«Το να είσαι λουλούδι», έγραψε η Emily Dickinson στην παροιμιώδη ωδή της στη φύση, «είναι βαθιά ευθύνη».
Η ποιήτρια, ως παθιασμένη κηπουρός, ως έφηβη συνέλεγε βότανα, τα οποία αποξήραινε και στη συνέχεια τα αρχειοθετούσε, γοητευμένη από τη βοτανολογία και τα αγριολούλουδα. Αλλά εκείνο που τροφοδότησε το ποιητικό της ενδιαφέρον για τους υπέροχους κήπους της φύσης, ήταν ένα ασυνήθιστο κι όμορφο βιβλίο που της χάρισε ο πατέρας της λίγο πριν κλείσει τα τριάντα της χρόνια: Άγρια λουλούδια σχεδιασμένα και χρωματισμένα από την ίδια τη φύση, της βοτανικής καλλιτέχνιδας και ποιήτριας Clarissa Munger Badger (20 Μαΐου 1806-14 Δεκεμβρίου 1889). Λίγο αργότερα μετά από μια ερωτική απογοήτευση, έγραψε σε έναν ακατάλληλο μνηστήρα: «Τα λουλούδια μου δεν ξέρουν πόσο μακριά περιπλανιούνται οι σκέψεις μου μερικές φορές».
Δημοσιευμένο την ίδια χρονιά με το “Περί της Καταγωγής των Ειδών” του Καρόλου Δαρβίνου που συγκλόνισε την επιστήμη και καλλιτεχνικά διαμορφωμένο στην “Ηθική των λουλουδιών”, με το οποίο η ποιήτρια και ζωγράφος Rebecca Hey είχε μαγέψει τους Άγγλους αναγνώστες ένα τέταρτο του αιώνα νωρίτερα, το βιβλίο της Badger περιείχε είκοσι δύο εξαίσιες με επιστημονική ακρίβεια ζωγραφιές κοινών αγριολούλουδων της Νέας Αγγλίας – βιολέτες και καμπανούλες, ροδόδενδρα και αγιόκλημα – κάθε μία συνδυασμένη με ένα ποίημα που γεφυρώνει το βοτανικό με το υπαρξιακό: Κάποια από τους υπέροχους ποιητές όπως ο James Gates Percival και ο Henry Wadsworth Longfellow, κάποια άλλα από ξεχασμένους ποιητές της εποχής και του τόπου της, και κάποια από την ίδια την Clarissa Munger Badger.
Για να πάρετε μια γεύση από τη σύζευξη της παιχνιδιάρικης και ταυτόχρονα οδυνηρής προσωπικότητάς της, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την ωδή της Badger στο ροδόδενδρο – ένα ανθισμένο θαύμα που ήταν εδώ όταν οι δεινόσαυροι περιπλανιόταν στη γη, πολύ πριν τα μικρά θερμόαιμα θηλαστικά με τα μεγάλα μυαλά και τις ποιητικές καρδιές αναπτύξουν τους αντίχειρες για να ζωγραφίζουν λουλούδια και τη συνείδηση για να συλλογίζονται το νόημα της ζωής σε ένα λουλούδι:
«Σε χρεώνω, λουλούδι, την ομορφιά που γεννήθηκε,
Μη σηκώνεις το κεφάλι σου πολύ ψηλά,
Γιατί, σαν το πιο χαμηλό της φυλής σου,
γεννήθηκες κι εσύ για να πεθάνεις.
Η Δύναμη που σε ανυψώνει στον ήλιο,
και σε λυγίζει στην θύελλα,
φροντίζει, με την ίδια φροντίδα και αγάπη,
το κρίνο της κοιλάδας.»
Επτά χρόνια αργότερα, όταν ο μεγάλος δάσκαλος Amos Bronson Alcott συλλογιζόταν τη σχέση μεταξύ κηπουρικής και ιδιοφυΐας, καθώς μεγάλωνε την οραματίστρια κόρη του μια πολιτεία πιο πέρα στη Νέα Αγγλία και ο Ernst Haeckel επινόησε τη λέξη οικολογία, η Clarissa Munger Badger έδωσε στο αριστούργημά της για τα αγριολούλουδα, μια αντίστοιχη εγχώρια ονομασία «Floral Belles from the Green-House and Garden» (Public Library).
Φέρνοντας το πινέλο της στην ομορφιά του πανσέ και του κρίνου, του γερανιού που λάμπει την ημέρα και του κάκτου που ανθίζει τη νύχτα, της τουλίπας και του τριαντάφυλλου, και συνδυάζοντας για άλλη μια φορά τους πίνακές της με ποιήματα, εξυμνούσε τα λουλούδια του κήπου ως «λαμπρές ελπίδες, όλες πλεγμένες σε πανέμορφους ιστούς», ως «αστερισμοί… όπου διαβάζουμε την ιστορία μας» – μια ζωντανή μαρτυρία της κλινικά τεκμηριωμένης πίστης του Oliver Sacks για την θεραπευτική δύναμη των κήπων.
Συνδυάστε με αυτά τα εκπληκτικά γαλλικά βοτανικά σχέδια μερικών από τα πιο απόκοσμα φυτά της γης από την εποχή του Badger, και στη συνέχεια κάντε ένα άλμα έναν αιώνα μπροστά με τα σχέδια των αγριολούλουδων του Rocky Mountain της πρωτοπόρου οικολόγου Edith Clements, μετά κάντε ένα άλμα πίσω με τις πανέμορφες εικονογραφήσεις της αυτοδίδακτης καλλιτέχνιδας και βοτανολόγου Elizabeth Blackwell από την πρώτη εικονογραφημένη εγκυκλοπαίδεια φαρμακευτικών φυτών στον κόσμο, μετά διασχίστε τους αιώνες με αυτόν τον πολυεπίπεδο προβληματισμό για τα λουλούδια και το νόημα της ζωής, με πρωταγωνιστές την Emily Dickinson και τον Μικρό Πρίγκιπα, και μετά χορτάστε την ψυχή σας με αυτές τις πανέμορφες απεικονίσεις της Clarissa Munger Badger.
