H 40χρονη Ναντίφα Μοχάμεντ το 2021 κυκλοφορεί το “Fortune Men”. Η τρίτη της συγγραφική προσπάθεια τη φέρνει στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Booker την ίδια χρονιά. Με αφορμή μία πραγματική ιστορία μας ταξιδεύει στην Ουαλία του 1952. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Διόπτρα και η εξαιρετική μετάφραση της Γωγώς Αρβανίτη μας θέτει απέναντι σε μία ιστορία που αποκτά κινηματογραφική διάσταση, όπως θα αναλύσουμε και στις παρακάτω σειρές. Είναι δεδομένο πως όσο ξετυλίγεται η πλοκή, τα επεισόδιά της θα σας φέρουν στο μυαλό εικόνες από ανάλογα γεγονότα που διαδραματίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες με θύματα Αφροαμερικανούς. Η συγγραφέας όμως διεισδύει με τέτοιον τρόπο στον ψυχισμό του πρωταγωνιστή, που η αφήγηση παίρνει ολοένα και διαφορετικό χρώμα.
Ο Μαχμούντ Ματάν είναι ένας Σομαλός που θα βρεθεί στο Κάρντιφ. Εκεί θα γνωρίσει και θα παντρευτεί τη λευκή Λόρα. Η τοπική κοινωνία τον αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα και ο ίδιος φροντίζει να δίνει δικαιώματα σχολιασμού. Προκαλεί μην μπορώντας να συμβιβαστεί στο έπακρο. Το γεγονός όμως ότι κάνει λάθη δεν αρκεί για να καταστεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο αποδιοπομπαίος τράγος. Θα έχει την ατυχία να βρεθεί στο λάθος σημείο την κακή στιγμή και τότε ξεκινάει ένας Γολγοθάς για τον ίδιο. Η δολοφονία μίας Εβραίας (βρισκόμαστε ούτε μία δεκαετία μετά το τέλος του οδυνηρού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) συνταράσσει την τοπική κοινωνία. Ο Μαχμούντ θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Ρατσισμός και προκαταλήψεις οδηγούν σε ένα άτυπο λιντσάρισμά του. Ο κόσμος διψάει για αίμα, καθώς νιώθει απειλή. Ο ειρωνικός τίτλος εκφράζει τις παθογένειες της εποχής, που σιγά σιγά επανέρχονται στην Ευρώπη και προσεχώς εξαιτίας των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και του τεράστιου προσφυγικού ρεύματος που αναμένεται προς αυτήν θα κλιμακωθούν. Το περιεχόμενο επομένως αποκτά επίκαιρο χαρακτήρα. Αδικία και μία αλήθεια που δεν είναι ικανή να σώσει μία ψυχή. Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη συχνά βρίσκεται αντιμέτωπη με θεμελιώδη διακυβεύματα. Η ενοχοποίηση του Ματάν ήταν μία βολική επιλογή για να εκτονωθεί η διαμορφωθείσα κρίση. Αποτελεί το τελευταίο θύμα που εκτελέστηκε δια απαγχονισμού στην Ουαλία.
Πριν όμως συμβεί αυτό βλέπουμε την ελπίδα του ανθρώπου. Ο στοχασμός τις ατέλειωτες ώρες στο κελί. Οι φιλοσοφικές-υπαρξιακές διαστάσεις που πρέπει να ξαποστάσουμε για να τις εξετάσουμε. Η επαφή ως έναν βαθμό με τη θρησκεία. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση ηρωοποίησής του. Σαφώς όμως και οι ευθύνες που του αποδόθηκαν έπρεπε να περιοριστούν σε όσα πραγματικά έπραξε. Τα ψεύδη όμως και μαρτυρίες οδήγησαν έναν αθώο σε πρώιμο θάνατο. Πίσω του άφησε τη σύζυγό και τα παιδιά του, με τον κύκλο της ζωής να επιβεβαιώνεται. Τελικά μετά από τιτάνιες προσπάθειες και επιμονή το 1998 η μνήμη του δικαιώθηκε. Φυσικά ο άνθρωπος δε γυρίζει πίσω.
Αποτελεί όμως μία αποκατάσταση του ονόματός του. Παράλληλα ένα μάθημα για τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Δεν είναι τόσο μακρινή, αντιθέτως είναι διδακτική και μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε που οδηγεί η πόλωση, αφού κάθε κεφάλαιο μοιάζει και με μία κινηματογραφική σκηνή που πυροδοτεί το συναίσθημα.
