Ο Κίλιαν Μέρφι (Cillian Murphy) είναι Ιρλανδός ηθοποιός, γνωστός για τη χαρακτηριστική του εμφάνιση και την έντονη ερμηνευτική του παρουσία. Ξεκίνησε την καριέρα του ως μουσικός, αλλά γρήγορα στράφηκε στην υποκριτική με μεγάλη επιτυχία. Έγινε ευρέως γνωστός μέσα από τον ρόλο του Τόμι Σέλμπι στη σειρά Peaky Blinders. 

Ο Κίλιαν Μέρφι δεν υποδύεται ρόλους. Τους ενσαρκώνει με μια σιωπηλή δύναμη που σε διαπερνά, σαν την ομίχλη σε ένα υγρό πρωινό του Δουβλίνου. Το βλέμμα του, βαθύ, σχεδόν στοιχειωμένο, δεν κοιτά, μα ψάχνει. Ψάχνει το τραύμα πίσω από το χαμόγελο, την αλήθεια πίσω από τη σιωπή. Aκριβώς αυτό πράττει τόσο στο “Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι” του Κεν Λόουτς, όσο και στα “Οπενχάιμερ” του Κρίστοφερ Νόλαν που του έδωσε το Όσκαρ και “Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά” του Τιμ Μίλαντς, που αδικήθηκε σε μεγάλο βαθμό στη φετινή τελετή. 

Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι
1920 Ιρλανδία. Μαγευτική φύση, αίσθημα ελευθερίας ξεχειλίζει στα απόκρημνα βουνά, το σκηνικό όμως που έχει διαμορφωθεί εντελώς διαφορετικό. Στο κεντρικό φόντο τοποθετούνται τα παιδιά. Από τη μία και την άλλη πλευρά. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη δίνη της φρίκης των αλλεπάλληλων συρράξεων. Μία σειρά από αβάσταχτες απώλειες κι ένας αιματοβαμμένος κύκλος που δεν κλείνει ποτέ. Η ανακωχή ισοδυναμεί με αφορμή για γιορτή, ωστόσο το πρωί θα τους βρει όλους και πάλι στα άκρα, με την αγάπη και τον έρωτα να δίνουν τη θέση τους στην οργή και τον πόνο. Καταδεικνύεται ένα πολιτικό δράμα με σαφείς κοινωνικές προεκτάσεις. Όπως συνηθίζεται ένας εθνικός πόλεμος, παραδίδει τη σκυτάλη σε εμφύλιο σπαραγμό. Επειδή ακριβώς η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν δε μας διδάσκει, ο “παλαιστής” Λόουτς είναι στην πρώτη γραμμή με όπλα του την καθαρή σκέψη και τη διορατικότητα. Για μεταφέρει το μήνυμά του σε αυτήν την σπουδαία προσπάθεια που του έδωσε τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών καταλύτης υπήρξε ο Κίλιαν Μέρφι. 

Οπενχάιμερ
Ο πρωταγωνιστής Κίλιαν Μέρφι (έτοιμος για το Α΄ ανδρικού ρόλου) δίνει μία πολύ προσωπική ερμηνεία. Για το διάστημα των γυρισμάτων Νόλαν και Μέρφι είχαν γίνει ένα. Ο σπουδαίος ηθοποιός «σωματοποιεί» όσα – πολλά – θέλει να πει ο σκηνοθέτης του. Από την άτυπη προοικονομία (κρατήστε το μία ώρα και 58 λεπτά) μέχρι το πέρασμα αστέρων του παγκόσμιου στερεώματος, όπως ο Γκάρυ Όλντμαν στον ρόλο του Τρούμαν ή Κένεθ Μπράνα. «Fusion» σε ασπρόμαυρο και «Fission» στο φανταχτερό. Έτοιμος για ένα ακόμα χρυσό Αγαλματίδιο για τη φωτογραφία του ο Χόιτ Βαν Χόιτεμα και πιθανή υποψηφιότητα για την μουσική του Λούντβιχ Γκόρανσον που απογειώνει την αδρεναλίνη. Η επιλογή του ήρωα μόνο τυχαία δε φαντάζει στα δικά μας μάτια. Ο σκηνοθέτης ταυτίζεται με την αδικία που βίωσε ο πρωταγωνιστής του. Κάθε του κίνηση κρύβει τον ψυχισμό του Νόλαν που τόσο πολύ επιθυμεί την καθολική αναγνώριση το έργο του στο κινηματογραφικό πάνθεον. Ο σκηνοθέτης σε κάθε ευκαιρία άλλωστε τονίζει πως ο «πατέρας της ατομικής βόμβας» είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έζησε ποτέ. Πλέκει το εγκώμιό του, αποθεώνει την εμβληματική του φύση και δίνει μία φιλοσοφική διάσταση στην αφήγησή του. Έχει μελετήσει με ακρίβεια τη δόμηση κάθε του σκηνής και προσπαθεί να ενεργοποιήσει τον κόσμο, ώστε να σκεφτεί σε δύο επίπεδα. Αυτό της επιφάνειας κι αυτό της εμβάθυνσης. 

Mικρά Πράγματα σαν κι Αυτά
Η μονή συμβολίζει ταυτόχρονα την εξουσία και το σκοτάδι. Ο διευθυντής φωτογραφίας Φρανκ βαν ντε Ίντεν κάνει εξαιρετική δουλειά στο να μας περάσει μέσα από τις λήψεις του τον αντικατοπτρισμό της ψυχής του βασικού μας ήρωα, αλλά και των 30.000 θυμάτων που για περίπου είκοσι χρόνια έδιναν ραντεβού με τη «Μαγδαληνή». Ο θολός ρόλος του άβατου των μοναστηριών, η σιωπή, η ομερτά, η κουρτίνα που οι κάτοικοι στη Βόρεια Ιρλανδία αρνούνται να τραβήξουν και να παλέψουν συλλογική στην ουσία κι όσον αφορά τη μνήμη και τα ανεξίτηλα τραύματά της.  Με έναν δικό του τρόπο νιώθω πως ο Κίλιαν Μέρφι μετά τον Οσκαρικό θρίαμβο του “Οπενχάιμερ” επιστρέφει σε κάτι που μοιάζει ιδιαίτερα σε επίπεδο χρωμάτων, κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά και γεωγραφικά με το “Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι”. Τον Χρυσό Φοίνικα του Κεν Λόουτς που ανέδειξε τον σπουδαίο ηθοποιό. Μαζί του σε αυτήν την προσπάθεια έχει τον σκηνοθέτη του “Peaky Blinders”, Τιμ Μίλαντς που βάζει τη σφραγίδα του στην επιτυχία. Είναι ένα στοίχημα για τον πρωταγωνιστή η μεταφορά αυτού του βιβλίου στον κινηματογράφο. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.