Ο φοιτητής στη σχολή καλών τεχνών, Ουνοκίτσι προσλαμβάνεται από τον ηλικιωμένο έμπορο, Τσουκακόσι, προκειμένου να αποδώσει την ομορφιά του ποδιού της νεαρής ερωμένης του, Φουμίκο, χρησιμοποιώντας έναν δυτικότροπο καλλιτεχνικό ύφος, θέλοντας να μείνει την ίδια στιγμή πιστός στην εικόνα που αναπαριστά μια παλιά ιαπωνική γκραβούρα. Η σεξουαλικότητα της ερωμένης και η μοναδική ομορφιά του ποδιού της είναι η βάση αυτού του αισθητικού μυθιστορήματος του Τσουνιτζιρο Τανιζάκι, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1919. Η ιαπωνική ερωτική σχολή, ειδικευμένη στις παρεκκλίσεις, μάς προσφέρει ένα κείμενο ελκυστικό και απολύτως διεγερτικό, με κύριο όμως όπλο του μια ενδιαφέρουσα, πηγαία γλώσσα, που κρατάει τον αναγνώστη καθηλωμένο στον διαστροφικό μικρόκοσμο που δημιουργεί με μαεστρία ο συγγραφέας.
Ο Τανιζάκι διαχειρίζεται αριστοτεχνικά την ιστορία του, με μια αδιαπραγμάτευτη αισθητική πρόταση, είναι βέβαιος για τις προθέσεις και το δοξαστικό του αντικείμενο, χρόνια μάλιστα προτού ο Φρόυντ αφιερώσει ένα ολόκληρο κείμενο στην ποδολαγνεία, γράφοντας τον «Φετιχισμό». Ο Τανιζάκι δεν παίζει απλώς με μια έννοια, δεν έχει σκοπό να εντυπωσιάσει δίνοντας έμφαση στο λατρευτικό του σημείο, είναι γνώστης κάθε λεπτομέρειας γύρω απ’ το ονειρικό αυτό πόδι, έχοντας αναπτύξει μια στιβαρή, ερωτική φιλοσοφία. Και όπως χαρακτηριστικά μάς λέει: «Μπορεί να φανεί παράξενο ότι μιλάμε για έκφραση αναφερόμενοι σε ένα πόδι, αλλά, αν θέλετε τη γνώμη μου, πιστεύω πως ένα πόδι δεν είναι λιγότερο εκφραστικό από ένα πρόσωπο. Έχω την αίσθηση ότι μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια γυναίκα παθιασμένη ή ένα ψυχρό και σκληρό άτομο από την εντύπωση που δημιουργεί το πόδι τους».
«Το πόδι της Φουμίκο» κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση Παναγιώτη Ευαγγελίδη.
