Υπάρχει μια ανεπαίσθητη στιγμή, κάπου ανάμεσα στην επιθυμία για απόδραση και την ανάγκη για αυτογνωσία, όπου τα βιβλία μάς δείχνουν τον δρόμο. Αυτή την εβδομάδα, από έναν ψυχαναλυτικό γρίφο με βιολί μέχρι την ανατομία της ευφορίας μέσω ντοπαμίνης, η ανάγνωση γίνεται ένας συνεχής διάλογος με την απώλεια, την αναγέννηση και την υπέρβαση. Πέντε τίτλοι, πέντε διαφορετικοί καθρέφτες του εαυτού.  

“Το Θαύμα του Μάνγκο”, των Άρθουρ Κέσλερ & Άντορ Νέμεθ (εκδόσεις Gutenberg) 

Ένα βιολί λείπει. Όχι ένα οποιοδήποτε, αλλά εκείνο του διάσημου σολίστα που επιμένει ότι αυτό που βρίσκεται στο καμαρίνι του δεν είναι το δικό του. Μια υπόθεση που δεν θα λυνόταν ποτέ από τους Λάιτμαν της αστυνομικής λογικής, αλλά απαιτεί την πυκνότητα της ψυχανάλυσης και τη ματιά του Ντεριντά. Ο Κέσλερ και ο Νέμεθ μας παραδίδουν ένα ατμοσφαιρικό whodunit όπου η μουσική, η επιθυμία και η μνήμη συντονίζονται σε μια μελωδία απώλειας και υποσυνείδητου. Αν τα βιβλία είχαν ήχο, αυτό θα έπαιζε σαν πένθιμο κοντσέρτο για το εγώ και το alter ego του καθενός. 

“Ένας τόπος για να επιστρέφεις”, του Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν (εκδόσεις Πόλις) 
Αν το προηγούμενο βιβλίο είναι ένα βιολί που λείπει, αυτό εδώ είναι μια ολόκληρη ζωή που ανασυντίθεται με τη δύναμη της αφήγησης. Ο Τζεντ Τιούκσμπουρι θυμάται. Ή καλύτερα: ανασκαλεύει, ειρωνεύεται και συγχωρεί. Σε έναν κόσμο όπου τα μεταπτυχιακά συγκατοικούν με τα ψυχολογικά βάρη, και ο έρωτας φοράει τη μάσκα της καταστροφής, ο ήρωας του Γουόρεν γίνεται ένας ομηρικός Οδυσσέας του αμερικανικού Νότου — μόνο που το δικό του Ιθάκη είναι η συμφιλίωση με τον εαυτό. Ένα βιβλίο σαν παλιό bourbon: δυνατό, πικρό, και με εκείνη τη ζεστασιά που μένει στο στήθος. 

“Το τελευταίο μάθημα”, του Yoshinori Noguchi (εκδόσεις Πεδίο) 
Ένα μάθημα ζωής, όχι από αυτά που μπαίνουν σε στίχους και καδράκια, αλλά από εκείνα που σε φέρνουν μπροστά στην άβυσσο και σου ζητούν να διαλέξεις αν θα πέσεις ή θα πετάξεις. Ο ανώνυμος ήρωας βιώνει την απόλυτη πτώση και την ανοικοδόμηση με το γυμνό εργαλείο της ψυχής του. Ένα best seller με πνευματικό αποτύπωμα, που θα διαβάσεις σε μια ανάσα και θα θυμάσαι για πολύ περισσότερο. Γιατί το τελευταίο μάθημα είναι πάντα εκείνο που ξεχνάμε πρώτοι. 

“Ουσίες που σου αλλάζουν τη ζωή”, του David JP Phillips (εκδόσεις Παπασωτηρίου) 
Εδώ δεν μιλάμε πια μεταφορικά. Μιλάμε για ντοπαμίνη, σεροτονίνη, κορτιζόλη — το φαρμακευτικό αλφαβητάρι της σύγχρονης ψυχικής ισορροπίας. Το βιβλίο λειτουργεί σαν έναν οδηγό για να μη βουλιάξεις στα ρηχά του στρες, αλλά να επιπλεύσεις με τη δύναμη των νευροδιαβιβαστών. Όχι άλλο κοκτέιλ του διαβόλου, λέει ο συγγραφέας. Ώρα να φτιάξεις ένα κοκτέιλ του εαυτού σου — εκείνου που νιώθει, δημιουργεί και ευτυχεί. Πρακτικό, φωτεινό και ξεκάθαρο σαν τον πρώτο καφέ της ημέρας. 

“Η νέα εμμηνόπαυση”, της Δρ. Mary Claire Haver (εκδόσεις Παπαδόπουλος) 
Μπορεί η εμμηνόπαυση να ξορκίστηκε ως ταμπού για δεκαετίες, αλλά εδώ έρχεται ως επανάσταση. Με επιστημονική τεκμηρίωση και τόνο απενοχοποιημένο, η Mary Claire Haver δεν απλώς διαλύει τους μύθους — προσφέρει χάρτη, πυξίδα και οδηγίες πλοήγησης για κάθε γυναίκα που εισέρχεται στη νέα εποχή της. Υγεία, διατροφή, ψυχολογία, ορμόνες: όλα στον χάρτη μιας διαδρομής όπου το σώμα δεν είναι πρόβλημα αλλά πεδίο δύναμης. Όχι, δεν είναι εγχειρίδιο. Είναι μανιφέστο. 

Αυτή την εβδομάδα, λοιπόν, τα βιβλία μας μιλούν για το χαμένο, το ανακτημένο και το φτιαγμένο από την αρχή. Είτε το εργαλείο είναι η μουσική, είτε το χιούμορ της μνήμης, είτε η χημεία της χαράς — όλα συγκλίνουν στο ίδιο μονοπάτι: εκείνο που περνάει πρώτα από μέσα μας. Δε θα πρέπει να αφήνουμε τον χρόνο να μας κάνει τα ξεχνάμε όλα αυτά, γιατί μονάχα τότε θα έχουμε χάσει τη μάχη. Και μη ξεχνάς χαμένη υπόθεση είναι μονάχα αυτή που εγκατέλειψες.

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.