητικές σκέψεις στο μυαλό μου στη διάρκεια της ημέρας.

-Τι σε βοηθάει να φτάσεις στις πιο θετικές σκέψεις;
Να βλέπω ταινίες, να πηγαίνω στη θάλασσα να δω το ηλιοβασίλεμα.

-Πιστεύεις στον Θεό;
Ναι, προσεύχομαι κάθε μέρα.

Δείτε το τρέιλερ της Αγίας Έμυ