Ο Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας Άλεν Γκίνσμπεργκ, θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών καθώς διετέλεσε πρωτοπόρο μέλος της Μπιτ Γενιάς, συμβάλλοντας στην καθιέρωση μιας αντικουλτούρας που επεκτάθηκε στον κινηματογράφο, τη μουσική και αλλού. Το «Ουρλιαχτό», το εμβληματικό ποίημα του που έγραψε το 1956, ήταν αυτό που έθεσε τα θεμέλια της κουλτούρας των Μπιτ. Σύντομα ακολούθησε το έργο του Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ και φυσικά, ο «Δρόμος» του Τζακ Κέρουακ, που ως γνωστόν θα έβρισκε τον δικό του δρόμο για τη μεγάλη οθόνη.
«Νομίζω πως ήταν όταν συνάντησα τον Κέρουακ και τον Μπάροους -στα 17 μου- που συνειδητοποίησα ότι μιλούσα μέσα από ένα άδειο κρανίο. Δεν σκεφτόμουν τις δικές μου σκέψεις ούτε μιλούσα τις δικές μου σκέψεις» – Άλεν Γκίνσμπεργκ
Ο Γκίνσμπεργκ αναζητούσε ως γνωστόν έμπνευση στη μουσική, εντάσσοντας συχνά τη μουσική στην ποίησή του. Ενώ ονόματα όπως ο Μπομπ Ντίλαν, οι Clash και η Πάτι Σμιθ είτε τον ενέπνευσαν -ή εμπνεύστηκαν από τον Γκίνσμπεργκ, ο ποιητής ήταν λιγότερο πρόθυμος να συζητήσει τη σχέση του με τον κινηματογράφο και την τέχνη της υποκριτικής.
Έχοντας ζήσει και ανθίσει στο μποέμικο καλλιτεχνικό στέκι της Νέας Υόρκης, το East Village, ο Γκίνσμπεργκ ήταν εκεί όταν, το 1987, ο Γιάνγκμαν Κιμ άνοιξε το πρώτο από τα καταστήματα «Kim’s Video & Music», το οποίο έγινε ιδιαίτερα αγαπητό μέρος για τις γνωστές προσωπικότητες που ζούσαν στην περιοχή.
«Ακολούθησε το εσωτερικό σου φεγγαρόφωτο, μην κρύβεις την τρέλα σου» – Άλεν Γκίνσμπεργκ
Κατά τα φαινόμενα, ο Κιμ συνήθιζε να ζητά από τους πιο διάσημους πελάτες που επισκέπτονταν το μαγαζί του να επιλέξουν μερικές από τις αγαπημένες τους ταινίες -κάτι στο οποίο ο Γκίνσμπεργκ συμμετείχε με μεγάλη χαρά. Ενώ πολλές από τις λίστες που δημιούργησε ο Κιμ έχουν χαθεί στο χάος της χαρούρας της προ-διαδικτυακής εποχής, το The Allen Ginsberg Project κατόρθωσε να ξεθάψει τη λίστα με τις αγαπημένες ταινίες του.
Αν και δεν μπορέσαμε να βρούμε πληροφορίες σχετικά με την ημερομηνία της λίστας του Γκίνσμπεργκ, αξίζει να επισημάνουμε ότι η πιο πρόσφατη ταινία είναι η underground ταινία του Ρον Ράις του 1960, The Flower Thief. Αντίθετα, η παλαιότερη επιλογή είναι το Θωρηκτό Ποτέμκιν, η σοβιετική βωβή ταινία του 1925 του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Αλλού υπάρχουν μερικές αναφορές για τον Ζαν Κοκτώ και τον Μαρσέλ Καρνέ. Δείτε τον πλήρη κατάλογο, παρακάτω.
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Άλεν Γκίνσμπεργκ:
1. Pull My Daisy – Ρόμπερτ Φρανκ και Άλφρεντ Λέσλι, 1959.
2. Θωρηκτό Ποτέμκιν – Σεργκέι Αϊζενστάιν, 1925.
3. Η μεγάλη Χίμαιρα – Ζαν Ρενουάρ, 1937.
4. The Flower Thief – Ρον Ράις, 1960.
5. Το αίμα του ποιητή – Ζαν Κοκτώ, 1930.
6. Ορφέας και Ευριδίκη – Ζαν Κοκτώ, 1950.
7. Το Λιμάνι των Απόκληρων – Μαρσέλ Καρνέ, 1938.
8. Τα Παιδιά του Παραδείσου – Μαρσέλ Καρνέ, 1945.
9. Πεπέ λε Μόκο – Ζουλιάν Ντουβιβιέ, 1937.
10. Η Μαγεία του Ουρανού και της Γης – Χάρι Έβερετ Σμιθ, 1957, 1962.
➸ Δείτε επίσης: Άλεν Γκίνσμπεργκ: «Θα ήθελα να πλάγιαζα με τον Ρεμπό»
