Κάθε νέα έκθεση της Barbara Kruger δεν είναι απλώς μια παρουσίαση των διασημότερων έργων της∙ η φημισμένη conceptual artist βρίσκει πάντα την ευκαιρία να συναρμολογήσει μια «καθηλωτική εμπειρία», μετατρέποντας ολόκληρες αίθουσες σε έργα τέχνης.
Δωμάτια έχουν καλυφθεί από πάνω ως κάτω με ένα περιτύλιγμα βινυλίου γεμάτο με τα σλόγκαν της∙ κινούμενα παζλ και βίντεο μεταδίδουν απροσδόκητα μηνύματα ∙ τα συνθήματά της έγιναν αμπαλάζ για ένα Ηyundai IONIQ 5 που είναι παρκαρισμένο έξω από το LACMA∙ και η μεταφορά στους πάνω ορόφους με τον ανελκυστήρα είναι σαν λιτανεία για την κατανάλωση, με τους τοίχους καλυμμένους με προϊόντα, προσταγές και ερωτήματα – “PLENTY, SHOULD BE ENOUGH—RIGHT?”.
Η έκθεση υποδέχεται το κοινό με το γλυπτό Untitled (Justice) – ανήκει σε μια σειρά γλυπτων που έφτιαξε την δεκαετία του ’90 για να επανεξετάσει τον ρόλο των μνημείων: ένα ομοίωμα από υαλοβάμβακα του Τζέι Έντγκαρ Χούβερ να φιλάει τον διαβόητο από την εποχή του Μακαρθισμού δικηγόρο Ρόι Κον.
Το “Thinking of You. I Mean Me. I Mean You” είναι η μεγαλύτερη και πληρέστερη παρουσίαση του έργου της, που εκτείνεται σε τέσσερις δεκαετίες. Είναι όλα εδώ: τα μονοκάναλα βίντεο από τη δεκαετία του 1980, οι ψηφιακές παραγωγές των τελευταίων δύο δεκαετιών, οι μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις που καταλαμβάνουν ολόκληρα δωμάτια, τα ηχητικά τοπία και τα video installation πολλαπλών καναλιών.
Γεννημένη στο Νιου Τζέρσι το 1945 από εργατική οικογένεια, η Kruger σπούδασε στο Parsons School of Design στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε σαν γραφίστρια σε περιοδικά των εκδόσεων Conde Nast. Τα πρώτα έργα της χρονολογούνται από το 1969 -τότε ενσωμάτωνε υλικά όπως νήματα, χάντρες, πούλιες, φτερά και κορδέλες και τα κρεμούσε από το ταβάνι. Το 1975 μετακόμισε στο Μπέρκλέϋ, δίδαξε στο πανεπιστήμιο και εμπνεύστηκε από το έργο των Walter Benjamin και Roland Barthes.
Ενεργή καταναλώτρια και άγρυπνη θεατής της ποπ κουλτούρας, η Kruger είναι μια εννοιολογική καλλιτέχνις που ξεκίνησε να παίζει και να παλεύει με τις λέξεις και τις εικόνες, και «τους επιταχυνόμενους τρόπους που ρέουν ακαριαία στα μέσα», στο τέλος της δεκαετίας του ’80. «Δουλεύω με εικόνες και λέξεις γιατί έχουν την ικανότητα να προσδιορίζουν ποιοι είμαστε και ποιοι δεν είμαστε» είχε πει.
Η στρατηγική της περιλάμβανε την οικειοποίηση και αναπαραγωγή εικόνων και φράσεων από τη μαζική κουλτούρα, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της μεταξοτυπίας και της λιθογραφίας. Ηχηρά, θαρραλέα και χιουμοριστικά, τα έργα της αποκαλύπτουν ζητήματα όπως η πολιτική ταυτότητα, η ανθρώπινη επιθυμία, ο μισογυνισμός, η δύναμη, ο καταναλωτισμός. Διαδεδομένες εικόνες και ευφυή, αναιδή λόγια συνδυάζονται και μας προκαλούν να ξανασκεφτούμε τις σχέσεις με τον κόσμο, τους άλλους, τον εαυτό μας.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που αναδείχθηκε ως η πιο ασυμβίβαστη καλλιτέχνης της Αμερικής, με εμβληματικά έργα όπως το “Your Body is a Battleground” (1985) -το πόστερ που έφτιαξε για μια πορεία γυναικών υπέρ της άμβλωσης στη Ουάσινγκτον και το οποίο, ύστερα από ανάθεση του Wexner Center for the Arts έγινε billboard που «κατέβηκε» μετά από δώδεκα ώρες- και το “I Shop Therefore I Am” (1987) -μια παράφραση του «σκέφτομαι, άρα υπάρχω» του Ρενέ Ντεκάρτ που αναπαράχθηκε με χίλιους τρόπους. Ωστόσο, εκείνη δεν σταμάτησε να βελτιώνει το μήνυμά της χρησιμοποιώντας διαφορετικές καλλιτεχνικές πρακτικές. Και τα έργα τέχνης της, παρόλο που έγιναν εμπορικά σήματα και φιλοξενήθηκαν σε κούπες, τσάντες και t-shirt, παραμένουν πάντα προκλητικά και επίκαιρα.
Δείτε το βίντεο
