Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα οι ναρκωτικές ουσίες ήταν ευρύτατα διαδεδομένες, διαφημιζόμενες μάλιστα για τα ευεργετικά αποτελέσματα  που μπορούσαν να έχουν στη καθημερινότητα ενός ανθρώπου.

Η Γερμανία, με τη γνωστή παράδοση στο τομέα της φαρμακοβιομηχανίας, διεκδικούσε τα πρωτεία στις νέες ανακαλύψεις στο παρθένο ακόμα κόσμο των χημικών ουσιών. Η εκτεταμένη χρήση των ναρκωτικών, όπως η κοκαΐνη, στη Δημοκρατία της Βαιμάρης ήταν μια επιπλέον κατηγορία που εντασσόταν στο μακροσκελές κατηγορητήριο της ναζιστικής ιδεολογίας για την εκφαυλιστική επιρροή που ασκούσε το δημοκρατικό πολιτεύμα στους πολιτες του.

Οι Ναζί με την άνοδο τους στην εξουσία πολέμησαν τη χρήση των ναρκωτικών ως απειλή -υποκινούμενη απο τους Eβραίους-προς την σωματική και ηθική ευρωστία του έθνους. Ο ολοκληρωτικός χαρακτήρας του καθεστώτος απαιτούσε από το άτομο να υποκλιθεί στις ανάγκες του κράτους και να διαφυλάξει το σώμα του που μετέπειτα θα γινόταν ο μοχλός των επεκτατικών σχεδίων της Γερμανίας.

Ειρωνικά, η χάραξη μεγαλεπήβολων στόχων των Ναζιστών για την εκπλήρωση  του γερμανικού μεγαλείου τους, οδήγησε στην επαναξιολόγηση της χρησιμότητας των ναρκωτικών. Προκρίθηκε η άποψη πως τα ναρκωτικά θα μπορούσαν να δώσουν μια ακαταμάχητη ώθηση στους στρατιώτες τόσο αρχικα στο Δυτικό όσο στη συνέχεια στο Ανατολικό μέτωπο.

Ένα νέο ναρκωτικό έκανε την εμφάνιση στη Γερμανία, το Pervitin (Crystal Meth), το οποίο εξυμνήθηκε για τις δυνατότητες που μπορούσε να ενσταλάξει στους στρατιώτες. Το ναρκωτικό διοχευτέθηκε σωρηδόν στο στράτευμα για χρήση για να αποδειχτεί ιδιαιτέρως επωφελές καθώς του αποδόθηκαν στρατιωτικά επιτεύγματα πρωτοφανών διαστάσεων.

Σύμφωνα με τον Norman Ohler, συγγραφέα του Blitzed: Drugs in the Third Reich, η κατακλυσμιαία εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία και η επακόλουθη άμεση νίκη τους οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στη χρήση του ναρκωτικού. Αυτό που έμεινε στην στρατιωτική ιστορία ως Blitzkrieg, η πολεμική τακτική που έγινε συνώνυμο της καταιγιστικής επέλασης του γερμανικού στρατού και διέλυσε τους αμυνόμενους Γάλλους μην αφήνοντας τους άλλη λύση πέραν εκείνης  της συνθηκολόγησης, ήταν αποτέλεσμα της ευδαιμονικής εγρήγορσης που προκάλεσε το Pervitin στους στρατιώτες.

Στον αντίποδα, το ίδιο φάρμακο, δεν μπόρεσε να βοηθήσει στο καινούργιο πεδίο μάχης που έμελλε να εκτυλιχθεί στην πιο αιματηρή αναμέτρηση του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Τo Pervitin κατηγορήθηκε πως δυσχέρανε την εισβολή στην Σοβιετική Ένωση οπού επικρατούσαν εκ διαμέτρου διαφορετικές συνθήκες. Στο αχανές και παγωμένο νέο μέτωπο οι στρατιώτες έπρεπε να πολεμήσουν για χρόνια υπο άθλιες συνθήκες με την επίδραση του ναρκωτικού να επιτείνει το καταθλιπτικό γενικευμένο φρόνημα συμβάλλοντας προς στην τελική ήττα.

Τα ναρκωτικά όμως είχαν εισχωρήσει και στις κεφαλές  του Τρίτου Ραίχ επηρεάζοντας μάλιστα και τις κρίσεις τους σε φλέγοντα ζητήματα. Σύμφωνα με το συγγραφέα, η πολυσυζητημένη απόφαση του γερμανικού στρατού στη Δουνκέρκη η οποία επέτρεψε στα εγκλωβισμένα αγγλικά στρατεύματα να αποδράσουν με σχετική ευκολία απο την δυσχερή θέση που είχαν περιέλθει, οφείλεται στη θολή, εξαιτίας των ναρκωτικών, κρίση του Γκέριγκ.

Ο άνθρωπος μάλιστα που αποτελούσε τη κορυφή των αποφάσεων του Ραιχ, ο Αδόλφος Χίτλερ, παρότι δήλωνε υπέρμαχος της υγιεινής διατροφής ήταν στη πραγματικότητα έρμαιο των αμφιλεγόμενων ιατρικών συμβουλών και μεθόδων του Theodor Morell  που πόρρω απείχαν από την εγνωσμένη ιατρική πρακτική.

Ο γιατρός έγινε διάσημος εξαιτίας της επιρροής που άσκησε στον ισχυρο άνδρα του Ράιχ, στην αρχή με τη παροχή βιταμινών και εκ συνεχεία με χορήγηση ναρκωτικών ουσιών. Ο Theodor Morell σχεδόν μέχρι το τέλος (λίγο πριν τη πτώση ο Χίτλερ τον εκδίωξε κακήν κακώς από το πολιορκούμενο καταφύγιο της Καγκελαρίας) θεωρούταν ένα προσωπο εμπιστοσύνης και αναντικατάστατος για τον Χίτλερ.

Όταν οι μοίρες του πολέμου άρχιζαν να αλλάζουν και να γίνονται καταδικαστικές για τις βλεψεις των Ναζί, ο Χίτλερ βυθιζοταν όλο και περισσότερο στις ουσίες που του έδιναν το σθένος να συνεχίζει να κατευθύνει τη χώρα προς το μοναδικό προορισμό που ο ίδιος γνώριζε: τη καταστροφή.

Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο συγγραφέας οι ουσίες δεν αλλοίωσαν τις αξίες του Χίτλερ -αυτές ήταν ήδη γνωστές εδώ και χρόνια. Στον «Αγώνα» του και στις σελίδες του είχε προαναγγείλει το άσβεστο μίσος προφητευοντας τα δεινά που κατέκλυσαν όσους ήρθαν σε επαφή με τους Ναζί. Ο Ron Rosenbaum μάλιστα πρεσβεύει την άποψη πως οι Ναζί είχαν επίγνωση του κακού που προξένησαν και αυτή η γνώση ήταν η κινητήριος τους δύναμη. Τα ναρκωτικά  έδωσαν τη δύναμη στον Χίτλερ να συνεχίσει μέχρι τέλος να υπακούει το αρρωστημένο πεπρωμένο θανάτου που πίστευε πως τον καθοδηγεί.

Όταν το τέλος ήταν προ των πυλών ο δημιουργός του Τρίτου Ράιχ που είχε στερήσει τις ζωές από εκατομμύρια ανθρώπους για να το οικοδομήσει είχε καταλήξει να είναι ένα τρεμάμενο ερείπιο. Όποιος έχει δει τη ταινία η Πτώση βλέπει ένα τσακισμένο Χίτλερ, εγκαταλελειμμένο από τα στρατεύματα του και τα ναρκωτικά που του έδιναν τη αίσθηση πως –παρά την χειροτέρευση των συνθηκών– θα παρέμενε αήττητος.

Θα μπορούσε να βρεθεί μια πιο τραγική απόδειξη για το δολοφονικό καθεστώς των Ναζί που τα ναρκωτικά τους παρείχαν ένα όπλο να διαπράξουν τα προαναγγελμένα εγκλήματα σε μέγιστή κλίμακα από την ιστορία που παραθέτει στον επίλογο του βιβλίου ο Norman Ohler; Όταν το Βερολίνο πολιορκούταν από τις συμμαχικές δυνάμεις αποφασίστηκε η χορήγηση τεράστιων ποσοτήτων ναρκωτικών στους υπερασπιστές του για να μπορέσουν παλέψουν μια απέλπιδα μάχη. Το ακόμα πιο τραγικό σκηνικό συνέβη όταν τα όπλα σίγησαν με την συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Ακόμα και όταν το τέλος είχε γραφτεί, τέσσερις μέρες μετά τη κατάπαυση πυρός,στρατιώτες υπο την επήρρεια ναρκωτικών συνέχιζαν να πολεμούν τον εχθρό…

❈ Το βιβλίο “Υπερδιέγερση: Τα ναρκωτικά στο Γ’ Ράιχ” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.