Ο 62χρονος πλέον Χονγκ Σανγκ-σου δημιουργεί ένα μοναδικό θέαμα σε ασπρόμαυρο φόντο. Αγγίζοντας τις 30 ταινίες (αυτή είναι 27η), ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός συνεχίζει την πορεία του, που σε μεγάλο βαθμό αφορά έναν άτυπο διάλογο ανάμεσα στην Τέχνη και την ίδια τη ζωή. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής – Αργυρή Άρκτος φέτος στο Βερολίνο για ένα ποίημα χρωματισμένο με εικόνες και στιχομυθίες, που στο κέντρο τους θέτουν αναμφίβολα τον άνθρωπο.

Μία συγγραφέας λογοτεχνικών βιβλίων, μία συνάντηση με πρόσωπα από το παρελθόν και μία απόφαση για ένα νέο φιλόδοξο έργο στην μεγάλη οθόνη. Πόσο εύκολο είναι να πάρουν σάρκα κι οστά όλα αυτά; Ο σκηνοθέτης αντανακλά στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριάς του, Τζουν-χι, αρκετά στοιχεία της προσωπικότητάς του. Την μετατρέπει σε φωνή του λόγου του. Όπως και σε προηγούμενες προσπάθειες (Η Γυναίκα που Έφυγε) δείχνει την αγάπη και τον σεβασμό του στις γυναίκες.

Σύντομα ο δημιουργός επιχειρεί ένα ψυχογράφημα των ηρώων του. Δίνει το απαιτούμενο βάθος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. Δε δίνει σε καμία περίπτωση εύκολες απαντήσεις και έχει ως στόχο να ενεργοποιήσει τις αισθήσεις του θεατή. Να γίνει κι αυτός κομμάτι της ταινίας και της συζήτησης. Τον προκαλεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο δίχως να κραυγάζει.

Στην εξέλιξη της πλοκής, που μοιάζει αργή, αλλά κάθε μέτρο έχει τη σημασία του, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι στοχασμοί. Με μία φιλοσοφική διάθεση αναπτύσσεται η δυναμική. Μία ταινία που δεν είναι τεκμηρίωσης, αλλά θα έχει τόσα στοιχειά που θα θυμίζουν την πραγματικότητα. Αυτός είναι και ο μεγάλος στόχος του Χονγκ Σανγκ-σου, να εντάσσει δηλαδή τα απλά μέσα σε δαιδαλώδη διλήμματα και να καταφέρνει να ελαφραίνει το κλίμα με την εξαιρετική του τεχνική. Το πετυχαίνει και σε αυτήν του την απόπειρα.

Κάθε πόνημα του σκηνοθέτη αποτελεί και μία ωδή προς τον ίδιο τον Κινηματογράφο. Η Τζουν-χι λέει με εμφατικό τρόπο, «ας μιλήσουμε για σινεμά». Το alter ego περνάει το μήνυμα που θέλει να μείνει ως επιμύθιο. Είναι τόσο δυνατές οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, που αξίζουν οι ιστορίες τους να έρθουν στη σκοτεινή αίθουσα. Μία προσέγγιση αρκετά διαφορετική από το έργο των συμπατριωτών του Μπονγκ Τζουν-χο και Παρκ Τσαν-γουκ, που τον καθιστά μοναδικό. Ίσως στο μέλλον να έχουμε την ευκαιρία να δούμε περισσότερες ταινίες και να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ, γι΄αυτή την εβδομάδα όμως ξεκάθαρα επιλέγουμε το “Νovelist΄s Film”.