Η Ελεάννα Μαυροφρύδη είναι illustrator και make up artist που πλέον ζει στην Ολλανδία και κάνει μακροβούτια στις πιο σκοτεινές πλευρές των σύγχρονων κοριτσιών. Προσπαθεί να μάθει όσα κρύβονται πίσω από την έμφυλη ταυτότητα, τους ρόλους τους στην μόνιμα απαιτητική ελληνική κοινωνία και την αναμάρτητη χριστιανική πίστη και να πειραματιστεί σχεδιάζοντας μια πραγματικότητα στριμωγμένη σε μικρές και μεγάλες οθόνες. Είτε φτιάχνοντας δικές της ηρωίδες είτε δίνοντας μία άλλη εκδοχή σε γνωστά είδωλα. Και πόσο καλά το κάνει.

Η πρώτη λέξη που είπε ποτέ δεν ήταν οι συνηθισμένες αλλά το «κουμπί» και πάντα τη μαγνήτιζαν τα πράγματα με μία ωραία και παράξενη αισθητική. Όμως, από ένα σημείο και μετά, δεν της αρκούσε να τα βλέπει απλά γύρω της αλλά και να δημιουργεί κι εκείνη κάτι που θα αφήσει το στίγμα του.  Το ντουέτο Kimmy Schmidt και Titus Andromedon αντιπροσωπευουν απόλυτα την ιδιοσυγκρασία της και ως αυθεντική millennial που μεγάλωσε σε μια εποχή που το ίντερνετ άρχισε να γίνεται η νόρμα, η pop κουλτούρα στο ευρύτερο φάσμα της ήταν κάτι που πάντα της έδινε έμπνευση αυτά τα 10 χρόνια καλλιτεχνικής ζωής και απόφαση να φύγει από την Ελλάδα και το οικείο περιβάλλον της, ήταν κάτι που χρειαζόταν για να εξερευνήσει με μεγαλύτερη ελευθερία τις πτυχές και του εαυτού της αλλά και της τέχνης. «Είμαι αισιόδοξη γιατί πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα σε μια περίοδο της ζωής μου που ένιωθα απόλυτα εγκλωβισμένη στη ρουτίνα μου και σε παλαιότερες συνηθειες και συμπεριφορές που δεν μου έκαναν καλό στο τέλος της ημέρας. Με προβληματίζει φυσικά η παγκόσμια κατάσταση και τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στους indie καλλιτέχνες πέρα από τις συνέπεις στις ανθρώπινες σχέσεις, κάτι το οποίο ούτως ή άλλως εξετάζω μέσα από τη τέχνη μου.» αναφέρει.

Αυτή την περίοδο, τελειώνει το νέο της πρότζεκτ, που ξεκίνησε την πρώτη καραντίνα και πρόκειται για μία σειρά πορτραίτων μέσα από το φακό της μέσης σεξουαλικά ενεργής σύγχρονης γυναίκας, τα οποία εξετάζουν τον υπαρξισμό σε συνάρτηση με τη μοναξιά, τον ηδονισμό, τους κοινωνικούς ρόλους και πώς αυτά μπορούν να πάρουν μορφή μέσα από την επικοινωνία εντός social media.

Πηγαίνοντας πίσω στα χρόνια που ξεκίνησε και ενώ παρατηρεί πώς έχει εξελιχθεί η εικόνα, δεν είναι και πολύ αισιόδοξη. Θεωρεί πώς πέρα από το κοινό που χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα, οι άνθρωποι που απαρτίζουν το χώρο είναι με κάποιο τρόπο μέρος του προβλήματος. Υπάρχει πρόβλημα βιοπορισμού των illustrators στην Ελλάδα, είναι δύσκολο να βρει κανείς καλά πληρωμένη δουλειά, όπως συνέβη και μ’ εκείνη που ανγκάστηκε να δουλέψει για 2 χρόνια σε κάτι εντελώς άσχετο με το αντικείμενο της (modeling agency), το οποίο επηρέασε αρνητικά την ψυχική της υγεία. Επιπλέον, θα ήθελε κάποια στιγμή να σταματήσει επιτέλους η μαρμότα με τους ανθρώπους που αμφισβητούν τις καλλιτεχνικές ικανότητες λόγω φύλου και εξωτερικής εμφάνισης.

Για εκείνη δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από την τελευταία πινελιά σε ένα σχέδιο και σίγουρα θα περάσει από έγκριση του κολλητού της, Άλεξ, τη γνώμη του οποίου εμπιστεύεται για όλα όσα κάνει. Αν βάλεις μεγεθυντικό φακό στα social mediaκά προφίλ της, δεν θα εντοπίσεις πολλά posts με δείγματα από δουλειές της. Αν και ήταν πολύ δραστήρια παλαιότερα, πλέον πλήττει θανάσιμα και την κουράζει η κατάσταση που επικρατεί. «Υπάρχει αρκετή τοξικότητα μέσα στα social media. Είναι όμως απαραίτητο εργαλείο έκθεσης για δημιουργικούς ανθρώπους που θέλουν να βιοποριστούν από το εκάστοτε ταλέντο τους. Προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ μόνο για την δουλειά μου εδώ και αρκετό καιρό και το θέμα είναι να βρεις το happy medium ώστε να μην επηρεάζει την εξέλιξη σου σαν δημιουργό και ως άνθρωπο το πλασματικό rat-race που συμβαίνει εκεί μέσα.», προσθέτει. Όμως, μ’ αυτο που γελάει εκτός από τους φίλους και τα πουλάκια στο παράθυρο της κουζίνας της, είναι το Tik Tok.

Σε περίπτωση που αποφασίσεις να κάνεις τουρισμό στο μικρό χωριό Ommen που ζει τώρα και γίνει ξεναγός σου, σίγουρα θα γυρίζατε με το ποδήλατο τα δάση και τα ποτάμια και θα καταλήγατε στα local second hand shops, τα οποία είναι αληθινός θησαυρός για τους φανατικούς του thrifting. Θα συνεχίζατε οπωσδήποτε στο επίσης όμορφο Zwolle για πικ νικ στο πάρκο μπροστά από το ποτάμι και αργότερα θα κάνατε κι ενα πέρασμα από το De Rode Leeuw για να δοκιμάσετε τα καινούρια strains. Σ’ αυτή τη μικρή περιοδεία, είναι πολύ πιθανό να σου αναφέρει τη φωτογράφο Lynne Cohen, την οποία ανακάλυψε πρόσφατα και δεν μπορεί να περιγράψει εύκολα με λέξεις το rollercoaster συναισθημάτων που της προκαλούν οι εικόνες της. Παράλληλα, στα ακουστικά της θα παίζει κάτι από το Filosofem των Burzum, τη δισκογραφία του Kanye West (δεν επικροτεί τις πράξεις του, μου τονίζει με bold), το Rumors των Fleetwood Mac και anthems της ένδοξης δεκαετίας του ’80.

Ως επίλογο σ’ αυτό το ολλανδικό γράμμα, διαλέγει κάτι που τη χαρακτηρίζει απόλυτα και της το είπε πρόσφατα κάποιος: «Freedom and happiness are completely different things. In freedom there is choice. If you want happiness there is already a path to get there and so many moments to not be “happy” if it doesn’t go that way. If you want freedom, there is no end destination. There is choice at every step… and of course more responsibility».

INFO ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ ΣΟΥ
Instagram 
Facebook Page