Ο Δημήτρης Χριστοφορίδης από την ώρα που πέρασε περιοδεύον δεν πήρε και πολύ ψύχραιμα την ιδέα ότι θα υπηρετήσει την πατρίδα. Απείχε πολύ από κάποιους άλλους που περίμεναν πως και πως τη στιγμή που θα στοιβαχθούν σε ένα ΡΕΟ τραγουδώντας παράφωνα το εμβατήριο “Μακεδονία Ξακουστή” και αυτό έγινε αντιληπτό και από τον ίδιο και από το στράτευμα μόλις 48 ώρες αφότου παρουσιάστηκε στο Κέντρο.

Το Γιώτα είναι το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Χριστοφορίδη, στο οποίο περιγράφει κυρίως τη σχέση του με το στρατό, εξηγώντας γιατί αυτή ήταν πλήρως δυσλειτουργική.

Ο stand up comedian δεν φοβάται να εκθέσει στον αναγνώστη τις φοβίες του, την ψυχιατρική διάγνωση που του έγινε, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε συγκριτικά με έναν μη αγχωτικό άνθρωπο σε μια καταπιεστική συνθήκη όπως η στράτευση και λεπτομέρειες για τη σχέση τoυ με μια γυναίκα. Η διάθεση είναι σαφώς αυτοβιογραφική, αλλά προσωπικά είδα σε αρκετές σελίδες τον εαυτό μου και νομίζω πως θα δεις κι εσύ το δικό σου.  Διάβασα το Γιώτα μέσα σε ένα βράδυ και δεν βαρέθηκα ούτε ένα λεπτό. Θεωρώ πως αυτό από μόνο του δείχνει το πόσο καλό το βρήκα. Γέλασα, προβληματίστηκα, ταυτίστηκα, πέρασα σίγουρα καλά μαζί του.

Θέλει αρκετό θάρρος για να προσφέρεις την αλήθεια σου στο χαρτί και ο Δημήτρης Χριστοφορίδης το διαθέτει. Και μπορώ να πω ότι αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το ότι πάσχει από γενική αγχώδη διαταραχή.

Σε μια εποχή που το βιβλίο υποφέρει καθώς γενικότερα η τέχνη αιμορραγεί, είναι κάτι παραπάνω από ανάγκη να διαβάζουμε και να στηρίζουμε έτσι τους ανθρώπους που αποφάσισαν να ακολουθήσουν το δύσκολο δρόμο του να ζεις από καλλιτεχνικά επαγγέλματα και όχι διορισμένοι στο Δημόσιο με έναν σταθερό μισθό που μπαίνει στην τράπεζα μια συγκεκριμένη μέρα – μη σου πω και ώρα – κάθε μήνα.

Αυτό άλλωστε είναι κάτι που ο Δημήτρης θίγει μέσα στο Γιώτα: “Τι δουλειά κάνεις;” “Κωμικός” ” Και ζεις απ’ αυτό;”

Για να μην πάω στην ακόμα χειρότερη περίπτωση: ” Mε τι θα ήθελες να ασχοληθείς;” ” Mε την κωμωδία” “Δηλαδή;” ” Να λέω αστεία.” “Άρα θες να γίνεις κλόουν.”

Θα καταλάβεις πολλά διαβάζοντας τις σελίδες του Γιώτα. Ανάμεσά τους ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες, ότι ο τοξικομανής βλέπει τον νοσοφοβικό και γελάει και ότι όσο κάποιος μπορεί και γαμάει, καλά είναι.

Πάνω απ όλα όμως θα συνειδητοποιήσεις πως αρκετές φορές το να ακολουθήσεις το μονοπάτι που θέλεις μπορεί να είναι δυσκολότερο από το να περπατήσεις στον μεγάλο πεζόδρομο, αλλά αυτό είναι που σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Ακόμα κι αν το τίμημα είναι να ζεις σε ένα υμιυπόγειο μιας υποβαθμισμένης συνοικίας ανάμεσα σε στούντιο με εργάτριες στο σεξ. Σημασία έχει ότι ξυπνάς και κάνεις τη δουλειά που σ αρέσει.

Να αναζητήσεις το Γιώτα. Είναι πιο οικονομικό από ένα Toyota και θα σε πάει πολύ μακρυά. Συγκεκριμένα μέχρι το Μαυροδένδρι Κοζάνης.

Αν έχεις παρακολουθήσει το stand up του Δημήτρη, θα δεις ότι γράφει όπως μιλάει. Δεν γίνεται ένας διαφορετικός άνθρωπος στο γραπτό λόγο. Αν πάλι δεν έχεις δει το stand up του Δημήτρη, τότε να το δεις. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, να πας στο ΛΟΣΑΝΤΖΕΛΕ που η παράστασή του “Χαμένη Γενιά” ανεβαίνει κάθε Σάββατο στις 21 00.