Υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες που δεν φτιάχνουν ταινίες, χτίζουν κόσμους από τις ρωγμές της καθημερινής σιωπής. Ο Χιροκάζου Κόρε-Έντα θέτει στο βασικό του φόντο ανθρώπους που ακόμα κι αν δεν μιλούν πολύ, ξέρουν να νιώθουν και αυτό αρκεί. Ένα σινεμά φτιαγμένο από απλότητα και τρυφερότητα, από μνήμες και ευθραυστότητα — παρακολουθούμε οικογένειες που δεν ορίζονται από αίμα, αλλά από το χάδι της ανάγκης. Παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στην ερημιά του κόσμου με μόνη παρηγοριά μια αγκαλιά. Σπίτια που τρίζουν αλλά αντέχουν, γιατί κατοικούνται από αγάπη.
Πατέρας και Γιος
“Ελπίζω να μην είναι κανένα μπέρδεμα” … Ένα φρικτό λάθος, από αυτά που δε συνηθίζεται να συμβαίνουν φέρνει δύο οικογένειες προ μεγάλων εκπλήξεων. Οι αποφάσεις που θα κληθούν να πάρουν ταρακουνούν συθέμελα τις ζωές των πρωταγωνιστών κι επιφέρουν τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Στο σινεμά του Κόρε Έντα δεν μιλάμε για άψυχα πράγματα, αλλά για ανθρώπους, για ένα εξαντλητικό παιχνίδι αισθήσεων και συναισθημάτων που δεν μπορεί να μη σε αγγίξει. Είναι κάποιες καταστάσεις που όσα λεφτά κι αν έχεις δεν μπορείς να τις διαχειριστείς και να τις προσαρμόσεις στα “θέλω” σου. Προσπαθείς να ζυγίσεις τα πράγματα με βάση τη λογική, αλλά τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί κάνουν την κάθε σου επιλογή να μοιάζει λάθος.
Κλέφτες Καταστημάτων
Ιαπωνία, κέντρο οικονομίας στον σύγχρονο πολιτισμό. Κι όπως συνηθίζεται να συμβαίνει η μέση τάξη εκλείπει. Υπάρχουν οι φτωχοί κι οι πλούσιοι, τα άκρα. Μία οικογένεια προσπαθεί μέσα από ανορθόδοξους στην πλειοψηφία τους τρόπους να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει. Έχει αξίες, υπάρχει αγάπη, αλλά λείπουν τα χρήματα. Ο ερχομός ενός νέου μέλους, θα συσφίξει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις, τα μέλη θα έρθουν ακόμα πιο κοντά και θα διεκδικήσουν το δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο. Δουλειές του ποδαριού, καθημερινή και συνεχής μάχη για την επιβίωση. Οι ανατροπές μεγάλες, μία απ΄αυτές επιφέρει και το ξετύλιγμα του μίτου της Αριάδνης. Ξαφνικά άπαντες θα βρεθούν προ των ευθυνών τους. Μυστικά θα αποκαλυφθούν. Τι θα συμβεί; Θα αντέξουν ενωμένοι; Kάποιος αποφασίζει να θυσιαστεί για το καλό όλων. Στην πορεία αλλάζει ολόκληρη η κοσμοθεωρία του. Το μητρικό ένστικτο κυριαρχεί. Ο Θεός βλέπει, αλλά η αδικία κυριαρχεί.
Αλήθεια
Το σκηνικό στήνεται στο Παρίσι. Υπάρχει η γιαγιά, οι σύζυγοι, η εγγονή. Η Φαμπιέν έχει γράψει τα απομνημονεύματά της με τίτλο, “La Verite”. Ένα βιβλίο γεμάτο παραλείψεις σημαντικών προσώπων και ανώδυνων ψεμάτων πάνω στα οποία η μεγάλη καλλιτέχνης δόμησε τη ζωή της. Πείθει πρώτα απ΄όλα τον ίδιο της τον εαυτό, ότι έτσι έγιναν τα πράγματα. Η κόρη της Λουμίρ έρχεται με τον σύζυγο και την κόρη της από την μακρινή Νέα Υόρκη προκειμένου να είναι παρόντες σε αυτή τη σημαντική στιγμή της μητέρας της. Το βιβλίο γίνεται η αφορμή να συγκρουστούν, να ειπωθούν σκληρές κουβέντες κι εν τέλει να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους. Ο κύκλος της ζωής είναι νομοτελειακός. Όσο πιο γρήγορα συμβιβαστείς με τους κανόνες του, τόσο πιθανότερο είναι να έρθεις πιο κοντά στην αληθινή ευτυχία. Το να προσπαθείς να ξορκίσεις τα φαντάσματα του παρελθόντος μοιάζει με αέναη προσπάθεια που μόνο στεναχώρια προκαλεί. Η άρνηση αποτελεί κακό σύμμαχο, σε οδηγεί σε νοσηρά μονοπάτια. Πώς όμως μία ντίβα της καλλιτεχνικής σκηνής να κάνει έστω ένα βήμα πίσω; Να παντρευτεί την μετριοφροσύνη και να συγγενέψει με την αυτογνωσία και την περισυλλογή; Θα τη “σκοτώσει”, θα πληγώσει τον εγωισμό της, θα την αλλάξει ή μήπως τελικά θα τη σώσει;
Broker
Η αγωνία του ανθρώπου για την επιβίωση, η απέλπιδα προσπάθειά του να βρει κώδικα επικοινωνίας και επαφής ως αποκούμπι και ένα υποκατάστατο απέναντι στην μοναξιά αναλύονται ως ένα ψηφιδωτό. «Μία ζωή απορρίψεις έχω φάει». Στο ταξίδι που ακολουθεί, οι πρωταγωνιστές επανακαθορίζουν τη στάση και επαναπροσδιορίζουν την πορεία τους. Το παιδί από αντικείμενο συναλλαγής γίνεται αυτή η «συγκολλητική ουσία» που δένει όσους είναι γύρω του και τους φέρνει τόσο κοντά που δεν έχουν πλέον επιλογή. Ο Κόρε Έντα δεν «αγιοποιεί» τα πορτρέτο του, αλλά προσπαθεί να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχής τους και να βρει το καλό τους πρόσωπο. Υπάρχει μία κρυμμένη καλοσύνη στους απόκληρους της κοινωνίας. Δομείται ένα δράμα που η βία γεννά συνεχώς βία. Όσο περνάει η ώρα τα ένοχα μυστικά γίνονται σταδιακά γνωστά. Στην τηλεόραση παίζει η είδηση, «πόρνη από την Μπουσάν, δολοφόνησε τον άνδρα της». Η κλεψύδρα αδειάζει. Η ένταση ανεβαίνει. Κάποιους τους παρακολουθεί. Στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ ανεβάζουν την ανδρεναλίνη. Μέσα σε όλη αυτή την κλιμάκωση, υπάρχουν δύο μοναδικές εικόνες – σκηνές σαν κάδρα Τέχνης. Η πρώτη με τον θαλασσοπόρο και τα κύματα και η δεύτερη στο 92΄, εκεί που το πλάνο δένει με την μουσική και απογειώνει το θέαμα αισθητικά. Κυνηγούν το όνειρο μίας καλύτερης ζωής, κάτω από αντίξοοες συνθήκες. Όλα αυτά μας προετοιμάζουν για ένα λυτρωτικό φινάλε.
Μonster
Η ανάγκη της αποδοχής, η συντροφικότητα, η αναζήτηση της ελευθερίας στη φύση, η αθωότητα, η κυριαρχία των ενστίκτων κι από την άλλη πλευρά η μοναξιά στην κοινωνία των ενηλίκων, τα προβλήματα, η υποκρισία, οι ενοχές, οι τύχεις κι ένα αίσθημα εγκλωβισμού που κυριαρχεί. Το πρώτο μέρος της αφήγησης ξεγελάει ακόμα και τους πιο έμπειρους σινεφίλ με την τροπή που παίρνουν τα πεπραγμένα. Ο Μινάτο βασανίζεται και φαινομενικά η ευθύνη πέφτει στον νέο του καθηγητή. Ίσως ο πιο αδικημένος με βάση της εξέλιξη της πλοκής, αλλά ας μείνουμε εδώ, ώστε να ανακαλύψετε μόνοι αυτό το μαγικό σύμπαν που οικοδομείται. Το περιβάλλον του σχολείου γίνεται ο κομβικός χώρος του ξετυλίγματος της πλοκής. Το bullying, η καταδίκη του, η “αρρώστια” ενός ευάλωτου μαθητή, η ανάγκη έκφρασης μέσα από την μουσική και την Τέχνη, η εκτόνωση κι ο μακρύς δρόμος προς τη λύτρωση της ψυχής. Κι αφού μιλήσαμε για μουσική δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την τεράστια συμβολή του Ριουίτσι Σακαμότο. Ο Κόρε-Έντα κατάφερε να συνεργαστεί μαζί του, εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής. Αυτός έμελλε να είναι κι αποχαιρετισμός του τεράστιου συνθέτη που λίγους μήνες μετά έφυγε από τη ζωή νικημένος μετά από μακρά μάχη από τον καρκίνο.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Υπάρχουν κάποιοι σκηνοθέτες που δεν φτιάχνουν ταινίες, χτίζουν κόσμους από τις ρωγμές της καθημερινής σιωπής. Ο Χιροκάζου Κόρε-Έντα θέτει στο βασικό του φόντο ανθρώπους που ακόμα κι αν δεν μιλούν πολύ, ξέρουν να νιώθουν και αυτό αρκεί. Ένα σινεμά φτιαγμένο από απλότητα και τρυφερότητα, από μνήμες και ευθραυστότητα — παρακολουθούμε οικογένειες που δεν ορίζονται από αίμα, αλλά από το χάδι της ανάγκης. Παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στην ερημιά του κόσμου με μόνη παρηγοριά μια αγκαλιά. Σπίτια που τρίζουν αλλά αντέχουν, γιατί κατοικούνται από αγάπη.
Πατέρας και Γιος
“Ελπίζω να μην είναι κανένα μπέρδεμα” … Ένα φρικτό λάθος, από αυτά που δε συνηθίζεται να συμβαίνουν φέρνει δύο οικογένειες προ μεγάλων εκπλήξεων. Οι αποφάσεις που θα κληθούν να πάρουν ταρακουνούν συθέμελα τις ζωές των πρωταγωνιστών κι επιφέρουν τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Στο σινεμά του Κόρε Έντα δεν μιλάμε για άψυχα πράγματα, αλλά για ανθρώπους, για ένα εξαντλητικό παιχνίδι αισθήσεων και συναισθημάτων που δεν μπορεί να μη σε αγγίξει. Είναι κάποιες καταστάσεις που όσα λεφτά κι αν έχεις δεν μπορείς να τις διαχειριστείς και να τις προσαρμόσεις στα “θέλω” σου. Προσπαθείς να ζυγίσεις τα πράγματα με βάση τη λογική, αλλά τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί κάνουν την κάθε σου επιλογή να μοιάζει λάθος.
Κλέφτες Καταστημάτων
Ιαπωνία, κέντρο οικονομίας στον σύγχρονο πολιτισμό. Κι όπως συνηθίζεται να συμβαίνει η μέση τάξη εκλείπει. Υπάρχουν οι φτωχοί κι οι πλούσιοι, τα άκρα. Μία οικογένεια προσπαθεί μέσα από ανορθόδοξους στην πλειοψηφία τους τρόπους να σταθεί στα πόδια της και να επιβιώσει. Έχει αξίες, υπάρχει αγάπη, αλλά λείπουν τα χρήματα. Ο ερχομός ενός νέου μέλους, θα συσφίξει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις, τα μέλη θα έρθουν ακόμα πιο κοντά και θα διεκδικήσουν το δικαίωμα σε ένα καλύτερο αύριο. Δουλειές του ποδαριού, καθημερινή και συνεχής μάχη για την επιβίωση. Οι ανατροπές μεγάλες, μία απ΄αυτές επιφέρει και το ξετύλιγμα του μίτου της Αριάδνης. Ξαφνικά άπαντες θα βρεθούν προ των ευθυνών τους. Μυστικά θα αποκαλυφθούν. Τι θα συμβεί; Θα αντέξουν ενωμένοι; Kάποιος αποφασίζει να θυσιαστεί για το καλό όλων. Στην πορεία αλλάζει ολόκληρη η κοσμοθεωρία του. Το μητρικό ένστικτο κυριαρχεί. Ο Θεός βλέπει, αλλά η αδικία κυριαρχεί.
Αλήθεια
Το σκηνικό στήνεται στο Παρίσι. Υπάρχει η γιαγιά, οι σύζυγοι, η εγγονή. Η Φαμπιέν έχει γράψει τα απομνημονεύματά της με τίτλο, “La Verite”. Ένα βιβλίο γεμάτο παραλείψεις σημαντικών προσώπων και ανώδυνων ψεμάτων πάνω στα οποία η μεγάλη καλλιτέχνης δόμησε τη ζωή της. Πείθει πρώτα απ΄όλα τον ίδιο της τον εαυτό, ότι έτσι έγιναν τα πράγματα. Η κόρη της Λουμίρ έρχεται με τον σύζυγο και την κόρη της από την μακρινή Νέα Υόρκη προκειμένου να είναι παρόντες σε αυτή τη σημαντική στιγμή της μητέρας της. Το βιβλίο γίνεται η αφορμή να συγκρουστούν, να ειπωθούν σκληρές κουβέντες κι εν τέλει να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους. Ο κύκλος της ζωής είναι νομοτελειακός. Όσο πιο γρήγορα συμβιβαστείς με τους κανόνες του, τόσο πιθανότερο είναι να έρθεις πιο κοντά στην αληθινή ευτυχία. Το να προσπαθείς να ξορκίσεις τα φαντάσματα του παρελθόντος μοιάζει με αέναη προσπάθεια που μόνο στεναχώρια προκαλεί. Η άρνηση αποτελεί κακό σύμμαχο, σε οδηγεί σε νοσηρά μονοπάτια. Πώς όμως μία ντίβα της καλλιτεχνικής σκηνής να κάνει έστω ένα βήμα πίσω; Να παντρευτεί την μετριοφροσύνη και να συγγενέψει με την αυτογνωσία και την περισυλλογή; Θα τη “σκοτώσει”, θα πληγώσει τον εγωισμό της, θα την αλλάξει ή μήπως τελικά θα τη σώσει;
Broker
Η αγωνία του ανθρώπου για την επιβίωση, η απέλπιδα προσπάθειά του να βρει κώδικα επικοινωνίας και επαφής ως αποκούμπι και ένα υποκατάστατο απέναντι στην μοναξιά αναλύονται ως ένα ψηφιδωτό. «Μία ζωή απορρίψεις έχω φάει». Στο ταξίδι που ακολουθεί, οι πρωταγωνιστές επανακαθορίζουν τη στάση και επαναπροσδιορίζουν την πορεία τους. Το παιδί από αντικείμενο συναλλαγής γίνεται αυτή η «συγκολλητική ουσία» που δένει όσους είναι γύρω του και τους φέρνει τόσο κοντά που δεν έχουν πλέον επιλογή. Ο Κόρε Έντα δεν «αγιοποιεί» τα πορτρέτο του, αλλά προσπαθεί να διεισδύσει στα άδυτα της ψυχής τους και να βρει το καλό τους πρόσωπο. Υπάρχει μία κρυμμένη καλοσύνη στους απόκληρους της κοινωνίας. Δομείται ένα δράμα που η βία γεννά συνεχώς βία. Όσο περνάει η ώρα τα ένοχα μυστικά γίνονται σταδιακά γνωστά. Στην τηλεόραση παίζει η είδηση, «πόρνη από την Μπουσάν, δολοφόνησε τον άνδρα της». Η κλεψύδρα αδειάζει. Η ένταση ανεβαίνει. Κάποιους τους παρακολουθεί. Στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ ανεβάζουν την ανδρεναλίνη. Μέσα σε όλη αυτή την κλιμάκωση, υπάρχουν δύο μοναδικές εικόνες – σκηνές σαν κάδρα Τέχνης. Η πρώτη με τον θαλασσοπόρο και τα κύματα και η δεύτερη στο 92΄, εκεί που το πλάνο δένει με την μουσική και απογειώνει το θέαμα αισθητικά. Κυνηγούν το όνειρο μίας καλύτερης ζωής, κάτω από αντίξοοες συνθήκες. Όλα αυτά μας προετοιμάζουν για ένα λυτρωτικό φινάλε.
Μonster
Η ανάγκη της αποδοχής, η συντροφικότητα, η αναζήτηση της ελευθερίας στη φύση, η αθωότητα, η κυριαρχία των ενστίκτων κι από την άλλη πλευρά η μοναξιά στην κοινωνία των ενηλίκων, τα προβλήματα, η υποκρισία, οι ενοχές, οι τύχεις κι ένα αίσθημα εγκλωβισμού που κυριαρχεί. Το πρώτο μέρος της αφήγησης ξεγελάει ακόμα και τους πιο έμπειρους σινεφίλ με την τροπή που παίρνουν τα πεπραγμένα. Ο Μινάτο βασανίζεται και φαινομενικά η ευθύνη πέφτει στον νέο του καθηγητή. Ίσως ο πιο αδικημένος με βάση της εξέλιξη της πλοκής, αλλά ας μείνουμε εδώ, ώστε να ανακαλύψετε μόνοι αυτό το μαγικό σύμπαν που οικοδομείται. Το περιβάλλον του σχολείου γίνεται ο κομβικός χώρος του ξετυλίγματος της πλοκής. Το bullying, η καταδίκη του, η “αρρώστια” ενός ευάλωτου μαθητή, η ανάγκη έκφρασης μέσα από την μουσική και την Τέχνη, η εκτόνωση κι ο μακρύς δρόμος προς τη λύτρωση της ψυχής. Κι αφού μιλήσαμε για μουσική δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε την τεράστια συμβολή του Ριουίτσι Σακαμότο. Ο Κόρε-Έντα κατάφερε να συνεργαστεί μαζί του, εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής. Αυτός έμελλε να είναι κι αποχαιρετισμός του τεράστιου συνθέτη που λίγους μήνες μετά έφυγε από τη ζωή νικημένος μετά από μακρά μάχη από τον καρκίνο.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
