Στεφάν Μπριζέ και Βενσάν Λιντόν δίνουν το τρίτο τους μεγάλο ραντεβού στη μεγάλη οθόνη. Μετά τον “Νόμο της Αγοράς” και το “Σε Πόλεμο” δημιουργούν τη συνθήκη αντίληψης ενός άλλου κόσμου. Δομείται μία ιστορία που στο κέντρο της είναι ο άνθρωπος. Από την “αίθουσα” του διαζυγίου μέχρι το λυτρωτικό φινάλε, σε ολόκληρη τη διαδρομή η κάμερα του Ερίκ Ντιμόν πολιορκεί το καθημερινό δράμα των πρωταγωνιστών και σκιαγραφεί τις επιπτώσεις των αλλαγών στον χαρακτήρα τους. Καθρεφτίζει στα πρόσωπά τους τα κακώς κείμενα ενός αδυσώπητου συστήματος και μας προκαλεί να επιλέξουμε ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε σε μία εποχή “υψηλών ρυθμών” και ταυτόχρονα “χαμηλών απαιτήσεων”.

Ο Φιλίπ Λεμέλ είναι διευθυντής σε ένα παράρτημα γαλλικής εταιρείας που έχει εξαγοραστεί κι έχει γίνει μέρος μίας αμερικανικής πολυεθνικής. Παλεύει για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, οι ευθύνες του συνεχώς αυξάνονται και μοιραία η επαφή με την οικογένειά του… μηδενίζεται. Σταδιακά αφήνει την Αν και κάνει «σύμφωνο συμβίωσης» με την εργασία του. Είναι αδύναμος να αναγνωρίσει πως κι ο ίδιος είναι ένα αναλώσιμο γρανάζι κι ουσιαστικά θυσιάζεται για τους αριθμούς. Χρειάζεται ένα πραγματικό σοκ για να αποφασίσει μία εσωτερική επανεκκίνηση, που θα του δώσει τη δυνατότητα μέσα από ένα ταξίδι αυτογνωσίας να περάσει τα στάδια της θυσίας, της απόλυτης σύνθλιψης και να καταλήξει στην πολυπόθητη λύτρωση.

Τρέχει για χρόνια σε ένα μαραθώνιο χωρίς προκαθορισμένο τερματισμό. Ένας διαρκής αγώνας που τον φθείρει και του προκαλεί συναισθηματική και ψυχική κόπωση. Η αλλαγή προτεραιοτήτων εξελίσσεται σε αναγκαία συνθήκη. Μία ιδιότυπη ψυχοθεραπεία και ο χρόνος πλάι σε αυτούς που τον αγαπούν αλλάζει την κοσμοθεωρία του. Νέες σκέψεις και κίνητρα αναδύονται στον ορίζοντά του που είχε σκοτεινιάσει επικίνδυνα. «Είναι υψηλό το τίμημα για μία ιδέα». Έχει όμως τη δύναμη, έστω την ύστατη στιγμή να υπερασπιστεί όσα θα ήθελε να πρεσβεύει και κάπου στη διαδρομή έχασε την πυξίδα της ηθικής του. Τα διλήμματα μεγάλα κι οι αποφάσεις που θα παρθούν κομβικές για το παρόν και το μέλλον.

Δημιούργησε άθελά του ένα χάος και καλείται να επανορθώσει. Ο Μπριζέ αποφασίζει αυτή τη φορά με “όχημα” ένα ερμηνευτικό τέρας του διαμετρήματος του Βενσάν Λιντόν να δείξει την ιστορία από την πλευρά της ηγεσίας. Ο ήρωας του δεν είναι ούτε ο απολυμένος, ούτε ο συνδικαλιστής που είναι έτοιμος να βάλει φωτιά σε ένα σύμπαν που θέλει ένα σπίρτο για να προκληθεί έκρηξη. Αντιθέτως είναι ένας διευθυντικό στέλεχος που ακροβατεί συνεχώς στη σημερινή Γαλλία των χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους. Σε μία χώρα που η δεύτερη θητεία του Μακρόν “πληγώνει” τους εργαζομένους και θέτει εν αμφιβόλω κατακτήσεις και δικαιώματα ετών.

Σε αυτήν την περίσταση ο σκηνοθέτης, αλλά κι ευρύτερα ο Πολιτισμός κι ο Κινηματογράφος δεν μπορούν να μείνουν άβουλοι, άφωνοι. Οφείλουν να κάνουν κοινωνικοπολιτικό σινεμά στα χνάρια του Κεν Λόουτς, των αδελφών Νταρντέν, του Χιροκάζου Κόρε-Έντα. Αρκετοί θεωρούν πως ο κόσμος θα απορρίψει μία ιστορία που μιλάει για τα προβλήματα, είναι όμως οι ζωές μας. «Σου έκανα τη ζωή κόλαση»; Πονάει περισσότερο αυτός που ρωτάει και καλείται να αναλογιστεί το μέρος της ευθύνης του ή αυτός που πρέπει να απαντήσει;

Με τον «Έναν Άλλο Κόσμο» ολοκληρώνεται μία άτυπη τριλογία που απλώνεται μέσα σε μία δεκαετία. Ένα διάστημα που βεβαιότητες μετατρέπονται σε ερωτηματικά. Η δεύτερη δεκαετία του νέου αιώνα που κυριαρχούν ο φόβος και η αμφιβολία για αυτό που θα ξημερώσει. Εδώ όμως φαίνεται πως ακόμα υπάρχει ένας άλλος κόσμος, μία εναλλακτική επιλογή. Aυτός της αξιοπρέπειας, που η Ελευθερία έχει σίγουρα κόστος, αλλά είναι ανεκτίμητη ως αξία. Χρειάζεται να “φρενάρουμε”, να κόψουμε ταχύτητα για να αντιληφθούμε το μεγαλείο του και να κάνουμε τη δύσκολη μετάβαση στις δικές του ράγες.