Μια ακόμα εβδομάδα αναγνωστικών εξερευνήσεων. Ποικίλες διαδρομές με την ημέρα να μεγαλώνει περίπου κατά μία ώρα και να μας δίνει τη αίσθηση πως το φως θα κερδίσει το σκοτάδι. Ταξίδια στον χρόνο και την ουσία του μηνύματος της ζωής που μέσα από κακές συνήθειες χαράσσει δρόμους και γράφει την ιστορία του καθενός μας σε κεφάλαια που πιθανώς για τους περισσότερους θα μείνουν “αθέατα” στο πέρασμα του χρόνου …

“Κακή Συνήθεια”, της Αλάνα Σ. Πορτέρο (Εκδόσεις Πατάκη)
Η πρωταγωνίστρια της Αλάνα Σ. Πορτέρο προσπαθεί να επιβιώσει και να διεκδικήσει ως τρανς άτομο τη θέση της στην κοινωνία έχοντας για συντροφιά της μοναχικούς, περιθωριοποιημένους χαρακτήρες, και για συμμάχους άλλες γενναίες γυναίκες που θα τη βοηθήσουν να καταλάβει ότι σ’ αυτό τον συναρπαστικό, και συνάμα τρομακτικό, κόσμο που δεν αποδέχεται το διαφορετικό, κάθε επιλογή είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Η “Κακή συνήθεια” είναι ένα μυθιστόρημα σκληρό, αλλά ταυτόχρονα ποιητικό και συγκινητικό, μια σαγηνευτική ιστορία αυτοπραγμάτωσης που μιλάει στον «ξένο» μέσα μας. «Διαβάστε οπωσδήποτε το μυθιστόρημα της Πορτέρο για να συλλάβετε τον βαθμό των δυσκολιών, του πόνου και του κινδύνου που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα μεγαλώνοντας». – Πέδρο Αλμοδόβαρ

“Νυχτερινό στη Γαλλία”, του Φάμπιο Στάσι (Εκδόσεις Ίκαρος)
Ο Βίντσε Κόρσο, βιβλιοθεραπευτής και ερευνητής λογοτεχνικών μυστηρίων, έχοντας επιβιβαστεί σε λάθος τρένο γνωρίζει τυχαία έναν καλλιεργημένο, μυστηριώδη άντρα, που θυμίζει τον αναρχικό τροβαδούρο Λεό Φερρέ. Ακολουθώντας τον, συνεχίζει το ταξίδι του μέχρι τη Γένοβα και στη συνέχεια την Κυανή Ακτή. Ανάμεσα σε φτωχικές πανσιόν και Αρ νουβό ξενοδοχεία, πίσω από στίχους ποιητών και ανθρώπους που κουβαλάνε στις πλάτες τους πλήθος ιστοριών, θα αναζητήσει και τη δική του, προσπαθώντας να ανακαλύψει την ταυτότητα ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ, στην πιο σημαντική έρευνα της ζωής του. Το “Νυχτερινό στη Γαλλία” είναι ένα νυχτερινό γεμάτο φως. Μια ιστορία γεμάτη λάθη, τυχαία γεγονότα, αναπάντεχες συναντήσεις, λαβυρίνθους και ανθρώπους που αναζητούν ένα λιμάνι. Ένα μυθιστόρημα για το τι σημαίνει να αφήνεις πίσω σου πρόσωπα και πράγματα, μα και να αψηφάς τα πάντα για να τα (ξανα)βρεις.

“O δρόμος του Σαν Τζοβάνι”, του Ίταλο Καλβίνο (Εκδόσεις Καστανιώτη)
Σε αυτούς τους πέντε εκλεπτυσμένους αυτοβιογραφικούς στοχασμούς, ο Ίταλο Καλβίνο ανατρέχει στο δικό του παρελθόν, θυμάται αμήχανους περιπάτους με τον πατέρα του από την παιδική του ηλικία, την παντοτινή λατρεία του για τον κινηματογράφο και τον αγώνα του με τους παρτιζάνους της ιταλικής Αντίστασης κατά των φασιστών. Συλλογίζεται επίσης τα κοινωνικά συμβόλαια, τη γλώσσα και τον πολιτισμό, την αίσθηση που του προκαλεί το να μαζεύει τα σκουπίδια από το καλάθι της κουζίνας και να τα πετάει, καθώς και το σχήμα που πιστεύει πως θα είχε ο κόσμος. Οι προβληματισμοί του αυτοί σχετικά με τη φύση της ίδιας της μνήμης είναι συναρπαστικοί, πνευματώδεις και φωτίζονται από την αλχημική ευφυΐα αυτού του σπουδαίου συγγραφέα. Σε τούτο το βιβλίο, ένα βιβλίο εξόχως προσωπικό και ακριβώς για αυτό ακατάτακτο, αναδεικνύονται όλες οι αστραφτερές αρετές του, η αντισυμβατική και αναλυτική του ματιά, η αφηγηματική και δοκιμιακή του δεινότητα, η ανθρωπιστική και κριτική του εγρήγορση. Ο Δρόμος του Σαν Τζοβάνι λειτουργεί, όπως εύστοχα επισημαίνει ο Τσέζαρε Γκάρμπολι στο επίμετρο της έκδοσης, ως μια «μεταφορά» για ολόκληρη τη λογοτεχνία του Ίταλο Καλβίνο.

“Μύθοι της Γεωγραφίας”, του Πωλ Ρίτσαρντσον (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Είναι στ’ αλήθεια η γεωγραφία πεπρωμένο; Τέρατα και δράκοι δεν εμφανίζονται πλέον στους χάρτες, αλλά η αντίληψή μας για τον κόσμο εξακολουθεί να διαμορφώνεται από γεωγραφικούς μύθους. Όπως, για παράδειγμα, ότι η Ευρώπη είναι το κέντρο του κόσμου, ή ότι η ανέγερση τειχών στα σύνορα είναι η λύση για τη μετανάστευση, ή ότι η Ρωσία είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα απειλεί τις γειτονικές της χώρες. Σε αυτό το ανατρεπτικό αλλά τεκμηριωμένο βιβλίο, ο Πολ Ρίτσαρντσον αμφισβητεί τις τρέχουσες δημοφιλείς εξηγήσεις του γεωγραφικού ντετερμινισμού και δείχνει πως ο κόσμος μας συχνά απέχει από την απεικόνισή του στον χάρτη. Στην πορεία επισκεπτόμαστε κάποια απίθανα μέρη: το Εθνικό Πάρκο Θίνγκβελιρ της Ισλανδίας, όπου μπορείς να κολυμπήσεις ανάμεσα σε δύο ηπείρους, και το Μπιρ Ταουίλ, στη Βόρεια Αφρική, το μόνο κατοικήσιμο μέρος στη Γη που δε διεκδικείται ενεργά από καμία χώρα. Ακολουθούμε το πρώτο τρένο που διέσχισε την Ευρασία, από την πόλη Γιγού της ανατολικής Κίνας ως το Μπάρκινγκ του ανατολικού Λονδίνου, και αξιολογούμε το συνοριακό τείχος ΗΠΑ-Μεξικού. Γραμμένο με ζωντάνια και γεμάτο αξιομνημόνευτα στοιχεία, το βιβλίο οι “Μύθοι της Γεωγραφίας” θα γυρίσει τον κόσμο σας ανάποδα.

“Ντροπή σου, Ολίβια”, του Γιώργου Λάγιου (Εκδόσεις Διόπτρα)
Η Ολίβια βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν επέ­λεξε. Η ψυχολογική βία που υφίσταται αδιάλειπτα τη βυθίζει σε μια δραματική καθημερινότητα που αισθάνεται ότι καταστρέφει και την κόρη της. Ο αληθινός της εαυτός αποσυνδέθηκε πριν από πολύ καιρό, όταν αγνόησε όλα τα κόκκινα σημάδια και επέλεξε τον πιο λάθος σύντροφο. Μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορεί να διανοηθεί πως υπάρ­χει κάτι άλλο εκτός από αυτή τη ζωή. Αυτή τη ζωή που της έμαθαν ότι της αξίζει. Είναι δεδομένη, είναι λίγη, είναι ανάξια να ζητάει κάτι περισσότερο από αυτό. Λίγο πριν από την καταστροφή της, αποφασίζει να επι­σκεφ­θεί έναν ψυχοθεραπευτή, ο οποίος σπάει τα πρωτόκολ­λα της ψυχολογίας για να μπορέσει να τη σώσει από το «κλειδωμένο» μυαλό της. Η μάχη που η Ολίβια δίνει για να πιστέψει πάλι στον εαυτό της είναι σχεδόν άνιση. Ίσως έχει μείνει ένα πολύ μικρό κομμάτι στην αυτοεκτίμησή της. Ο Έκτορας, μέσα από την ψυχοθεραπεία, της δείχνει τον δρό­μο για μια ζωή που δεν είχε καν ονειρευτεί. Θα της ξυπνήσει δυνάμεις που δεν ήξερε ότι έχει μέσα της. Από εκείνη εξαρτάται αν θα αλλάξει αυτό που ζει τόσα χρό­νια. Δεν είναι τόσο εύκολο, όμως. Ή μήπως είναι; ΟΛΙΒΙΑ: «Τα έχω κάνει όλα λάθος… Εγώ ευθύνομαι. Παίρνω όλη την ευθύνη, όμως δεν θέλω να ζήσω άλλο. Θέλω να πεθάνω! Θα αυτοκτονήσω». ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Και πώς έχεις σκεφτεί να το κάνεις;» ΟΛΙΒΙΑ: «Μα καλά, με ρωτάς πώς θέλω να το κάνω; Αλήθεια σου λέω, θέλω να πεθάνω. Το εννοώ!» ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Κι εγώ αλήθεια σε ρωτάω. Πώς σκοπεύεις να το κάνεις; Πες μου με λεπτομέρειες… Ελπίζω να μην το κάνεις τώρα μπροστά μου!» ΟΛΙΒΙΑ (τον κοιτάζει έκπληκτη στα μάτια): «Είσαι σοβαρός; Είσαι σίγουρα ψυχοθεραπευτής;» ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Εσύ θέλεις σίγουρα να πεθάνεις;»