Ο Ντέιβιντ Φίντσερ αποτελεί ένα κεφάλαιο που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον σύγχρονο κινηματογράφο. Οι διαδρομές του χαρακτηρίζονται από έμφαση στη λεπτομέρεια, την απεικόνιση ενός σκοτεινού σύμπαντος (“Seven”, “Fight Club”, “Δωμάτιο Πανικού”) και την εξερεύνηση πολύπλοκων θεμάτων που εκκινούν και ολοκληρώνονται με ένα ιδιότυπο σχήμα κύκλου που στο βάθος τους έχουμε τις εύθραυστες ανθρώπινες σχέσεις. Πέρα από τη συμβολή του στο σινεμά έχει σκηνοθετήσει πολλά βίντεο κλιπ με υψηλό προϋπολογισμό μεγάλων καλλιτεχνών όπως οι Sting, Madonna, Aerosmith και Nine Inch Nails.
Ο Φίντσερ γεννήθηκε στην Καλιφόρνια. Έζησε για αρκετά χρόνια στο Άσλαντ του Όρεγκον, όπου και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο του Άσλαντ. Είναι συνιδρυτής της εταιρείας Propaganda Films, που ιδρύθηκε το 1986, και είχε σκεφτεί να σκηνοθετήσει την ταινία “The Amazing Spider-Man” (2012). Συνεργάζεται συχνά με τον σεναριογράφο Άντριου Κέβιν Γουόκερ. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι ένας από τους παραγωγούς και σκηνοθέτες της σειράς “House of Cards” (2013-2018), η οποία βοήθησε να θεμελιωθεί το Netflix ως μια από τις μεγαλύτερες πλατφόρμες παγκοσμίως. Έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες που έχουν προταθεί για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας: “Η Απίστευτη Iστορία του Μπένζαμιν Μπάτον” (2008), “Το Kοινωνικό Δίκτυο” (2010), και “Μank” (2020).
Οι κορυφαίες του ταινίες είναι οι “Seven” (1995), “Fight Club” (1999), “Zodiac” (2007), “Η Απίστευτη Ιστορία του Μπεντζαμιν Μπάτον” (2008), “Gone Girl” (2014) και “Mank” (2020). Μέσα από αυτές εξερευνά τον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι χαρακτήρες του αναπτύσσονται ιδανικά κι έρχονται αντιμέτωποι με εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις. Xαρακτηριστικά στο “Mank” έρχεται η στιγμή να ακούσεις έναν γελωτοποιό, που ο ίδιος έχει αποφασίσει να “εξευτελίσει” τη ζωή του. «Πες την ιστορία που ξέρεις». Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Αυτόν τον ρόλο υποδύεται ο τεράστιος Γκάρυ Όλντμαν. Τα παραπάνω δένουν αρμονικά και δεν αφήνουν τον θεατή να χαθεί για περίπου 130΄. Ο άνθρωπος στο πέρασμα των χρόνων διέπραξε μία μεγάλη ύβρι(ν). Πίστεψε πως είναι Θεός (Homo Deus) επί της γης με την πρόοδο και την ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας. Για να μιλήσουμε με όρους αρχαίας ελληνικής τραγωδίας μοιραία έρχεται η νέμεσις να δει την αδικία, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, το μίσος και να προκαλέσει με τη σειρά την τίσι(ν).
Ξεκάθαρο στίγμα σε μία εποχή διαρκών αλλαγών έχει το “Social Network” (2010). Μία ταινία που σκηνοθέτησε ο Φίντσερ σε σενάριο του Άαρον Σόρκιν. Μπορεί επιφανειακά να φαίνεται πως γνωρίζουμε τη διαδρομή του Μαρκ Ζούκεμπεργκ του Facebook μέχρι την καταξίωση που για να πετύχει χρησιμοποίησε κάθε μέσο, ωστόσο με αυτήν την ταινία που θυμίζει σε αρκετά της σημεία ντοκιμαντέρ στο κεντρικό φόντο έρχονται ζητήματα όπως η ανδρική φιλία, το πάθος για την ανάδειξη, οι ευκαιρίες του αμερικανικού συστήματος εκπαίδευσης, η αίσθηση της προδοσίας, το νόμιμο αλλά μη ηθικό κι οι διαδοχικές προκλήσεις που συχνά μετασχηματίζουν τους ανθρώπους δίχως να το αντιληφθούν.
Οι κινηματογραφικές του επιρροές περιλαμβάνουν τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, τον Μάρτιν Σκορσέζε, τον Τζορτζ Ρόι Χιλ και τον Άλαν Τζ. Πακούλα. Στις αγαπημένες του ταινίες συγκαταλέγονται τα “Chinatown” (1974), “Taxi Driver” (1976), “The Godfather Part 2” (1974), “Being There” (1979), “All That Jazz” (1979), “Zelig” (1983), “Paper Moon” (1973), “All the President’s Men” (1976), “Days of Heaven” (1978), “Mad Max 2: The Road Warrior” (1982), “The Terminator” (1981), “The Exorcist” (1973), “The Graduate” (1967), και “Close Encounters of the Third Kind” (1977).
Με 72 Βραβεία (μεταξύ των οποίων BAFTA, Σεζάρ, Έμμυ) και τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ έχει καταφέρει να γράψει το όνομά του στο πάνθεον της ιστορίας. Συμπληρώνοντας έναν ακόμα χρόνο δημιουργίας είναι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις και σε καμία περίπτωση δε δείχνει διάθεση να μείνει στο περιθώριο σε μία συγκυρία που η ανθρωπότητα έχει ανάγκη να βρει φως στα σκοτάδια της και δημιουργοί όπως ο Φίντσερ δίνουν συχνά διεξόδους κι άλλες φορές απαντήσεις στο πιστό κοινό που τον ακολουθεί “ευλαβικά” για χρόνια εκτιμώντας τη δημιουργική του δεινότητα και τη διορατικότητά του.
➸ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Twitter και Instagram.
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ αποτελεί ένα κεφάλαιο που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον σύγχρονο κινηματογράφο. Οι διαδρομές του χαρακτηρίζονται από έμφαση στη λεπτομέρεια, την απεικόνιση ενός σκοτεινού σύμπαντος (“Seven”, “Fight Club”, “Δωμάτιο Πανικού”) και την εξερεύνηση πολύπλοκων θεμάτων που εκκινούν και ολοκληρώνονται με ένα ιδιότυπο σχήμα κύκλου που στο βάθος τους έχουμε τις εύθραυστες ανθρώπινες σχέσεις. Πέρα από τη συμβολή του στο σινεμά έχει σκηνοθετήσει πολλά βίντεο κλιπ με υψηλό προϋπολογισμό μεγάλων καλλιτεχνών όπως οι Sting, Madonna, Aerosmith και Nine Inch Nails.
Ο Φίντσερ γεννήθηκε στην Καλιφόρνια. Έζησε για αρκετά χρόνια στο Άσλαντ του Όρεγκον, όπου και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο του Άσλαντ. Είναι συνιδρυτής της εταιρείας Propaganda Films, που ιδρύθηκε το 1986, και είχε σκεφτεί να σκηνοθετήσει την ταινία “The Amazing Spider-Man” (2012). Συνεργάζεται συχνά με τον σεναριογράφο Άντριου Κέβιν Γουόκερ. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι ένας από τους παραγωγούς και σκηνοθέτες της σειράς “House of Cards” (2013-2018), η οποία βοήθησε να θεμελιωθεί το Netflix ως μια από τις μεγαλύτερες πλατφόρμες παγκοσμίως. Έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες που έχουν προταθεί για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας: “Η Απίστευτη Iστορία του Μπένζαμιν Μπάτον” (2008), “Το Kοινωνικό Δίκτυο” (2010), και “Μank” (2020).
Οι κορυφαίες του ταινίες είναι οι “Seven” (1995), “Fight Club” (1999), “Zodiac” (2007), “Η Απίστευτη Ιστορία του Μπεντζαμιν Μπάτον” (2008), “Gone Girl” (2014) και “Mank” (2020). Μέσα από αυτές εξερευνά τον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι χαρακτήρες του αναπτύσσονται ιδανικά κι έρχονται αντιμέτωποι με εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις. Xαρακτηριστικά στο “Mank” έρχεται η στιγμή να ακούσεις έναν γελωτοποιό, που ο ίδιος έχει αποφασίσει να “εξευτελίσει” τη ζωή του. «Πες την ιστορία που ξέρεις». Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Αυτόν τον ρόλο υποδύεται ο τεράστιος Γκάρυ Όλντμαν. Τα παραπάνω δένουν αρμονικά και δεν αφήνουν τον θεατή να χαθεί για περίπου 130΄. Ο άνθρωπος στο πέρασμα των χρόνων διέπραξε μία μεγάλη ύβρι(ν). Πίστεψε πως είναι Θεός (Homo Deus) επί της γης με την πρόοδο και την ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας. Για να μιλήσουμε με όρους αρχαίας ελληνικής τραγωδίας μοιραία έρχεται η νέμεσις να δει την αδικία, τη διαφθορά, τη διαπλοκή, το μίσος και να προκαλέσει με τη σειρά την τίσι(ν).
Ξεκάθαρο στίγμα σε μία εποχή διαρκών αλλαγών έχει το “Social Network” (2010). Μία ταινία που σκηνοθέτησε ο Φίντσερ σε σενάριο του Άαρον Σόρκιν. Μπορεί επιφανειακά να φαίνεται πως γνωρίζουμε τη διαδρομή του Μαρκ Ζούκεμπεργκ του Facebook μέχρι την καταξίωση που για να πετύχει χρησιμοποίησε κάθε μέσο, ωστόσο με αυτήν την ταινία που θυμίζει σε αρκετά της σημεία ντοκιμαντέρ στο κεντρικό φόντο έρχονται ζητήματα όπως η ανδρική φιλία, το πάθος για την ανάδειξη, οι ευκαιρίες του αμερικανικού συστήματος εκπαίδευσης, η αίσθηση της προδοσίας, το νόμιμο αλλά μη ηθικό κι οι διαδοχικές προκλήσεις που συχνά μετασχηματίζουν τους ανθρώπους δίχως να το αντιληφθούν.
Οι κινηματογραφικές του επιρροές περιλαμβάνουν τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, τον Μάρτιν Σκορσέζε, τον Τζορτζ Ρόι Χιλ και τον Άλαν Τζ. Πακούλα. Στις αγαπημένες του ταινίες συγκαταλέγονται τα “Chinatown” (1974), “Taxi Driver” (1976), “The Godfather Part 2” (1974), “Being There” (1979), “All That Jazz” (1979), “Zelig” (1983), “Paper Moon” (1973), “All the President’s Men” (1976), “Days of Heaven” (1978), “Mad Max 2: The Road Warrior” (1982), “The Terminator” (1981), “The Exorcist” (1973), “The Graduate” (1967), και “Close Encounters of the Third Kind” (1977).
Με 72 Βραβεία (μεταξύ των οποίων BAFTA, Σεζάρ, Έμμυ) και τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ έχει καταφέρει να γράψει το όνομά του στο πάνθεον της ιστορίας. Συμπληρώνοντας έναν ακόμα χρόνο δημιουργίας είναι ανοιχτός σε νέες προκλήσεις και σε καμία περίπτωση δε δείχνει διάθεση να μείνει στο περιθώριο σε μία συγκυρία που η ανθρωπότητα έχει ανάγκη να βρει φως στα σκοτάδια της και δημιουργοί όπως ο Φίντσερ δίνουν συχνά διεξόδους κι άλλες φορές απαντήσεις στο πιστό κοινό που τον ακολουθεί “ευλαβικά” για χρόνια εκτιμώντας τη δημιουργική του δεινότητα και τη διορατικότητά του.
➸ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Twitter και Instagram.
