Πριν από περίπου δύο εβδομάδες έκανα μία αναζήτηση σχετικά με το πότε κυκλοφορεί η νέα ταινία της Γκρέτα Γκέργουικ στους κινηματογράφους. Ξαφνικά η οθόνη του υπολογιστή μου έγινε ροζ. Αναρωτήθηκα αν με γελούν τα μάτια μετά από τόσες μπροστά του και σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες της εποχής. Τελικά η πραγματικότητα ήταν αμείλικτη κι από τότε φάνηκε πως τον ταξίδι σε αυτόν τον ιδιαίτερο κόσμο κρύβει πολύχρωμες εκπλήξεις. Η κούκλα της Mattel που από το 1959 συντροφεύει γενιές και γενιές παίρνει σάρκα και οστά και ταξιδεύει ανάμεσα σε δύο κόσμους. Παγιδευμένη σε μία διαδρομή αδιεξόδου που εκτός των ηρώων εγκλωβίζει ως έναν βαθμό και το δίδυμο Γκέργουικ-Μπάουμπακ.

Η Barbie λατρεμένη ηρωίδα των νεαρών κοριτσιών μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη. Η Μάργκοτ Ρόμπι αναλαμβάνει το δύσκολο φορτίο να την ενσαρκώσει σε ένα σύνθετο ρόλο που ακροβατεί μεταξύ του μύθου και της ανθρώπινης υπόστασης με όλες τις αδυναμίες που τη συνοδεύει. Μπαίνει στα παπούτσια της και καλείται να δικαιώσει τις προσδοκίες. Εξαιρετική εισαγωγή, ο θεατής παίρνει μία πρώτη γεύση και εγκλιματίζεται. Γρήγορα μεταφέρεται σε έναν εικονικό κόσμο, ξένο πιθανώς για τον ίδιο. Ίσως τον ιδεατό για πολλούς από εμάς και φυσικά για τους δημιουργούς. Η δράση εκτυλίσσεται με μεγάλη ταχύτητα. Εκεί που όλα φαντάζουν ιδανικά στη Barbieland έρχεται ο χρόνος να κάνει την εμφάνισή του ως αόρατος εχθρός.

Μοιραία η πρωταγωνίστρια και ο Κεν “γειώνονται” στον δικό μας κόσμο. Η προσέγγισή τους όμως απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Από τη μία το ροζ της παιδικότητας, ενδεχομένως της αφέλειας κι από την άλλη ένας κόσμος που απλώνεται σκοτάδι. Η αφήγηση δε βαραίνει. Οι άμυνες εκδηλώνονται με νότες χιούμορ. Τα είδωλα θολώνουν στον καθρέφτη και σταδιακά απομυθοποιούνται. Η ίδια η ζωή έρχεται να διαψεύσει όσα αρκετοί θεωρούσαμε απολυτότητες. Μακριά από την ασφάλεια της περιοχής τους οι ήρωες είναι ευάλωτοι. Γνωρίζουν μία καθημερινότητα που τους «τραυματίζει» ποικιλοτρόπως.

Τεχνικά η Γκέργουικ παίρνει το μεγάλο ρίσκο με το χρώμα. Είναι πολύ πιθανό να κουράσει κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος. Έχει όμως να αντιπαρατάξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εγκλωβισμού στον κόσμο της. Από τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» μέχρι το παρόν ταξιδεύει με κινηματογραφικές κι όχι μόνο αναφορές. Διανύει μία ανηφορική διαδρομή στην οποία καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα σε διαδοχικά εμπόδια. Την ώρα που οι αφοπλιστικές στιχομυθίες παρασύρουν σα σύγχρονες σειρήνες τον θεατή, οι δομικές αντιθέσεις μπερδεύουν το κοινό. Μοιραία θα γεννηθούν αντιφάσεις και κάπου μαζί με τους Ρόμπι και Γκόσλινγκ θολώνει και το μήνυμα που θέλει να περάσει.

Ιδανικός ο Ράιαν σε ένα β΄ανδρικό – υποστηρικτικό ρόλο που αναμένεται να φτάσει μέχρι την πεντάδα με φόντο το Χρυσό Αγαλματίδιο. Δίνει τον απαιτούμενο χώρο στην Barbie κι είναι πάντα εκεί, ώστε να δηλώσει παρών μόλις του δώσει την παραμικρή σημασία. Το παιχνίδι της αντιστροφής των ρόλων σε μία πατριαρχική κοινωνία πετυχαίνει ως κατασκευαστικό τέχνασμα, αλλά κι ως ένας οικουμενικός, πολυεπίπεδος οιωνός ανατροπής των συσχετισμών. Όλα αυτά κάτω από τον μανδύα της Barbie. Της κούκλας σύμβολο δίχως ατέλειες. Κι όμως αποδεικνύεται με σαφήνεια πως όλο αυτό είναι κατασκεύασμα καλού marketing και του ίδιου μας του μυαλού που έπλασε μία ιστορία.