Πόσες φορές δεν έχει τύχει να δούμε ένα θρίλερ και η ατμόσφαιρα να είναι τόσο τεταμένη που μας κόβεται η ανάσα; Ειδικά για όσους τρομάζουν εύκολα, συχνά καλούμαστε να επαναλάβουμε το «είναι μόνο μία ταινία, είναι ταινία» για να μας κρατήσει στην πραγματικότητα και να μην πάθουμε κρίση πανικού από τις τρομακτικές σκηνές και το άγχος που επικρατεί.
Τι γίνεται όμως όταν η ταινία δεν είναι απλώς ταινία; Τι λέτε στον εαυτό σας εάν τα πράγματα που βλέπετε συνέβησαν στην πραγματικότητα; Λοιπόν, αυτό είναι ένα είδος ταινίας τρόμου που είναι πιο δύσκολο να ξεφύγεις.
Οι ταινίες θρίλερ που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα αγγίζουν σχεδόν κάθε κατηγορία που συνθέτει τον τρόμο: υπερφυσικά γεγονότα, εισβολές στα σπίτια, φυσικές καταστροφές, επιθέσεις από ανθρώπους και ζώα. Υπάρχουν ευρέως δημοφιλείς ταινίες που εμπνέονται από την πραγματική ζωή και έχουν δραματοποιηθεί για να τροφοδοτήσουν αυτό για το οποίο το κοινό διψά: πανικό και τρόμο.
Τρόμος στο Άμιτιβιλ (The Amityville Horror), 1979
Η ταινία ακολουθεί ένα νεαρό ζευγάρι που αγοράζει ένα σπίτι στοιχειωμένο από δυνάμεις του κακού. Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Jay Anson του 1977, το οποίο κατέγραψε τα πραγματικά γεγονότα από τις παραφυσικές εμπειρίες της οικογένειας Lutz που διέμενε για λίγο στο Amityville της Νέας Υόρκης, όπου ο καταδικασμένος δολοφόνος Ronald DeFeo Jr. διέπραξε τη μαζική δολοφονία της οικογένειάς του το 1974.
Το 1975, μια πενταμελής οικογένεια μετακόμισε στο σπίτι των ονείρων της – μια έπαυλη έξι υπνοδωματίων στη λεωφόρο Ocean 112 με το όνομα “High Hopes” – γνωρίζοντας ότι το σπίτι είχε γίνει σκηνή μιας φρικτής μαζικής δολοφονίας μόλις ένα χρόνο πριν. Η οικογένεια πολιορκήθηκε αμέσως από τρομερές οπτασίες, πράσινη λάσπη, κεφάλια γουρουνιού με κόκκινα μάτια, αιωρούμενα κρεβάτια και απαίσια κραυγές «Φύγε!»
Είκοσι οκτώ μέρες αργότερα, αυτό ακριβώς έκαναν, εγκαταλείποντας όλα τα υπάρχοντά τους και διηγήθηκαν την τρομακτική τους ιστορία σε όποιον άκουγε.
Η ταινία συνδυάζει ένα στοιχειωμένο σπίτι, φρικιαστικές προηγούμενες δολοφονίες και έναν εξορκισμό στην εξίσωση, κάνοντάς το να ξεχωρίσει ανάμεσα σε όλες τις ταινίες με δαιμονική κατοχή. Μπορεί οι σύγχρονες ταινίες να φαίνονται πιο τρομαχτικές στο σημερινό κοινό, αλλά το “Amityville Horror” ήταν σημαντικό για την καθιέρωση (ή τουλάχιστον την ανάπτυξη) πολλών στοιχείων που συνδέονται με αυτό το υπο-είδος τρόμου.
Το κορίτσι της διπλανής πόρτας (The Girl Next Door), 2007
Το “The Girl Next Door” αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Jack Ketchum. Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο εμπνεύστηκαν από την πραγματική περίπτωση της Sylvia Likens και της Gertrude Baniszewski. Η Meg Loughlin, μια έφηβη που μετά από το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που στοιχίζει τη ζωή και των δύο γονιών της στέλνεται – μαζί με τη μικρότερη αδερφή της – να ζήσει με τη θεία της Ruth. Δυστυχώς, η θεία της είναι μια σαδιστική ψυχοπαθής που αρχίζει να κακοποιεί, στη συνέχεια να βασανίζει τη Meg και επίσης να επιτίθεται σεξουαλικά στην αδελφή της, Suzan. ένα πραγματικό έγκλημα.
Το κορίτσι της διπλανής πόρτας χρησιμοποιεί συγκλονιστική βία και βαρβαρότητα ως αφηγηματικό και θεματικό εργαλείο κάτι για το οποίο ο σκηνοθέτης Gregory Wilson δέχτηκε έντονες κριτικές. Πρόκειται για μία ταινία που είναι πολύ πιο δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς ειδικά αν γνωρίζει ότι πρόκειται για πραγματικά γεγονότα.
Zodiac, 2007
Οι περισσότερες ταινίες του David Fincher πηγάζουν από την ανάγκη του για διερεύνηση της δύναμης του κακού, της σκοτεινής πλευράς ενός κόσμου που ζει στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του. Bασισμένο στην αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου κατά συρροή σαδιστή δολοφόνου που τρομοκρατούσε την κοινωνία του San Francisco τη δεκαετία του 1960 και 1970 και την προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να τον συλλάβουν, το “Zodiac” είναι η επιτομή του «Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία».
Μετά τη δολοφονία 4 ανθρώπων στέλνονται 3 επιστολές σε ισάριθμες εφημερίδες. Η μία φτάνει στην San Francisco Chronicle στην οποία ο άγνωστος αποστολέας τους, αναλαμβάνει την ευθύνη των δολοφονιών. Μαζί με την επιστολή, στέλνει και ένα κωδικοποιημένο κείμενο με σύμβολα, αριθμούς, και Ελληνικά γράμματα το Zodiac. Τα στοιχεία που βρέθηκαν από την αστυνομία, τον συνδέουν με 50 φόνους ενώ οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά παράθυρα, σπέρνουν τον πανικό και γίνονται άθελά τους συνεργοί της νοσηρής σκέψης και βούλησης του serial killer που αναζητά τη δημοσιότητα.
Η υπόθεση παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα ανεξιχνίαστα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Fincher, Vanderbilt και ο παραγωγός Bradley J. Fischer πέρασαν 18 μήνες διεξάγοντας τη δική τους έρευνα και έρευνα για τις δολοφονίες του Zodiac.
Το Κάλεσμα (Conjuring), 2013
Η ταινία βασίστηκε στην εμπειρία μιας οικογένειας την δεκαετία του 1970. Οι Perrons ( που στην ταινία ενσαρκώνονται από τη Lili Taylor και τον Ron Livingston) και οι πέντε κόρες τους έχουν πρόσφατα μετακομίσει σε μια απομονωμένη αγροικία, όπου μια υπερφυσική παρουσία γίνεται αισθητή.
Έτσι κάλεσαν τους ερευνητές παραφυσικών γεγονότων Lorraine (Vera Farmiga) και Ed (Patrick Wilson) Warren και ισχυρίστηκαν ότι η αγροικία στοιχειωνόταν από μια μάγισσα με το όνομα Bathsheba Sherman, η οποία πέθανε τον 19ο αιώνα και καταράστηκε τη γη πάνω στην οποία χτίστηκε η αγροικία. Υποστήριξαν ότι βίωναν μια σειρά από τρομακτικά γεγονότα στο σπίτι, όπως ουρλιαχτά, πόρτες που χτυπούσαν και αληθινό αίμα που έβγαινε από τα φρούτα. Αλλά και οι Cory και Jennifer Heinzen, οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, είχαν αναφέρει ότι θεωρούν πως το σπίτι είναι «ακόμα στοιχειωμένο» καθώς και οι ίδιοι είχαν βιώσει μια σειρά από περίεργα υπερφυσικά φαινόμενα.
Μία ταινία που βασίζεται στην κλιμάκωση και στην τρομακτική μαγεία του άγνωστου. Η ένταση που δημιουργείται σκηνοθετικά και η ατμόσφαιρα αποδεικνύουν ότι το πιο τρομακτικό πράγμα για ένα κοινό δεν έχει να κάνει με αυτό που βλέπει αλλά με αυτό που δεν βλέπει. Παρ’ όλο που χρησιμοποιεί σκηνοθετικά πολλά κλισέ, το κάνει με μεγάλη αυτοπεποίθηση, γιατί ξέρει ότι όταν γίνονται με μαεστρία και αριστοτεχνικό τρόπο, τότε μεταμορφώνουν το αποτέλεσμα σε κλασική ταινία τρόμου που σου κόβει την ανάσα.
Άγριος Ωκεανός (Open Water), 2004
Πολλές ταινίες έχουν γραφτεί για επιθέσεις καρχαρία δημιουργώντας άγχος και φοβία για τα βάθη του ωκεανού. Ο “Άγριος Ωκεανός” όμως του Chris Kentis δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία αν αναλογιστεί κανείς ότι αφηγείται μία πραγματική ιστορία! Ένα ζευγάρι δυτών που κάνει τουρισμό στις Μπαχάμες, εγκαταλείπεται από αμέλεια στη μέση του ωκεανού. Το ρεύμα τους παρασύρει προς άγνωστη κατεύθυνση, ενώ κοπάδια καρχαριών ετοιμάζονται να τους κατασπαράξουν.
Γυρισμένο με ψηφιακή κάμερα, εν μέσω αληθινών καρχαριών, η ταινία έχει την ένταση ενός θρίλερ ενώ αφηγείται τον πραγματικό αγώνα επιβίωσης, καθώς το ζευγάρι μάχεται όχι μόνο με τα άγρια νερά του ωκεανού αλλά και με τους καρχαρίες που το περιβάλλουν. Ο Tom και η Eileen Lonergan εξαφανίστηκαν τον Ιανουάριο του 1998 κατά τη διάρκεια μιας αποστολής που διεξήγαγε το Outer Edge Dive στο χείλος του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, 40 μίλια από το Πορτ Ντάγκλας, στο Κουίνσλαντ. Όπως και στην ταινία, ο Τομ και η Αϊλίν έφυγαν μόνοι τους και επανεμφανίστηκαν αργά.
Χρειάστηκαν δύο ημέρες για να αναφέρει ο κυβερνήτης του σκάφους την εξαφάνιση του ζευγαριού – στην ταινία, το περιστατικό αναφέρεται το επόμενο πρωί – οδήγησε σε μια εβδομάδα έρευνας, αλλά τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την εξαφάνιση του ζευγαριού, κομμάτια του εξοπλισμού καταδύσεων τους ξεβράστηκαν σε μια ερημική παραλία και ενώ υπήρξαν ζημιές, αποδόθηκε σε κοράλλια και όχι σε επίθεση ζώων.
Σιωπηλό Σπίτι (Silent House), 2011
Το “Silent House” είναι μια αμερικανική ανεξάρτητη ψυχολογική ταινία τρόμου του 2011 σε σκηνοθεσία Chris Kentis και Laura Lau, με πρωταγωνίστρια την Elizabeth Olsen που ενσαρκώνει τη Sarah. Η πλοκή επικεντρώνεται σε μια νεαρή γυναίκα που επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι όπου και τρομοκρατείται από έναν αόρατο εισβολέα που επιτίθεται στον πατέρα της ενώ εκείνη καταφέρνει να δραπετεύσει και βρίσκει καταφύγιο τον θείο της, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας θα σοκάρεστε καθώς βλέπετε την πλοκή να εξελίσσεται και σε κάθε σημείο να υπάρχει και μία μεγάλη αποκάλυψη. Θα εκπλαγείτε μόλις αποκαλυφθεί τι συνέβη τελικά σε αυτήν την οικογένεια ειδικά αν συνειδητοποιήσετε ότι η αληθινή ιστορία στην οποία βασίζεται αυτή η ταινία προέρχεται από τη δεκαετία του 1940 στην Ουρουγουάη.
Ο Χρησμός της Πεταλούδας (The Mothman Prophecies), 2002
Ο Richard Gere και η Laura Linney πρωταγωνιστούν σε αυτήν την υπερφυσική ταινία τρόμου με επίκεντρο τον θρυλικό Mothman, ένα πλάσμα που εθεάθη τη δεκαετία του ’60 στο Point Pleasant της Δυτικής Βιρτζίνια. Ένας σύζυγος και μια σύζυγος εμπλέκονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα αφού η σύζυγός του εντόπισε ένα ιπτάμενο μαύρο πλάσμα και αμέσως μετά, αναπτύσσει όγκο στον εγκέφαλο και πεθαίνει. Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο John, ο σύζυγος, αποκτά εμμονή με τον Mothman και οι αυταπάτες του αρχίζουν να τον οδηγούν στην παράνοια, κάτι που είναι πολύ λυπηρό όταν το βλέπεις από τη σκοπιά της θλίψης και όχι από έναν φακό τρόμου.
Από τα γεγονότα που περιγράφονται στην ταινία, πραγματικό περιστατικό αποτελεί η κατάρρευση της γέφυρας, δυστύχημα κατά το οποίο σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν 46 άτομα –και όχι 36 όπως αναφέρει η ταινία- το Δεκέμβριο του 1967. Το ατύχημα οφειλόταν σε κατασκευαστική ατέλεια ενώ η ταινία αναφέρει ότι ήταν ανεξήγητο. Επίσης πραγματικό πρόσωπο είναι ο συγγραφέας John Keel που είχε ερευνήσει τις μαρτυρίες για το παράξενο πλάσμα στη συγκεκριμένη περιοχή και που πράγματι είχε γράψει το ομότιτλο βιβλίο.
Πραγματικές ήταν επίσης και μερικές από τις μαρτυρίες που δραματοποιούνται στην ταινία χωρίς όμως αυτές να έχει διαπιστωθεί αν αποτελούσαν είδος μαζικής υστερίας. Το πλάσμα παρουσιάστηκε σε διαφορετικές περιπτώσεις, σε άλλες από τις οποίες το είδε μόνον ένας μάρτυρας και σε άλλες περισσότεροι, όπως δύο ζευγάρια που ταξίδευαν με το ίδιο αμάξι. Η επικρατέστερη επιστημονική εκδοχή είναι ότι οι μάρτυρες είχαν δει ένα σπάνιο είδος πουλιού και ίσως τα μάτια του να φαίνονταν κόκκινα εξαιτίας της πρόσπτωσης των προβολέων των αυτοκινήτων τους ή της λάμπας φωτισμού του δρόμου αφού όλοι το είχαν δει νύχτα.
The Strangers: Ματωμένη νύχτα (The Strangers: Prey at Night), 2018
Το “The Strangers: Prey at Night” είναι μια slasher ταινία του 2018 σε σκηνοθεσία Johannes Roberts, με σενάριο που συνυπογράφουν οι Bryan Bertino και Ben Ketai. Η πλοκή βασίζεται σε μια τετραμελή οικογένεια που διανυκτερεύει σε μία κατασκήνωση όπου ανήκει σε ένα μέλος της οικογένειας, χωρίς να γνωρίζει ότι μια τριάδα δολοφόνων αναζητούσε επίσης ανάπαυλα εκεί. Ένα προς ένα, τα μέλη της οικογένειας στοχοποιούνται και θα εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι ο σκηνοθέτης και συγγραφέας αυτής της ταινίας άντλησε έμπνευση από τη ζωή του για να τροφοδοτήσει αυτήν την ταινία.
Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα που ενέπνευσαν το “The Strangers: Prey at Night” είναι τα ίδια με τα γεγονότα που ενέπνευσαν το “The Strangers” του Bryan Bertino. Αυτό σημαίνει ότι το μόνο πράγμα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα για το Prey at Night είναι ότι η γενική ιδέα των «άγνωστων» που διαπράττουν τυχαία εγκλήματα.
«Ως παιδί, ζούσα σε ένα σπίτι σε έναν δρόμο στη μέση του πουθενά. Ένα βράδυ, ενώ οι γονείς μας ήταν έξω, κάποιος χτύπησε την εξώπορτα και η μικρή μου αδερφή απάντησε. Στην πόρτα ήταν κάποιοι που ζητούσαν κάποιον που δεν έμενε εκεί. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι χτυπούσαν τις πόρτες στην περιοχή και, αν δεν ήταν κανείς μέσα, εισέβαλαν στα σπίτια» υποστήριξε ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Backcountry (2014)
Πρόκειται για μία καναδική ταινία τρόμου επιβίωσης, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Adam MacDonald, σηματοδοτώντας το σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε ταινία μεγάλου μήκους. Ένα ζευγάρι που ζει στην πόλη αποφασίζει να κάνει κάμπινγκ στο δάσος για να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα και την φασαρία της πόλης. Τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν δυσάρεστη τροπή αφού το ζευγάρι αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα καθώς περπατάει στο πυκνό δάσος, αλλά σύντομα συνειδητοποιούν ότι έχουν χαθεί και κανείς από τους δύο δεν έχει τα τηλέφωνά του.
Μπορεί να φαίνεται λίγο μη ρεαλιστικό για δύο ενήλικες να μην έχουν ούτε ένα τηλέφωνο μαζί τους, αλλά η ιστορία γίνεται ακόμα πιο τρελή όταν το ζευγάρι αρχίζει να καταδιώκεται από μια μαύρη αρκούδα. Δυστυχώς, αυτό που προοριζόταν να είναι ένα ειρηνικό Σαββατοκύριακο μετατρέπεται σε αγώνα επιβίωσης. Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Mark Jordan και της αρραβωνιαστικιάς του Terra Novy που αντιμετώπισαν μια μαύρη αρκούδα ενώ έκαναν πεζοπορία στο πάρκο Algonquin τον Ιούνιο του 2005. Κατά τη διάρκεια της εκδρομής τους, ο Mark δέχθηκε επίθεση από το ζώο που είχε ως αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς στον ώμο του, το χέρι και στήθος. Από θαύμα κατάφερε να επιβιώσει αφού παρίστανε τον νεκρό μέχρι που τελικά η αρκούδα έχασε το ενδιαφέρον και τελικά τους άφησε μόνους.
Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Mark έγραψε το “Into The Wild: My Journey Through Algonquin Park“, το οποίο αφηγείται την τρομακτική εμπειρία του με ζωηρές λεπτομέρειες. Αργότερα πούλησε τα κινηματογραφικά του δικαιώματα στον σκηνοθέτη Rob Connolly, ο οποίος αποφάσισε να κάνει το Backcountry.
Μαύρα Χριστούγεννα (Black Christmas), 1974
Αυτή η δημοφιλής slasher ταινία που θεωρείται πλέον ένα cult κλασικό θρίλερ για τους λάτρεις των ταινιών τρόμου, βασίστηκε στην πραγματικότητα σε μια σειρά δολοφονιών που συνέβησαν στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ., καθώς και στον αστικό μύθο, «η μπέιμπι σίτερ και ο άντρας στον επάνω όροφο». Τα Μαύρα Χριστούγεννα είναι μια εξαιρετική ταινία slasher, όπου κανείς δεν επιζεί από τον δολοφόνο. Ένας αδελφός γιορτάζει την περίοδο των Χριστουγέννων και ενώ κάνει ένα πάρτι, ένας άντρας μπαίνει κρυφά στο σπίτι και χώνεται στη σοφίτα. Από εκεί και πέρα η ανάσα κόβεται καθώς όλο και περισσότερα κορίτσια των συλλόγων σκοτώνονται αβοήθητα ενώ στο βάθος παίζει χριστουγεννιάτικη μουσική.
Πόσες φορές δεν έχει τύχει να δούμε ένα θρίλερ και η ατμόσφαιρα να είναι τόσο τεταμένη που μας κόβεται η ανάσα; Ειδικά για όσους τρομάζουν εύκολα, συχνά καλούμαστε να επαναλάβουμε το «είναι μόνο μία ταινία, είναι ταινία» για να μας κρατήσει στην πραγματικότητα και να μην πάθουμε κρίση πανικού από τις τρομακτικές σκηνές και το άγχος που επικρατεί.
Τι γίνεται όμως όταν η ταινία δεν είναι απλώς ταινία; Τι λέτε στον εαυτό σας εάν τα πράγματα που βλέπετε συνέβησαν στην πραγματικότητα; Λοιπόν, αυτό είναι ένα είδος ταινίας τρόμου που είναι πιο δύσκολο να ξεφύγεις.
Οι ταινίες θρίλερ που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα αγγίζουν σχεδόν κάθε κατηγορία που συνθέτει τον τρόμο: υπερφυσικά γεγονότα, εισβολές στα σπίτια, φυσικές καταστροφές, επιθέσεις από ανθρώπους και ζώα. Υπάρχουν ευρέως δημοφιλείς ταινίες που εμπνέονται από την πραγματική ζωή και έχουν δραματοποιηθεί για να τροφοδοτήσουν αυτό για το οποίο το κοινό διψά: πανικό και τρόμο.
Τρόμος στο Άμιτιβιλ (The Amityville Horror), 1979
Η ταινία ακολουθεί ένα νεαρό ζευγάρι που αγοράζει ένα σπίτι στοιχειωμένο από δυνάμεις του κακού. Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Jay Anson του 1977, το οποίο κατέγραψε τα πραγματικά γεγονότα από τις παραφυσικές εμπειρίες της οικογένειας Lutz που διέμενε για λίγο στο Amityville της Νέας Υόρκης, όπου ο καταδικασμένος δολοφόνος Ronald DeFeo Jr. διέπραξε τη μαζική δολοφονία της οικογένειάς του το 1974.
Το 1975, μια πενταμελής οικογένεια μετακόμισε στο σπίτι των ονείρων της – μια έπαυλη έξι υπνοδωματίων στη λεωφόρο Ocean 112 με το όνομα “High Hopes” – γνωρίζοντας ότι το σπίτι είχε γίνει σκηνή μιας φρικτής μαζικής δολοφονίας μόλις ένα χρόνο πριν. Η οικογένεια πολιορκήθηκε αμέσως από τρομερές οπτασίες, πράσινη λάσπη, κεφάλια γουρουνιού με κόκκινα μάτια, αιωρούμενα κρεβάτια και απαίσια κραυγές «Φύγε!»
Είκοσι οκτώ μέρες αργότερα, αυτό ακριβώς έκαναν, εγκαταλείποντας όλα τα υπάρχοντά τους και διηγήθηκαν την τρομακτική τους ιστορία σε όποιον άκουγε.
Η ταινία συνδυάζει ένα στοιχειωμένο σπίτι, φρικιαστικές προηγούμενες δολοφονίες και έναν εξορκισμό στην εξίσωση, κάνοντάς το να ξεχωρίσει ανάμεσα σε όλες τις ταινίες με δαιμονική κατοχή. Μπορεί οι σύγχρονες ταινίες να φαίνονται πιο τρομαχτικές στο σημερινό κοινό, αλλά το “Amityville Horror” ήταν σημαντικό για την καθιέρωση (ή τουλάχιστον την ανάπτυξη) πολλών στοιχείων που συνδέονται με αυτό το υπο-είδος τρόμου.
Το κορίτσι της διπλανής πόρτας (The Girl Next Door), 2007
Το “The Girl Next Door” αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Jack Ketchum. Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο εμπνεύστηκαν από την πραγματική περίπτωση της Sylvia Likens και της Gertrude Baniszewski. Η Meg Loughlin, μια έφηβη που μετά από το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που στοιχίζει τη ζωή και των δύο γονιών της στέλνεται – μαζί με τη μικρότερη αδερφή της – να ζήσει με τη θεία της Ruth. Δυστυχώς, η θεία της είναι μια σαδιστική ψυχοπαθής που αρχίζει να κακοποιεί, στη συνέχεια να βασανίζει τη Meg και επίσης να επιτίθεται σεξουαλικά στην αδελφή της, Suzan. ένα πραγματικό έγκλημα.
Το κορίτσι της διπλανής πόρτας χρησιμοποιεί συγκλονιστική βία και βαρβαρότητα ως αφηγηματικό και θεματικό εργαλείο κάτι για το οποίο ο σκηνοθέτης Gregory Wilson δέχτηκε έντονες κριτικές. Πρόκειται για μία ταινία που είναι πολύ πιο δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς ειδικά αν γνωρίζει ότι πρόκειται για πραγματικά γεγονότα.
Zodiac, 2007
Οι περισσότερες ταινίες του David Fincher πηγάζουν από την ανάγκη του για διερεύνηση της δύναμης του κακού, της σκοτεινής πλευράς ενός κόσμου που ζει στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του. Bασισμένο στην αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου κατά συρροή σαδιστή δολοφόνου που τρομοκρατούσε την κοινωνία του San Francisco τη δεκαετία του 1960 και 1970 και την προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να τον συλλάβουν, το “Zodiac” είναι η επιτομή του «Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία».
Μετά τη δολοφονία 4 ανθρώπων στέλνονται 3 επιστολές σε ισάριθμες εφημερίδες. Η μία φτάνει στην San Francisco Chronicle στην οποία ο άγνωστος αποστολέας τους, αναλαμβάνει την ευθύνη των δολοφονιών. Μαζί με την επιστολή, στέλνει και ένα κωδικοποιημένο κείμενο με σύμβολα, αριθμούς, και Ελληνικά γράμματα το Zodiac. Τα στοιχεία που βρέθηκαν από την αστυνομία, τον συνδέουν με 50 φόνους ενώ οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά παράθυρα, σπέρνουν τον πανικό και γίνονται άθελά τους συνεργοί της νοσηρής σκέψης και βούλησης του serial killer που αναζητά τη δημοσιότητα.
Η υπόθεση παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα ανεξιχνίαστα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Fincher, Vanderbilt και ο παραγωγός Bradley J. Fischer πέρασαν 18 μήνες διεξάγοντας τη δική τους έρευνα και έρευνα για τις δολοφονίες του Zodiac.
Το Κάλεσμα (Conjuring), 2013
Η ταινία βασίστηκε στην εμπειρία μιας οικογένειας την δεκαετία του 1970. Οι Perrons ( που στην ταινία ενσαρκώνονται από τη Lili Taylor και τον Ron Livingston) και οι πέντε κόρες τους έχουν πρόσφατα μετακομίσει σε μια απομονωμένη αγροικία, όπου μια υπερφυσική παρουσία γίνεται αισθητή.
Έτσι κάλεσαν τους ερευνητές παραφυσικών γεγονότων Lorraine (Vera Farmiga) και Ed (Patrick Wilson) Warren και ισχυρίστηκαν ότι η αγροικία στοιχειωνόταν από μια μάγισσα με το όνομα Bathsheba Sherman, η οποία πέθανε τον 19ο αιώνα και καταράστηκε τη γη πάνω στην οποία χτίστηκε η αγροικία. Υποστήριξαν ότι βίωναν μια σειρά από τρομακτικά γεγονότα στο σπίτι, όπως ουρλιαχτά, πόρτες που χτυπούσαν και αληθινό αίμα που έβγαινε από τα φρούτα. Αλλά και οι Cory και Jennifer Heinzen, οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες, είχαν αναφέρει ότι θεωρούν πως το σπίτι είναι «ακόμα στοιχειωμένο» καθώς και οι ίδιοι είχαν βιώσει μια σειρά από περίεργα υπερφυσικά φαινόμενα.
Μία ταινία που βασίζεται στην κλιμάκωση και στην τρομακτική μαγεία του άγνωστου. Η ένταση που δημιουργείται σκηνοθετικά και η ατμόσφαιρα αποδεικνύουν ότι το πιο τρομακτικό πράγμα για ένα κοινό δεν έχει να κάνει με αυτό που βλέπει αλλά με αυτό που δεν βλέπει. Παρ’ όλο που χρησιμοποιεί σκηνοθετικά πολλά κλισέ, το κάνει με μεγάλη αυτοπεποίθηση, γιατί ξέρει ότι όταν γίνονται με μαεστρία και αριστοτεχνικό τρόπο, τότε μεταμορφώνουν το αποτέλεσμα σε κλασική ταινία τρόμου που σου κόβει την ανάσα.
Άγριος Ωκεανός (Open Water), 2004
Πολλές ταινίες έχουν γραφτεί για επιθέσεις καρχαρία δημιουργώντας άγχος και φοβία για τα βάθη του ωκεανού. Ο “Άγριος Ωκεανός” όμως του Chris Kentis δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία αν αναλογιστεί κανείς ότι αφηγείται μία πραγματική ιστορία! Ένα ζευγάρι δυτών που κάνει τουρισμό στις Μπαχάμες, εγκαταλείπεται από αμέλεια στη μέση του ωκεανού. Το ρεύμα τους παρασύρει προς άγνωστη κατεύθυνση, ενώ κοπάδια καρχαριών ετοιμάζονται να τους κατασπαράξουν.
Γυρισμένο με ψηφιακή κάμερα, εν μέσω αληθινών καρχαριών, η ταινία έχει την ένταση ενός θρίλερ ενώ αφηγείται τον πραγματικό αγώνα επιβίωσης, καθώς το ζευγάρι μάχεται όχι μόνο με τα άγρια νερά του ωκεανού αλλά και με τους καρχαρίες που το περιβάλλουν. Ο Tom και η Eileen Lonergan εξαφανίστηκαν τον Ιανουάριο του 1998 κατά τη διάρκεια μιας αποστολής που διεξήγαγε το Outer Edge Dive στο χείλος του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου, 40 μίλια από το Πορτ Ντάγκλας, στο Κουίνσλαντ. Όπως και στην ταινία, ο Τομ και η Αϊλίν έφυγαν μόνοι τους και επανεμφανίστηκαν αργά.
Χρειάστηκαν δύο ημέρες για να αναφέρει ο κυβερνήτης του σκάφους την εξαφάνιση του ζευγαριού – στην ταινία, το περιστατικό αναφέρεται το επόμενο πρωί – οδήγησε σε μια εβδομάδα έρευνας, αλλά τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την εξαφάνιση του ζευγαριού, κομμάτια του εξοπλισμού καταδύσεων τους ξεβράστηκαν σε μια ερημική παραλία και ενώ υπήρξαν ζημιές, αποδόθηκε σε κοράλλια και όχι σε επίθεση ζώων.
Σιωπηλό Σπίτι (Silent House), 2011
Το “Silent House” είναι μια αμερικανική ανεξάρτητη ψυχολογική ταινία τρόμου του 2011 σε σκηνοθεσία Chris Kentis και Laura Lau, με πρωταγωνίστρια την Elizabeth Olsen που ενσαρκώνει τη Sarah. Η πλοκή επικεντρώνεται σε μια νεαρή γυναίκα που επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι όπου και τρομοκρατείται από έναν αόρατο εισβολέα που επιτίθεται στον πατέρα της ενώ εκείνη καταφέρνει να δραπετεύσει και βρίσκει καταφύγιο τον θείο της, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας θα σοκάρεστε καθώς βλέπετε την πλοκή να εξελίσσεται και σε κάθε σημείο να υπάρχει και μία μεγάλη αποκάλυψη. Θα εκπλαγείτε μόλις αποκαλυφθεί τι συνέβη τελικά σε αυτήν την οικογένεια ειδικά αν συνειδητοποιήσετε ότι η αληθινή ιστορία στην οποία βασίζεται αυτή η ταινία προέρχεται από τη δεκαετία του 1940 στην Ουρουγουάη.
Ο Χρησμός της Πεταλούδας (The Mothman Prophecies), 2002
Ο Richard Gere και η Laura Linney πρωταγωνιστούν σε αυτήν την υπερφυσική ταινία τρόμου με επίκεντρο τον θρυλικό Mothman, ένα πλάσμα που εθεάθη τη δεκαετία του ’60 στο Point Pleasant της Δυτικής Βιρτζίνια. Ένας σύζυγος και μια σύζυγος εμπλέκονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα αφού η σύζυγός του εντόπισε ένα ιπτάμενο μαύρο πλάσμα και αμέσως μετά, αναπτύσσει όγκο στον εγκέφαλο και πεθαίνει. Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο John, ο σύζυγος, αποκτά εμμονή με τον Mothman και οι αυταπάτες του αρχίζουν να τον οδηγούν στην παράνοια, κάτι που είναι πολύ λυπηρό όταν το βλέπεις από τη σκοπιά της θλίψης και όχι από έναν φακό τρόμου.
Από τα γεγονότα που περιγράφονται στην ταινία, πραγματικό περιστατικό αποτελεί η κατάρρευση της γέφυρας, δυστύχημα κατά το οποίο σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν 46 άτομα –και όχι 36 όπως αναφέρει η ταινία- το Δεκέμβριο του 1967. Το ατύχημα οφειλόταν σε κατασκευαστική ατέλεια ενώ η ταινία αναφέρει ότι ήταν ανεξήγητο. Επίσης πραγματικό πρόσωπο είναι ο συγγραφέας John Keel που είχε ερευνήσει τις μαρτυρίες για το παράξενο πλάσμα στη συγκεκριμένη περιοχή και που πράγματι είχε γράψει το ομότιτλο βιβλίο.
Πραγματικές ήταν επίσης και μερικές από τις μαρτυρίες που δραματοποιούνται στην ταινία χωρίς όμως αυτές να έχει διαπιστωθεί αν αποτελούσαν είδος μαζικής υστερίας. Το πλάσμα παρουσιάστηκε σε διαφορετικές περιπτώσεις, σε άλλες από τις οποίες το είδε μόνον ένας μάρτυρας και σε άλλες περισσότεροι, όπως δύο ζευγάρια που ταξίδευαν με το ίδιο αμάξι. Η επικρατέστερη επιστημονική εκδοχή είναι ότι οι μάρτυρες είχαν δει ένα σπάνιο είδος πουλιού και ίσως τα μάτια του να φαίνονταν κόκκινα εξαιτίας της πρόσπτωσης των προβολέων των αυτοκινήτων τους ή της λάμπας φωτισμού του δρόμου αφού όλοι το είχαν δει νύχτα.
The Strangers: Ματωμένη νύχτα (The Strangers: Prey at Night), 2018
Το “The Strangers: Prey at Night” είναι μια slasher ταινία του 2018 σε σκηνοθεσία Johannes Roberts, με σενάριο που συνυπογράφουν οι Bryan Bertino και Ben Ketai. Η πλοκή βασίζεται σε μια τετραμελή οικογένεια που διανυκτερεύει σε μία κατασκήνωση όπου ανήκει σε ένα μέλος της οικογένειας, χωρίς να γνωρίζει ότι μια τριάδα δολοφόνων αναζητούσε επίσης ανάπαυλα εκεί. Ένα προς ένα, τα μέλη της οικογένειας στοχοποιούνται και θα εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι ο σκηνοθέτης και συγγραφέας αυτής της ταινίας άντλησε έμπνευση από τη ζωή του για να τροφοδοτήσει αυτήν την ταινία.
Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα που ενέπνευσαν το “The Strangers: Prey at Night” είναι τα ίδια με τα γεγονότα που ενέπνευσαν το “The Strangers” του Bryan Bertino. Αυτό σημαίνει ότι το μόνο πράγμα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα για το Prey at Night είναι ότι η γενική ιδέα των «άγνωστων» που διαπράττουν τυχαία εγκλήματα.
«Ως παιδί, ζούσα σε ένα σπίτι σε έναν δρόμο στη μέση του πουθενά. Ένα βράδυ, ενώ οι γονείς μας ήταν έξω, κάποιος χτύπησε την εξώπορτα και η μικρή μου αδερφή απάντησε. Στην πόρτα ήταν κάποιοι που ζητούσαν κάποιον που δεν έμενε εκεί. Αργότερα ανακαλύψαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι χτυπούσαν τις πόρτες στην περιοχή και, αν δεν ήταν κανείς μέσα, εισέβαλαν στα σπίτια» υποστήριξε ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Backcountry (2014)
Πρόκειται για μία καναδική ταινία τρόμου επιβίωσης, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Adam MacDonald, σηματοδοτώντας το σκηνοθετικό του ντεμπούτο σε ταινία μεγάλου μήκους. Ένα ζευγάρι που ζει στην πόλη αποφασίζει να κάνει κάμπινγκ στο δάσος για να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα και την φασαρία της πόλης. Τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν δυσάρεστη τροπή αφού το ζευγάρι αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα καθώς περπατάει στο πυκνό δάσος, αλλά σύντομα συνειδητοποιούν ότι έχουν χαθεί και κανείς από τους δύο δεν έχει τα τηλέφωνά του.
Μπορεί να φαίνεται λίγο μη ρεαλιστικό για δύο ενήλικες να μην έχουν ούτε ένα τηλέφωνο μαζί τους, αλλά η ιστορία γίνεται ακόμα πιο τρελή όταν το ζευγάρι αρχίζει να καταδιώκεται από μια μαύρη αρκούδα. Δυστυχώς, αυτό που προοριζόταν να είναι ένα ειρηνικό Σαββατοκύριακο μετατρέπεται σε αγώνα επιβίωσης. Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Mark Jordan και της αρραβωνιαστικιάς του Terra Novy που αντιμετώπισαν μια μαύρη αρκούδα ενώ έκαναν πεζοπορία στο πάρκο Algonquin τον Ιούνιο του 2005. Κατά τη διάρκεια της εκδρομής τους, ο Mark δέχθηκε επίθεση από το ζώο που είχε ως αποτέλεσμα σοβαρούς τραυματισμούς στον ώμο του, το χέρι και στήθος. Από θαύμα κατάφερε να επιβιώσει αφού παρίστανε τον νεκρό μέχρι που τελικά η αρκούδα έχασε το ενδιαφέρον και τελικά τους άφησε μόνους.
Μετά από αυτό το περιστατικό, ο Mark έγραψε το “Into The Wild: My Journey Through Algonquin Park“, το οποίο αφηγείται την τρομακτική εμπειρία του με ζωηρές λεπτομέρειες. Αργότερα πούλησε τα κινηματογραφικά του δικαιώματα στον σκηνοθέτη Rob Connolly, ο οποίος αποφάσισε να κάνει το Backcountry.
Μαύρα Χριστούγεννα (Black Christmas), 1974
Αυτή η δημοφιλής slasher ταινία που θεωρείται πλέον ένα cult κλασικό θρίλερ για τους λάτρεις των ταινιών τρόμου, βασίστηκε στην πραγματικότητα σε μια σειρά δολοφονιών που συνέβησαν στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ., καθώς και στον αστικό μύθο, «η μπέιμπι σίτερ και ο άντρας στον επάνω όροφο». Τα Μαύρα Χριστούγεννα είναι μια εξαιρετική ταινία slasher, όπου κανείς δεν επιζεί από τον δολοφόνο. Ένας αδελφός γιορτάζει την περίοδο των Χριστουγέννων και ενώ κάνει ένα πάρτι, ένας άντρας μπαίνει κρυφά στο σπίτι και χώνεται στη σοφίτα. Από εκεί και πέρα η ανάσα κόβεται καθώς όλο και περισσότερα κορίτσια των συλλόγων σκοτώνονται αβοήθητα ενώ στο βάθος παίζει χριστουγεννιάτικη μουσική.
