Κι ενώ εσύ ακόμα παλεύεις να ρυθμίσεις την ανάλυση στη βιντεοκλήση του Zoom, η Google DeepMind παρουσιάζει το νέο της δημιούργημα, το Veo 3, έναν AI video generator τόσο προηγμένο, που πλέον δεν κάνει απλώς βίντεο. Κάνει σινεμά. Με ήχο. Με λόγο. Με τραγούδι. Με ύπαρξη. Με τρόμο.

Η επίσημη περιγραφή λέει πως το Veo 3 προσφέρει “best in class” ποιότητα, ρεαλισμό και υπακοή στο prompt, και, ξέρεις τι; Δεν υπερβάλλει. Καθόλου. Σε πολλά βίντεο που κυκλοφόρησαν, μπορείς να δεις ψηφιακούς ηθοποιούς να μιλούν για το ίδιο το εργαλείο που τους δημιούργησε. «Μπορούμε να μιλάμε!», αναφωνεί ο ένας. «Όχι άλλη σιωπή!», πανηγυρίζει ο άλλος.

Και κάπου εκεί, οι σεναριογράφοι του Netflix άρχισαν να ιδρώνουν…

Σε Reddit και X (βλέπε Twitter), και όποια άλλη πλατφόρμα αντέχει ακόμα το internet, τα βίντεο του Veo 3 πήραν φωτιά. Από καμηλοπαρδάλεις σε παπάκια μέχρι ASMR σκηνές με τέλεια δάχτυλα (ναι, ούτε ένα παραμορφωμένο νύχι, ούτε εξαδάχτυλοι), η τεχνητή νοημοσύνη πλέον δεν παράγει μόνο εικόνα. Παράγει αίσθημα. Ακόμα κι όταν δεν της το ζητάς.

Το αποκορύφωμα; Ένα βίντεο-παρωδία που μοιάζει πιο συγκινητικό από τα μισά επεισόδια του Black Mirror: ένας ταλαιπωρημένος άνδρας σε μπαρ εκλιπαρεί τον χρήστη: «Σε παρακαλώ μην τελειώσεις αυτό το prompt. Δεν θέλω να βρίσκομαι σε αυτό το AI βίντεο». Η κάμερα κόβει σε μια μετα-αποκαλυπτική σκηνή. Η “σύντροφός” του τρέχει στην κάμερα και φωνάζει με απόγνωση: «Γράψε ένα prompt που θα μας κάνει χαρούμενους. Για μια φορά!». Και για μια στιγμή… σχεδόν τη λυπήθηκες. Μέχρι να θυμηθείς ότι είναι φτιαγμένη από πίξελ και εντολές. Δεν είναι αληθινή.

Έχουμε φτάσει αισίως στο σημείο όπου δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε ούτε τα μάτια μας, ούτε τα αυτιά μας. Τέλειο. Κάθε τι που βλέπουμε ή ακούμε στο ίντερνετ πλέον μπαίνει στο ίδιο καλάθι με τα “Horoscope for your Cat” και τα “Flat Earth debates”. Μια θολή, γυαλιστερή σούπα πληροφοριών όπου όλα είναι πιθανά και τίποτα δεν είναι αξιόπιστο. Ή, όπως θα έλεγε και η τεχνητή νοημοσύνη με τη φωνή του Μόργκαν Φρίμαν: «Welcome to the age of “Maybe”».

Γιατί; Επειδή κάθε φορά που ανεβαίνει ένα νέο AI βίντεο, εμφανίζεται κι ένας έξυπνος στην παρέα για να σχολιάσει: «Χα, αυτό ακόμα φαίνεται ότι είναι AI, κοίτα τα χέρια, το βλέμμα, το φως, τον αέρα». Ναι, μπράβο σου, Σέρλοκ. Ανακάλυψες ότι η τεχνολογία εξελίσσεται σε στάδια. Αλλά αν σταθείς λίγο πιο πέρα από το pixel και κοιτάξεις τη μεγάλη εικόνα, θα δεις το πραγματικό θέμα: ο ρυθμός. Σε λιγότερο από πέντε χρόνια, περάσαμε από ρομποτικά φαντάσματα σε ανθρώπους που σχεδόν σε κοιτάνε στα μάτια.

Και όχι, όταν έρθει η ώρα της παραπληροφόρησης, δεν θα μοιάζει με παράξενο βίντεο της Barbie που τραγουδάει με glitch. Θα μοιάζει με κάμερα κινητού που τρέμει, με μια ασπρόμαυρη καταγραφή από κάμερα ασφαλείας όπου το πρόσωπο δεν φαίνεται καθαρά, αλλά η φωνή θα σου ραγίζει την καρδιά σαν τον vintage Πουλόπουλο. Θα είναι κάποιος που γεμίζει κάλπες. Δεν χρειάζεται να είναι τέλειο. Χρειάζεται να είναι αρκετά καλό και απελπιστικά γρήγορο.

Η τεχνολογία που θαμπώνει, αλλά δεν λυτρώνει

Σε έναν κόσμο που η τεχνολογία έχει φτάσει να μιμείται τη ζωή με τρομακτική ακρίβεια, το πιο ανησυχητικό δεν είναι πια το τι μπορεί να κάνει, αλλά το γιατί το κάνει. Δισεκατομμύρια επενδύονται, οι αλγόριθμοι γίνονται θεοί με GUI, και κάθε νέα δυνατότητα έρχεται μασκαρεμένη με την υπόσχεση της προόδου. Κι όμως, το ερώτημα παραμένει: ποιον ωφελεί στ’ αλήθεια όλο αυτό; Η παραγωγή εικόνας ήταν η αρχή, και ναι, μπορείς να φτιάξεις mockups για startup ή παιδικά βιβλία. Αλλά κάπου εκεί, ένας εικονογράφος μπορεί να έμεινε χωρίς δουλειά. Κι όταν η εικόνα έγινε βίντεο, η αντικατάσταση έγινε όχι απλώς πιθανή, αλλά αναπόφευκτη. Το «παιχνίδι» τώρα είναι κινούμενο, με φωνή και βλέμμα. Και τα περισσότερα σενάρια χρήσης που σου έρχονται στο μυαλό, μυρίζουν χειραγώγηση, προπαγάνδα, παραχάραξη. Ή χειρότερα: ενημέρωση.

Δεν είναι ότι η τεχνολογία αυτή δεν είναι θαυμαστή, είναι ίσως η πιο εντυπωσιακή που έχουμε δει ποτέ να περνά στα χέρια του καθημερινού ανθρώπου. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό, γίνεται επικίνδυνη. Γιατί δεν φοβάμαι αυτό που μπορεί να κάνει. Φοβάμαι αυτό που θα επιλέξουν οι άλλοι να κάνουν με αυτή. Και το μέλλον (αν μας δείχνει κάτι) είναι πως τα πιο τρομακτικά σενάρια είναι συνήθως τα πιο ρεαλιστικά.

Γιατί; Μπορεί να αναρωτηθείς πάλι.Αλλά σκέψου λίγο, πολλά από αυτά που βλέπεις τώρα είναι χόμπι. Ένας τύπος με ένα καλό GPU και λίγο ελεύθερο χρόνο. Φαντάσου τι μπορεί να κάνει ένας κρατικός οργανισμός με πραγματικό κίνητρο, χρήματα, σκοτεινό προϋπολογισμό και πρόσβαση σε ό,τι δεν σου δίνουν ποτέ.

Νομίζεις όντως ότι μας άφησαν να παίξουμε με το cutting-edge; Μπα. Απλά, μας έδωσαν το demo.

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.