Βρεθήκαμε για τρίτη διαδοχική χρονιά στη Βόρεια Εύβοια, την Αιδηψό, τη Λίμνη και την Αγία Άννα. Περιοχές που επλήγησαν από την καταστροφική πύρινη λαίλαπα του 2021 και αναζητούν τον βηματισμό τους τρία χρόνια μετά. Ο κινηματογράφος Απόλλων άνοιξε και πάλι τις πύλες του και η περιοχή πήρε ένα ιδιαίτερο, πολιτιστικό χρώμα για μία περίπου εβδομάδα. Ας δούμε όμως κάποιες από τις στιγμές που ξεχωρίσαμε σε αυτό το ταξίδι μας και τις κουβαλάμε στο μπαούλο των αναμνήσεών μας.
10 – Η παρουσία του Εμίν Αλπέρ. Ο Τούρκος σκηνοθέτης ήρθε με την ταινία του “Ημέρες Ξηρασίας”. Ένα εξαιρετικό queer, οικολογικό δράμα αντιθέσεων. Ένα από τα κορυφαία έργα των τελευταίων ετών που είχαμε τη τύχη να παρακολουθήσουμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος υποστήριξε την αξία της Δικαιοσύνης, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο παραβιάζεται στην πατρίδα του και έδωσε το σύνθημα πως ο αγώνας δε σταματάει ποτέ όσον αφορά το περιβάλλον και τις θεμελιώδεις αξίες της Δημοκρατίας.
9 – To βραδινό μπάνιο μετά τα μεσάνυχτα στις θερμές πηγές που γειτνιάζουν με τη θάλασσα σε ένα μοναδικό σκηνικό ελευθερίας. Περίπου είκοσι λεπτά και στη συνέχεια μεταφορά στο νερό με το σώμα να “ξεκλειδώνει” και να παραδίνεται στη μαγεία της φύσης που έχει την ικανότητα να κάνει το θαύμα της για μία ακόμα φορά.
8 – Η παρουσία και το masterclass της Κατερίνας Μπέη που μίλησε για τη σημασία της έμπνευσης και τη δύναμη της γραφής σε έναν κόσμο που το κάνουμε ολοένα και λιγότερο. Η σεναριογράφος της “Φόνισσας” της Εύας Νάθενα ήταν μία ευχάριστη νότα με ψύχραιμη και καθαρή σκέψη.
7 – Το τμήμα AGORA που κάνει τη φήμη του Φεστιβάλ να ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα το τέλος των εργασιών του συνοδεύτηκε από ένα μοναδικό πάρτυ, στο οποίο όλοι οι συμμετέχοντες απόλαυσαν ποιοτική μουσική χορεύοντας για ώρες στους ήχους του Ρόμπυ Εκσιέλ.
6 – Οι VR προβολές που μας ταξιδεύουν σε έναν άλλον κόσμο. Ξεχωρίσαμε το “21-22 Κίνα” Τιερί Λοά και το “MYRIAD. Where we connect” των Μίκαελ Γκρότενχοφ και Κρίστιαν Τσίπφελ.
5 – DJ set κι από τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (Τhe Boy) μετά την προβολή του “Winona”. Στο θρυλικό “Κύμα”, το σημείο συνάντησης όλων των σινεφίλ.
4 – Η συναυλία Λένας Κιτσοπούλου και Δώρου Δημοσθένους που απογείωσε το Σαββατόβραδο. Φινάλε και ραντεβού για το 2025 σε λαϊκό τόνο με την μουσική να συναντάει τον κινηματογράφο στον Απόλλωνα και να απογειώνει το συναίσθημα.
3 – Η πεζοπορία στο Ξηρός Όρος που μας έφερε αντιμέτωπους με την ανάκαμψη του δάσους. Η φύση έχει τον τρόπο να γιατρεύει τις πληγές της με σύμμαχο τον χρόνο, αρκεί κι ο άνθρωπος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
2 – Τα “Σαγόνια του Καρχαρία” του Στίβεν Σπίλμπεργκ γέμισαν τον κινηματογράφο. Μία ταινία του 1976 που προβλήθηκε και προκάλεσε ρίγη συγκίνησης. «Ένα υδάτινο γουέστερν υποδειγματικής έντασης, όπου η απειλή περισσότερο υπονοείται (μέσα από το θρυλικό μουσικό θέμα του Τζον Γουίλιαμς και το συγκλονιστικό υποβρύχιο POV του ίδιου του καρχαρία), λειτουργώντας ως σύμβολο και αλληγορία, που μας προσκαλεί να αντικρίσουμε κατάματα το πιο άγριο τέρας: εκείνο που κρύβεται βαθιά μέσα μας και γεννά τον πιο παραλυτικό φόβο».
1 – Σε ένα κινηματογραφικό Φεστιβάλ δεν μπορούμε να αφήσουμε τις ταινίες. Η καλύτερη που ανακαλύψαμε ήταν το “Περπατώντας πάνω στο νερό” της Αϊσά Μαϊγκά. Ταξίδι στον Νίγηρα, εκεί οι μητέρες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν γειτονικά για να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους. Τα μεγαλύτερα αδέλφια μετατρέπονται σε κηδεμόνες και προστάτες των φαμιλιών. Η παρουσία του νερού αγνοείται από τις αρμόδιες αρχές ή τουλάχιστον δεν παίρνουν την πρωτοβουλία να απεγκλωβίσουν από το αδιέξοδό τους αυτούς τους ανθρώπους.
