Δεσμά

Σκοινιά φτιαγμένα ἀπό κραυγές
Ἦχοι τῶν κουδουνιῶν μές στήν Εὐρώπη
Αἰῶνες ἀπαγχονισμένοι

Σιδηροδρομικές γραμμές τά ἔθνη δένετε σφικτά
Δέν εἴμαστε παρά μονάχα δύο ἤ τρεῖς
Ἐλεύθεροι ἀπό δεσμά
Ἄς δώσουμε τό χέρι

‘Ἀγρια βροχή κτενίζει τούς καπνούς
Σκοινιά
Σκοινιά πού ἔχουν ὑφανθεῖ
Ὑποθαλάσσια μεγάλα παλαμάρια
Πύργοι τῆς Βαβυλῶνος πού σέ γέφυρες ἔχουνε μεταμορφωθεῖ

Ποντίφηκες-Ἀράχνες
Ὅλοι οἱ ἐρωτευμένοι πού μ’ ἕνα μονάχα δεσμό ἔχουν δεθεῖ

Κι ἄλλοι δεσμοί ἀκόμη πιό σφικτοί
Ἄσπρες ἀκτῖνες τοῦ φωτός
Cordes et Concorde
Γράφω μόνο καί μόνο γιά νά σᾶς ξυπνήσω
Ὦ αἰσθήσεις αἰσθήσεις μου ἀγαπημένες
Ἐχθροί τῆς μνήμης
Τῆς ἐπιθυμίας ἐχθροί

Ἐχθροί τῆς λύπης
Ἐχθροί τῶν δακρύων
Ὅσων ἀκόμη ἀγαπῶ ἐχθροί