Ρίχνουμε φως σε τίτλους που αξίζει να διαβαστούν, να σχολιαστούν και –γιατί όχι– να αγαπηθούν. Από συναρπαστικά μυθιστορήματα και βαθυστόχαστα δοκίμια μέχρι ποιητικές συλλογές και μεταφρασμένα διαμάντια, επιλέγουμε έργα που συνομιλούν με την εποχή μας και εμπνέουν τον αναγνώστη. Κάθε εβδομάδα νέες αφίξεις και παλιές αξίες μας υπενθυμίζουν τη δύναμη του γραπτού λόγου. Γιατί μέσα στον θόρυβο της καθημερινότητας τα καλά βιβλία παραμένουν μια σιωπηλή αλλά ισχυρή αντίσταση. 

“Ιστορία ενός παιδιού, της Άννα Κιμ (Εκδόσεις Νήσος) 
Αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ ένα νεογέννητο αγόρι παραδίδεται στην Κοινωνική Υπηρεσία της Καθολικής Αρχιεπισκοπής. Η νεαρή μητέρα δηλώνει ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να το κρατήσει. Ο πατέρας είναι άγνωστος και η μητέρα κάνει ό,τι μπορεί για να αποκρύψει την ταυτότητά του. Η υπηρεσία θεωρεί ότι πριν δοθεί το παιδί για αναδοχή ή τεκνοθεσία πρέπει να διαπιστωθεί η φυλετική του καταγωγή. Βλέπεις, ο μικρός Ντάνιελ έχει “νεγροειδή” χαρακτηριστικά. Η «υπόθεση Ντάνιελ Τράτμαν» εξελίσσεται σε αστυνομική έρευνα. Η “Ιστορία ενός παιδιού” της αυστριακής Άννας Κιμ μιλάει για την καταγωγή, την ταυτότητα, τον ρατσισμό, την περιθωριοποίηση και τον τρόπο που βιώνουν και αντιλαμβάνονται οι «ξένοι» τη θέση τους στην κοινωνία. Η αφηγήτρια, συγγραφέας από την Αυστρία, αυστροκορεατικής καταγωγής η ίδια, μαθαίνει για τον Ντάνιελ το 2013 από διηγήσεις της λευκής γυναίκας του και από τον φάκελο της κοινωνικής υπηρεσίας της Αρχιεπισκοπής. Η ιστορία διαδραματίζεται στις δεκαετίες του 1950 και του 2010 στο Γκριν Μπέι του Ουισκόνσιν και στη Βιέννη.
Η ταυτότητα ως πρόβλημα, λέει η Άννα Κιμ σε συνέντευξή της, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που θεωρεί την αφομοίωση λύση για τα πάντα, την ένταξη στην κοινωνία υποχρέωση αποκλειστικά των μειονοτήτων και της αντίληψης ότι η μετανάστευση είναι έγκλημα. 

“H Φάμπρικα των νέγρων”, της Γκιλ Σκοτ-Χέρον (Εκδόσεις Βακχικόν) 
Ο νεαρός Ερλ Τόμας, πρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Σάτον, διαπιστώνει μέρα με τη μέρα πως ακόμα και ένα ιστορικό εκπαιδευτικό ίδρυμα για μαύρους, μπορεί να αποτελεί γρανάζι ενός συστήματος που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τους λευκούς ως προνομιούχους. Όταν μία παράξενη φοιτητική οργάνωση ονόματι MJUMBE αποφασίζει να έρθει σε ρήξη με το κατεστημένο και να μεταφέρει το μήνυμα της ανασυγκρότησης στην πανεπιστημιακή κοινότητα, ο Ερλ θα κληθεί να ενώσει τη φωνή του μαζί τους, ή να αντιταχθεί στα όσα πρεσβεύουν και διεκδικούν. Τι θα επιλέξει ο ίδιος; Και πόσο εύκολο είναι τελικά να φέρει η ακραία δράση και η επανάσταση την αλλαγή σε έναν κόσμο που μοιάζει να ανήκει στους λευκούς; Η φάμπρικα των νέγρων είναι ένα εκρηκτικό μυθιστόρημα γεμάτο οργή, μια καυστική κοινωνική και πολιτική σάτιρα, ένα μανιφέστο περιφρόνησης του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να σκέφτονται. 

“Νεαρά Τομάρια”, του Κόλιν Μπάρετ (Εκδόσεις Στερέωμα) 
Το Γκλάνμπεϊ δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη, αλλά οι επιθυμίες, οι απογοητεύσεις και οι ατυχίες των κατοίκων αυτής της φανταστικής πόλης στην Κομητεία Μάγιο της Ιρλανδίας είναι πολύ γνώριμες. Νέοι με αβέβαιο μέλλον που βγάζουν τα προς το ζην απασχολούμενοι σε άχαρες και κακοπληρωμένες δουλειές (μπράβοι σε νυχτερινά κέντρα, βενζινοπώλες, επιστάτες) κακοποιοί, ανεπάγγελτοι έμποροι ναρκωτικών, αγόρια που παρασύρονται και παγιδεύονται σε έναν κόσμο όπου μόνες διέξοδοι είναι το αλκοόλ, το σεξ και η βία, πρωταγωνιστούν στα επτά διηγήματα που συνθέτουν το βιβλίο. Οι ιστορίες αυτές, όπως έγραψε η συγγραφέας Anne Enright, διαδραματίζονται μεν σε ένα οικείο συναισθηματικό τοπίο, αλλά τελειώνουν με έναν τρόπο εντελώς καινούργιο? «αποπνέουν θλίψη και προοιωνίζονται το κακό, αλλά στην ουσία αποτελούν μια περιπέτεια στην τρυφερή τέχνη του απροσδόκητου». Με ύφος στιβαρό και επιβλητικό, τραχύ και ταυτόχρονα ποιητικό, «συναρπαστικό και στιλιστικά περιπετειώδες», όπως σημειώνει ο Colm Toibin, ο Κόλιν Μπάρετ αποτυπώνει στιγμές όπου, σύμφωνα με τους New York Times, «τα πράγματα πηγαίνουν πολύ άσχημα για τους χαρακτήρες του, αλλά το κάνει με συμπόνια, χιούμορ και μοναδική μαεστρία». 

“Θανάσιμο Εύρημα”, των Άντερς ντε λα Μοτ και Μονς Νίλσον (Εκδόσεις Κέδρος) 
Είναι καλοκαίρι και η ετήσια υπαίθρια αγορά με τις αντίκες και τα συλλεκτικά αντικείμενα της Ντεγκεμπέργια προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες στο γραφικό Εστερλέν. Οι παλαιοπώλες και οι αντικέρ γνωρίζουν ότι οι πιο συμφέρουσες συναλλαγές πραγματοποιούνται πριν ακόμα ξημερώσει, υπό το φως των φακών. Μια Κυριακή του Ιουλίου ο Γερτ Ζιλέν, ειδικός στις κινέζικες πορσελάνες, εντοπίζει στην αγορά ένα μικρό πράσινο κινέζικο μπολ ανεκτίμητης αξίας. Χάνει όμως την ευκαιρία να το αποκτήσει όταν, τη στιγμή της πώλησης, εμφανίζεται ο διαβόητος παλαιοπώλης Νάλε Πέρσον, που το αγοράζει προσφέροντας χίλιες κορόνες παραπάνω. Λίγες ώρες αργότερα ο Πέρσον βρίσκεται δολοφονημένος. Ο Πέτερ Βίνστον, επιθεωρητής στην αστυνομία της Στοκχόλμης, αναλαμβάνει να βοηθήσει τη φιλόδοξη νεαρή επιθεωρήτρια της τοπικής αστυνομίας Τούβε Έσπινγκ στην εξιχνίαση της υπόθεσης. Σύντομα διαπιστώνουν ότι ο Πέρσον είχε πολλούς εχθρούς, οι οποίοι μάλιστα ήταν στον τόπο του εγκλήματος την ώρα που διαπράχθηκε η δολοφονία. Ποιος από όλους έφτασε μέχρι τον φόνο για να αποκτήσει το πολύτιμο κομψοτέχνημα; 

“Στη Σκιά του όρους Όχη”, του Γιάννη Μακριδάκη (Εκδόσεις Εστία) 
Και σαν περάσανε καμιά δεκαριά μέρες, μας ήρθανε τα μαντάτα της από τις εφημερίδες. Μπαίνει ένα μεσημέρι φουριόζος ο κύριος Σωκράτης μες στο γραφείο που δούλευα και ανέμιζε ένα απόκομμα πολύ πιο μεγάλο από αυτά που έκοβε συνήθως με το ψαλιδάκι του. Μάντεψε, μου λέει. Έχουμε θέμα μεγάλο, πανελληνίου ενδιαφέροντος, και αφορά κι εμάς εδώ. Όλα τα παράξενα σε τούτο το νησί συμβαίνουνε τελικά. Και μου μοστράρει φόρα παρτίδα την εφημερίδα. Το μάτι μου το τράβηξε πρώτα ο πηχυαίος τίτλος του ρεπορτάζ και ύστερα κατέβηκε στις φωτογραφίες. Τα ξαναβρήκα τώρα στο Νησιωτικόν Βήμα, που τα είχαμε αναδημοσιεύσει, και αντέγραψα κάποια αποσπάσματα για να σου τα διαβάσω. Ο τίτλος ήτανε ακριβώς όπως σου τον διαβάζω: «Τρεις νεαρές Χίππις προσφέρουν έρωτα στην πρώην “Βάσω”». Και είχε και υπότιτλο το εξής: «Για να εξακριβωθεί θετικώς αν επέτυχε η αλλαγή φύλου». Και πάει το μάτι μου μετά στις φωτογραφίες.
Μπορεί η απονομή δάφνινων στεφάνων σε αθλητικούς αγώνες να οδηγήσει σε δημόσια διαπόμπευση; 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.