Ένα πλήθος από πίνακες ζωγραφικής, ακουαρέλες και σχέδια του Paul Cezanne (1839-1906), του «σπουδαιότερου όλων μας» όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Claude Monet, συγκεντρώνει η έκθεση της Tate Modern. Πάνω από 80 προσεκτικά επιλεγμένα έργα -πίνακες νεκρής φύσης, τοπία της Προβηγκίας, πορτρέτα και σκηνές λουόμενων- από συλλογές στην Ευρώπη, την Ασία, τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική αποκαλύπτουν το εύρος της καριέρας του∙ έργα που επικεντρώνονται στο τοπικό και στην καθημερινότητα, και είναι εμπνευσμένα από τις προσωπικές εμπειρίες και την προσπάθειά του να κατανοήσει το χάος και την αβεβαιότητα της ζωής.
Αναμεσά τους, έργα που δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στη Βρετανία, όπως το «Καλάθι με Μήλα» (περίπου 1893) και το “Mont Sainte-Victoire” (1902-06), δάνεια από το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο και το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας, αντίστοιχα.
Τα γεγονότα, τα μέρη και οι σχέσεις που διαμόρφωσαν τη ζωή και το έργο του αποκαλύπτονται σταδιακά στην έκθεση: τα τοπία της Προβηγκίας με το γλυκό φως, τα συναισθήματα για την σύζυγό του Μarie-Hortense Fiquet και τον γιο του Paul, η έντονη σχέση με τoν παιδικό φίλο του Emile Zola, η φιλία με τον Claude Monet -έναν από τους πρώτους που εκτίμησαν το όραμά του, αλλά και όλοι όσοι αγάπησαν βαθιά το έργο του και συνέλεξαν πίνακές του -από τον Pablo Picasso ως τον Ηenry Moore.
Τα έργα αφηγούνται την ιστορία του νεαρού φιλόδοξου ζωγράφου από το Aix-en-Provence, που κατάφερε να γίνει κομβική φιγούρα της τέχνης, δίνοντας άδεια σε γενιές καλλιτεχνών να παραβιάσουν τους κανόνες. Αποφασισμένος να κατακτήσει το Παρίσι τη δεκαετία του 1860, απορρίπτεται συνεχώς από το καλλιτεχνικό κατεστημένο.
Γίνεται φίλος με τον ζωγράφο Camille Pissarro, συνδέεται με τον κύκλο των ιμπρεσιονιστών τη δεκαετία του 1870, αλλά σύντομα απομακρύνεται από την παριζιάνικη καλλιτεχνική σκηνή για να χαράξει το δικό του μονοπάτι, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, την Προβηγκία, προκειμένου να αναζητήσει το δικό του ριζοσπαστικό στυλ.
Η έκθεση παρακολουθεί την πορεία του καλλιτέχνη, από τους πρώιμους πίνακες που ζωγράφισε όταν ήταν 20 ετών, όπως το εντυπωσιακό πορτρέτο “Scipio” (1866-8) που ανήκε στον Claude Monet, o οποίος το φυλούσε στο υπνοδωμάτιο του μαζί με άλλα 13 έργα του Cezanne, μέχρι έργα που ολοκλήρωσε τους τελευταίους μήνες της ζωής του, όπως το “Seated Man” (1905-6), ένα πορτρέτο του κηπουρού του,Vallier.
Ανάμεσα στα έργα περιλαμβάνεται και το περίφημο “Still Life with Fruit Dish” (1879-80), η νεκρή φύση με πιάτο φρούτων, έργο που εδραίωσε τη φήμη του Cezanne και ανήκε στον Paul Gaugin, ο οποίος δεν το αποχωρίστηκε παρά μόνο όταν χρειάστηκε χρήματα για ιατρικούς λόγους. Mια αίθουσα αφιερωμένη στα έργα που απεικονίζουν το βουνό Sainte-Victoire της νότιας Γαλλίας, ένα από τα πιο αγαπημένο τοπία του καλλιτέχνη, χαρτογραφεί την εξέλιξη του στιλ του. Και μία άλλη, συγκεντρώνει μια επιλογή από τους πίνακες με τους λουόμενους, ένα θέμα που γοήτευε αδιάκοπα τον Cezanne∙ ανάμεσά τους και ο ονειρικός πίνακας «Les Grandes Baigneuses» (1894–1905) από την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Ιμπρεσιονισμού.
H έκθεση Cezanne παρουσιάζεται στην Tate Modern έως τις 13 Μαρτίου 2023.
INFO: Tate
