Το Μαγειρεύοντας για τον Πικάσο ισορροπεί ανάμεσα στη σκληρότητα και τον ρομαντισμό. Η Camille Aubray δεν διστάζει στιγμή να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, όταν μιλά για τον Πικάσο που διαλύει τις γυναίκες και για άλλους άνδρες -συζύγους, εραστές, φίλους και αδερφούς- που τις κρατάνε κάτω φράζοντάς τους τον δρόμο προς το όνειρο και στερώντας τους την ανεξαρτησία· άρα και την αξιοπρέπεια. Την ίδια ώρα όμως μάς συστήνει γυναίκες που αναζητούν τον εαυτό τους στην μυρωδάτη Προβηγκία, στην αυθάδικη Νέα Υόρκη, σε set του Χόλιγουντ, ξενοδοχεία, νοσοκομεία.

Γνωρίζουμε τρεις γυναίκες: την Οντίν με τις μακριές, μαύρες μπούκλες που κάποτε μαγείρευε καθημερινά για τον Patron, τον διάσημο Πικάσο. Την κόρη της, Ζιλί, που κλέφτηκε με έναν άνδρα που δεν την άφησε ποτέ να αναπνεύσει και έζησε μαζί του στην Αμερική. Και την εγγονή της, τη Σελίν που ζει και εργάζεται στο Χόλιγουντ αλλά θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για την Κυανή Ακτή, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.

Η Οντίν είναι ένα κορίτσι που ξέρει ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα εκεί έξω· και όταν γνωρίζει τον Πικάσο σκέφτεται: «Αυτός θα μου τα δείξει». Ο Ισπανός ζωγράφος βλέπει τον εαυτό του ως Μινώταυρο που εξουσιάζει τα θύματά του, τις γυναίκες. Είναι άγριος εραστής και κάνει πολλές σχέσεις στη ζωή του, με γυναίκες που αργότερα ούτε τις θυμάται. Πώς τις καταφέρνει; Τις κερδίζει με μια αρχική γοητεία που τις εκπλήσσει και τις μεθά. Κατά τον ίδιο, η διασημότητα και η περιουσία του τον τοποθετούν στην κορυφή του κόσμου και του δίνουν το δικαίωμα να αποκτά όποια όμορφη επιθυμεί. Λέει συχνά πως οι γυναίκες είναι τυχερές και μόνο που τους δίνει σημασία, ενώ όταν αυτές έχουν άποψη για το έργο του τις κοροϊδεύει σχολιάζοντας ότι «κάθε νοικοκυρά πιστεύει βαθιά μέσα της πως είναι ιδιοφυΐα».

Η νεαρή και διψασμένη για περιπέτεια Οντίν ποζάρει για τον ζωγράφο με το μοναδικό της καλό φόρεμα, ένα γαλάζιο φουστάνι που βγάζει από την ντουλάπα μόνο για κείνον. Όμως ο Πικάσο είχε κι άλλες βουνοκορφές να κατακτήσει, γυναίκες άλλοτε δυναμικές που τις οδηγεί στη δυστυχία και την τρέλα.

Από την Προβηγκία, η ιστορία μας ανοίγει πανιά για Νέα Υόρκη κι έπειτα πίσω στην Κυανή Ακτή, με την Οντίν να εξελίσσεται σε μια θαρραλέα γυναίκα που δημιουργεί μόνη τη ζωή της μέσα στον πόνο κι έναν κόσμο των ανδρών. Και πολλά χρόνια αργότερα, όταν η Ζιλί δοκιμάζεται από έναν καταπιεστικό γάμο και σοβαρά προβλήματα υγείας, η Σελίν ξεκινά το δικό της ταξίδι για τη Γαλλία όπου θα ανακαλύψει την ζωή σαν ταινία που έζησε η γιαγιά της. Πέραν από τις αναμνήσεις, αυτή η καταβύθιση θα της φέρει κι άλλα δώρα, κάποτε της Οντίν, σήμερα δικά της.

Το βιβλίο αυτό είναι τολμηρό, γιατί η δημιουργός του δεν φοβάται. Δείχνει την ανάγκη των γυναικών να τραβήξουν τη δική τους πορεία και την ασφυκτική γροθιά των ανδρών που τσακίζει την προσωπικότητα και τη ζωή των συντρόφων, των συζύγων, των μητέρων τους. Παράλληλα μας δείχνει τρεις γυναίκες που η καθεμιά διαμορφώνεται διαφορετικά μέσα σ’ αυτό το στείρο περιβάλλον: μία σπάει με κόπο και θάρρος τα τείχη που υψώνονται γύρω της, μία παραμένει άτολμη και βασανισμένη ως το τέλος και μία περνά τις πίστες τη μια μετά την άλλη με μεθοδικότητα και δημιουργικό συναισθηματισμό.

Το αποτέλεσμα είναι ένα page-turner που φλερτάρει με τόσα και τόσα genres χωρίς να κουράζει: λίγο ιστορικό μυθιστόρημα, λίγο μυστηρίου, ελάχιστα ρομαντικό, στο τέλος εξελίσσεται μέχρι και σε περιπέτεια. Στα ατού και οι σαγηνευτικές περιγραφές της Κυανής Ακτής, αποτελεσματικές γιατί τσιγκλάνε και τις πέντε μας αισθήσεις.

Επειδή ουδείς τέλειος, με λύπη παραδέχομαι ότι, παρά τις αμέτρητες ώρες ανάγνωσης και τα ατελείωτα λογοτεχνικά ταξίδια, όταν είδα το ροζ εξώφυλλο η πρώτη σκέψη μου ήταν «ωχ…». Τώρα μπορώ να πω ότι -εκτός του ότι το ροζ δεν έχει και τίποτα κακό- το Μαγειρεύοντας με τον Πικάσο διέψευσε όλους τους αρχικούς μου δισταγμούς. Ταξίδεψα, ονειρεύτηκα, στενοχωρήθηκα, αγανάκτησα, δικαιώθηκα. Τέσσερα στα πέντε αστέρια.

Info

Μαγειρεύοντας για τον Πικάσο

Συγγραφέας: Camille Aubray

Μετάφραση: Παναγιώτα Δελιοπούλου, Χαριτωμένη Βόντα

Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα

Σελίδες: 592