Ο Ράτζα Σεχαντέ, δικηγόρος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία και διερευνά με καθαρή, αποστασιοποιημένη ματιά -στο μέτρο του δυνατού- την παράλληλη πορεία δύο λαών. Στο βιβλίο του τολμά χωρίς δισταγμούς να ανακαλύπτει, να ξεσκεπάζει αλήθειες και τις βαθύτερες αιτίες, δίνοντας μας πειστικές απαντήσεις με δεδομένα, γεγονότα και συμφωνίες που διαμόρφωσαν τη σημερινή ιστορία. Ο συγγραφέας βλέπει ένα μεταμορφωμένο θηρίο, έρμαιο της άγριας Δεξιάς με αυστηρούς, αδίστακτους ηγέτες που κατευθύνουν την πλειοψηφία της εβραϊκής κοινότητας κι από την άλλη πλευρά έναν εξαθλιωμένο λαό που επιβιώνει στα όρια, αλλά δεν έχει το απαιτούμενο οξυγόνο να ζήσει.

Αποκαλύπτει πόσο καλοσχεδιασμένη ήταν από τους Άγγλους, ήδη από το 1920, η ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948. 1.000.000 Παλαιστινίων εκτοπίστηκε. Η έρευνα καταλήγει πως οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν δικό τους μύθο, πως κέρδισαν δηλαδή την ανεξαρτησία τους από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Το αδύναμο αυτό επιχείρημα ενισχύεται με τον παραλογισμό που κρύβει μέσα της η θεωρία του «σιωνιστικού αποικισμού». Η ειρωνεία είναι πως υποστηρίζεται ότι αυτή η γη περίμενε αυτούς τους ανθρώπους να έρθουν να κατοικήσουν 2000 χρόνια.

Με τρομερή οργάνωση κι επιμονή κατάφεραν συνεχώς να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα. Η συστηματική εδραίωση κι η υποστήριξη του μύθου έφερε ως φυσικό επακόλουθο καταστροφή μνημείων, ως μέρος της συνολικής μάχης, καθώς δεν έπρεπε να μείνει τίποτα που να θυμίζει τις μνήμες του παρελθόντος. Η μεταφορά της δράσης στον πόλεμο των επτά ημερών αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Με ψυχραιμία εξηγεί πως η συντριπτική νίκη του Ισραήλ ήταν αναμενόμενη βάσει σχεδιασμού κι όχι ένα θαύμα, όπως και σήμερα κάποιοι θέλουν να περιγράφουν.

H λύση καθυστερεί, στην πραγματικότητα όμως ο ισχυρός δεν την επιθυμεί. Κάπως έτσι φτάνουμε σήμερα στα όρια της “εθνοκάθαρσης”. Μία απίστευτη βαρβαρότητα απέναντι σε αμάχους που η τύχη τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι με τη γέννηση τους σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή. Ο Σεχαντέ βαθύς γνώστης και βιωματικά, μελετώντας ψύχραιμα και προσεκτικά δεν εξαιρεί από τα γραφόμενά τους τις φιλειρηνικές διαδηλώσεις των Ισραηλιτών. Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν επί Γιτζάκ Ράμπιν. Τότε με παρρησία δήλωνε πως οι εποικισμοί συνιστούν καρκίνο για τον κοινωνικό, δημοκρατικό ιστό του Ισραήλ.

Τα πράγματα ωστόσο σήμερα δεν επιτρέπουν χαμόγελα κι ακτίδα αισιοδοξίας. Πικρές διαπιστώσεις κι η ίδια η πραγματικότητα μας φέρνουν μπροστά σε μία “γενοκτονία”. Από τη μία οι ισραηλινινή κοινωνία που γαλουχείται  πλέον στη βιαιότητα υπό την απειλή ενός αόρατου εχθρού. Κοινωνία υπνωτισμένη, αφασιακή απέναντι σε θηριωδίες και φρικαλεότητες. Από την άλλη πλευρά οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι κι αδύναμοι. Ο μισός πληθυσμός αφορά παιδιά κάτω των 18 ετών. Στα όρια της ανέχειας ελπίζουν σε ελευθερία και δικαιοσύνη. Άνθρωποι που υπέστησαν έναν επώδυνο συμβιβασμό, έχασαν την περηφάνια και την αξιοπρέπειά τους. Η ηθική διαύγεια κι η απογύμνωση της καρδιάς του συγγραφέα δίνουν παραστατικό χαρακτήρα και ζωντάνια στην αφήγησή του.

Σε συνθήκες Απαρχάιντ που μας φέρνουν στο μυαλό την ιστορία της Νοτίου Αφρικής ξετυλίγεται το κουβάρι των “εγκλημάτων πολέμου”. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου αναλύεται κι η δημιουργία της Χαμάς, όπως κι ο ρόλο της. Με πόνο, πίκρα κι απογοήτευση διαπιστώνει την υποκριτική στάση της παγκόσμιας κοινότητας, την απόλυτη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης, την υποχώρηση του διεθνούς ακτιβιστικού κινήματος και στέκεται στην ανεκτικότητα, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής που με χλιαρές αντιδράσεις ανέχονται τη ζοφερή καθημερινότητα που οδηγεί στον αφανισμό Παλαιστίνης και κατοίκων της.

Το όνειρο της αμοιβαίας ευημερίας συνθλίβεται κι οι χειρότερες προβλέψεις επιβεβαιώνονται. Εκδίκηση χωρίς αιτία και εγκατάλειψη της μίας πλευράς που βιώνει έναν επίπονο θάνατο. Η σιωπηρή συνενοχή όλων μας, η άρνηση μας να τραβήξουμε την κουρτίνα δεν αφήνει περιθώρια ανατροπής προς μία κατεύθυνση οικοδόμησης ενός καλύτερου κλίματος στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Το πιθανότερο σενάριο μάλιστα είναι από τις συζητήσεις των επόμενων ετών για αυτήν την κρίσιμη και ταυτόχρονα πολύπαθη περιοχή, να απουσιάζει ο παλαιστινιακός λαός. Κι αυτό είναι ένα ανείπωτο δράμα που δε θα ξεχάσουμε ποτέ κι ο ιστορικός του μέλλοντος θα σημειώσει πως ήμαστε εκεί και δεν κάναμε τίποτα.

➸ ΙΝΦΟ: Το βιβλίο “Τι φοβάται το Ισραήλ από την Παλαιστίνη;” του Ράτζα Σεχάντε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.