Επιστροφή για τον αειθαλή, οσκαρικό Φερνάντο Τρουέμπα (“Βelle Epoque” του 1993), σκηνοθέτη που με το “Τσίκο και Ρίτα” (2009) ο οποίος έχει κερδίσει την απόλυτη καθιέρωση. Δεν πάει πολύς καιρός από όταν ο Τρουέμπα έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Εκεί είχαμε επίσης την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το εξαιρετικό, “Πυροβόλησαν τον Πιανίστα”. Δεν ήταν όμως το τελευταίο του έργο. Επιστρέφει με έναν τρόπο στην Ελλάδα και τη μυθοπλασία με τη “Στοιχειωμένη Καρδιά” που δείχνει τι κρύβεται πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Διδάσκει πως ο έρωτας μπορεί να οδηγήσει στη ψευδαίσθηση της αγάπης και πως οι άνθρωποι ως είδος είμαστε γεννημένοι για να πληγώνουμε και να πληγωνόμαστε θέλοντας και μη. Μία αμφίδρομη διαδικασία που ελάχιστοι θα καταφέρουμε να μη βρεθούμε και στα δύο άκρα της.

Η δράση αναπτύσσεται στο Πήλιο. Διέξοδο διαφυγής στη σκέψη δίνει συνεχώς η θάλασσα. Κοιτάζοντας τον ορίζοντα μπορείς πάντα να πάρεις απαντήσεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Νικάς το αίσθημα του εγκλωβισμού των σύγχρονων μεγαλουπόλεων και ονειρεύεσαι πως στο σημείο της άτυπης ένωσης του νερού με τον ουρανό υπάρχει η λύση που είναι τόσο απλή, όσο σύνθετο κι αν είναι το πρόβλημα. Το επίπεδο της σκέψης του σκηνοθέτη ταξιδεύει σε αυτά τα μονοπάτια. Η κύρια δράση γίνεται απλά η αφορμή για σκέψη. Ο Τρουέμπα ποτέ δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως είναι επηρεασμένος από τον Χίτσκοκ. Εισάγει όσα έχει αγαπήσει σε αυτόν στις ταινίες του με ακρίβεια.

Ο μυστηριώδης Μαξ ερχόμενος στην Ελλάδα έχει ανοίξει ένα κατάστημα εστίασης. Η Άλεξ του ζητάει εργασία. Σύντομα μεταξύ τους αναπτύσσεται μία διάθεση έντονης έλξης. Στο πλάνο εισέρχεται και ο Τσίκο ως η φωνή της λογικής και ταυτόχρονα ως ένας αδύναμος κρίκος που όμως μπορεί να γίνει καταλύτης για το ξετύλιγμα της πλοκής. «Το πάθος σκοτώνει…». Η δράση κλιμακώνεται. Ένα φαινομενικά ερωτικό τρίγωνο καταλήγει να έχει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ όσο προχωράμε στη διαδρομή προς εξαγνισμό των αμαρτιών. Κανείς δε διεκδικεί το αλάθητο. Έρχεται όμως η στιγμή της ανασκαφής στο παρελθόν. Εκεί είναι εύκολο να βρεθείς εκτεθειμένος, όσο κι αν έχεις φροντίσει να καλύψεις τα ίχνη σου.

Μάτ Ντίλον και Αΐντα Φολκ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μαγνητίζουν τον θεατή. Οι στιχομυθίες τους είναι τόσο καλοστημένες, όπως οι παύσεις, οι σιωπές και τα ξεσπάσματα. Μαζί τους ο Χουάν Πάμπλο Ουρέγκο που έχει πάρει την απαιτούμενη απόσταση, έχει ανακαλύψει στοιχεία που οδηγούν στην αλήθεια και προσπαθεί να προστατέψει την Άλεξ ρισκάροντας κάθε στιγμή το μέλλον του. Φυσικά από την αναφορά μας δε θα μπορούσαν να λείψουν Έλληνες και Κύπριοι ηθοποιοί όπως οι Κίκα Γεωργίου, ο Πολύδωρος Βογιατζής, η Ανθή Ανδρεοπούλου, ο Βασίλης Χαλακατεβάκης κι η Μαρίνα Αργυροπούλου. Όλοι τους σε ερμηνείες υψηλού επιπέδου που τους καταξιώνουν και τους δίνουν το διαβατήριο και για επόμενες διεθνείς προκλήσεις.

Τα παραπάνω δένουν αρμονικά με τη συμβολή του Σέρτζιο Καστάνιο στη φωτογραφία και την εξαιρετική μουσική του Ζμπίγκνιου Πράισνερ. Τα τραύματα που στοιχειώνουν επανέρχονται και η αναμέτρηση με αυτά είναι θέμα χρόνου. Ο καθένας καλείται να διαχειριστεί τις δικές του πληγές και να τοποθετήσει τα όριά του. Η αγάπη ξεμυαλίζει όπως ακούγεται ή μήπως ο έρωτας που οδηγεί στον παρορμητισμό; Ο Τρουέμπα γεννά συνεχώς νέες εστίες ενδιαφέροντος και δεν αφήνει ποτέ τον θεατή του αβοήθητο να χαθεί. Τι μπορεί να μετατρέψει έναν άνθρωπο σε αγρίμι; 

Με τη συμβολή της Βlonde της Φένιας Κοσοβίτσα η παραγωγή αυτή έγινε στην Ελλάδα. Μία ιστορία που φαινομενικά μοιάζει συνηθισμένη, ωστόσο ο τρόπος με την οποία την αναπτύσσει ο δημιουργός της δίνει τη δική του χροιά. Η καλλιτεχνική του προσέγγιση συνδυάζει την ευαισθησία με το χιούμορ. Μέσα από την αφήγησή του περνάει δεύτερα μηνύματα μέσω ισχυρών συμβολισμών κι αυτό είναι που τον έχει κάνει να ξεχωρίζει στο πέρασμα του χρόνου ως έναν από τους κορυφαίους Ισπανούς σκηνοθέτες.  

 

 

➸ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Twitter και Instagram.